UvA-student Amal Souiki wint El Hizjra-literatuurprijs
Eerstejaarsstudent psychobiologie Amal Souiki (18) won afgelopen zaterdag de El Hizjra-literatuurprijs 2016. Met haar gedicht ‘Je vertelde me wat ik moest doen’ was ze de beste van de tien genomineerden in de categorie poëzie. ‘Ik twijfelde van tevoren of ik wel moest gaan.’
El Hizjra organiseert sinds 1992 jaarlijks een landelijke literaire schrijfwedstrijd voor Arabische en Berberse Nederlanders en Vlamingen. Het is de eerste keer dat Souiki meedeed aan de wedstrijd: ‘Ik zag de wedstrijd ergens op internet langskomen, of het was een of ander spambericht in mijn mailbox, dat weet ik niet meer. Ik dacht in ieder geval: waarom niet,’ vertelt ze. En zo kwam het dat ze niet veel later een verhaal opstuurde.
Pseudoniem
Inderdaad, een verhaal, want ze had haar zinnen gezet op de categorie proza, en niet de categorie poëzie. Toch stuurde ze een paar dagen later ook een gedicht op, dat in een golf van inspiratie tot haar was gekomen. ‘Onder een neppe naam,’ bekent ze. ‘Ik wist niet zeker of je twee keer iets mocht opsturen.’ Niet veel later werd ze voor beide categorieën uitgenodigd voor de Nacht van de Arabische Literatuur in De Nieuwe Liefde in Amsterdam. ‘De organisatoren hadden niet door dat het om dezelfde persoon ging,’ vertelt Souiki. ‘Ik had voor de inzending van het gedicht de e-mail van een vriendin gebruikt.’
Alhoewel de prijsuitreiking maar een klein deel van het hele evenementprogramma besloeg, besloot Souiki toch te gaan, samen met haar zus en moeder. En dat bleek bij de uitreiking een goede keuze te zijn geweest. ‘Ik had echt niet verwacht dat ik zou winnen, zeker niet in de categorie poëzie! Ik zie mezelf helemaal niet als een goede schrijver, laat staan een dichter.’ Souiki vertelt hoe ze vervolgens met een trofee in de vorm van een tajine op het podium stond. ‘Daar zat een couscouspakket in, als prijs. Daarnaast worden alle verhalen en gedichten nog uitgebracht in een bundel.’
Aan de El Hizjra-Literatuurprijs is echter ook een geldprijs van maximaal 350 euro en een masterclass schrijven verbonden. ‘Daar heb ik niks over gehoord,’ lacht Souiki. ‘Misschien moet ik maar eens vragen hoe dat zit; een masterclass lijkt me supervet. En wat extra geld kan een student altijd wel gebruiken.’
Souiki studeert sinds dit jaar psychobiologie aan de UvA. Bijna had ze gekozen voor de kunstacademie, maar ze beredeneerde dat psychobiologie een betere studiekeuze was: ‘Van de hersenen weet ik nog erg weinig, terwijl ik dat heel interessant vind! Van kunst weet ik vanwege mijn interesses al aardig wat, maar ik denk dat ik bij mijn huidige studie meer kan leren.’
Lees hieronder haar winnende gedicht 'Je vertelde me wat ik moest doen'.
Je vertelde me wat ik moest doen,
je zei:
“Blijf stil zitten, mijn jongen,”
terwijl je mijn haren kort knipte.
Ik mocht geen jurkjes hebben,
maar wel heel veel autootjes.
Ik gebruikte ze als skeelers onder mijn voeten.
Je vertelde me wat ik moest doen,
je zei:
“Doe rustig, mijn jongen,
anders moet je nog naar het ziekenhuis.”
Ik wist niet wat dat was,
maar dat maakte me niet veel uit.
Ik zou er toch niet heen gaan.
Je vertelde me wat ik moest doen,
je zei:
“Blijf hier, mijn jongen,
om drie uur ben ik thuis.”
Ik keek naar de klok met de gele wijzers,
maar ik kon niet klokkijken.
Ik speelde liever met mijn rode brandweerauto.
Je vertelde me wat ik moest doen,
als er iemand voor de deur stond.
Dus verstopte ik me in mijn kamer
en wachtte tot je thuis kwam
Maar je kwam niet thuis,
anderen wel.
Ze maakten de deur open.
“Kijk, een meisje,”
zeiden ze.
Ze wezen naar mij.
Had je ze verteld dat ze dat moesten doen?
