‘We zijn bijna op de klippen gevaren’
Tijdens een feestelijke bijeenkomst in De Rode Hoed heeft Frank van Vree gisteren afscheid genomen als decaan van de Faculteit der Geesteswetenschappen en droeg hij het decanaat over aan Fred Weerman. Van Vree is sinds deze week aan de slag als directeur van het Nederlands Instituut voor Oorlogsdocumentatie (Niod). ‘Het decanaat heeft een zware wissel op mij getrokken, maar gaf ook veel positieve energie.’
Het was een afscheidsrede vol metaforen, de laatste toespraak die Van Vree hield als decaan van de Faculteit der Geesteswetenschap (FGw). Hij leidde de afgelopen vier en half jaar door woelige wateren en refereerde gisteren aan zijn eerste bijeenkomst als decaan in januari 2012 in het Scheepvaartmuseum. Daar realiseerde hij zich aan het roer van reusachtig schip was komen te staan met (toen) 1.400 medewerkers, 7.800 studenten ‘en een jaaromzet van 80 miljoen euro, “want ja, de faculteit is óók een bedrijf”.’ Wat er met een schip kan gebeuren realiseerde hij zich kort erop toen het cruiseschip Costa Concordia bij het eiland Giglio op de klippen liep en de kapitein als eerste het schip verliet. Dat heeft Van Vree niet gedaan, toen het menens werd in de faculteit. ‘Maar we zijn als faculteit wel bijna op de klippen gevaren,’ zei hij in zijn rede met de toepasselijke titel Voorbij Giglio.
Dramatisch
Hij wist nauwelijks waar hij toen – in 2012 – aan begon. ‘Ik had geen idee hoe complex de functie van decaan van de FGw was,’ zei hij. Die complexiteit werd nog vergroot door de spoedig na zijn aantreden ingezette ‘dramatische daling’ van het aantal studenten en als gevolg daarvan teruglopende budgetten. Er ontstond onrust, het reorganisatieplan Profiel 2016 kwam naar buiten, er ontstond nog meer onrust, uitmondend in de bezetting van het Bungehuis en vervolgens het Maagdenhuis. ‘Het waren heel intensieve jaren, die ook mentaal een zware wissel op mij hebben getrokken, maar gelijktijdig veel positieve energie hebben gegeven door de oprechte bezorgdheid van veel studenten en medewerkers over de toekomst van de faculteit.’
Dat gezegd hebbende, schetste Van Vree gelijk de contouren van de kwesties waar de faculteit de komende jaren in zijn visie mee te maken krijgt. Die gaan onder meer over de voortgaande internationalisering van staf en studenten, kwaliteit van onderwijs en onderzoek, toenemende concurrentie, professionalisering, digitalisering en autonomie. Daarbij ging hij zowel in op de autonomie van de universiteit ten opzichte van overheid en bedrijven, en anderzijds op de autonomie van de medewerkers ten opzichte van de universiteit.
Fred en Frank
Na zijn toespraak droeg Van Vree het decanaat officieel over aan de nieuwe decaan Fred Weerman. Die haalde kort herinneringen op aan vroeger tijden toen beiden nog afdelingsvoorzitter op de FGw en bekend stonden als ‘Fred en Frank’. Naast hun voorliefde voor muziek en opera – de zaal werd tijdens de bijeenkomst vergast op een optreden van de Dutch National Opera Academy, die drie minioperaatjes opvoerde – delen Weerman en Van Vree nog meer.
Fred: ‘Frank en ik delen zelfs de eerste twee letters van onze voornamen. Alleen onze initialen niet. Daarvan heeft Frank er maar liefst vier, waaronder de “M” (van Maria, red.)’, zei Weerman met een knipoog. ‘Die “M” heb ik niet.’ Het leek een toespeling op een nieuwe bestuursstijl met een protestantse (lees: principiële) koers. Of dat het geval zal zijn zullen we de komende jaren merken.
