UvA'ers ‘wanen zich een beroemdheid’ in Kazachstan
De één schaatst en studeert aan de UvA, de ander skiet en heeft zijn UvA-bachelor al binnen. Allebei veroverden vorige week een medaille in Almaty, Kazachstan. En zowel Bart Vreugdenhil als Maarten Meiners zijn het roerend met elkaar eens, wat betreft de Kazachen.
Nabij de grens met Kirgizië, overschaduwd door het Trans-Ili Alatau gebergte, ligt Almaty. Ooit was het een zijtak van de zijderoute, tegenwoordig een anonieme miljoenenstad.
1500 afgetrainde mannen en vrouwen streken hier twee weken geleden neer. Ze kwamen voor de Winter Universiade, de Olympische Winterspelen voor studenten. Tussen de deelnemers bevonden zich ook een paar dozijn Nederlanders, vooral schaatsers. Uitgerekend zij waren al jaren op de hoogte van Almaty's verborgen charme.
‘Hier, op 1700 meter hoogte, staat de meest legendarische staatsbaan ter wereld,’ weet UvA-student Bart Vreugdenhil (21, economie & bedrijfskunde). ‘Medeo. In de jaren tachtig werden hier haast onmogelijke wereldrecords gereden, als de wind precies goed waaide.’
Afgelopen week mocht Bart zelf het mythische ijs op. ‘Het was absoluut een unieke ervaring. Zeker gezien de hevige sneeuwval.’ Bart eindigde op de vijf kilometer op een zesde plek en behaalde met het Nederlandse team op de ploegenachtervolging een bronzen plak .
Maarten Meiners deed het nog beter. De alumnus economie & bedrijfskunde veroverde zilver bij het alpineskiën. Een zeldzame prestatie voor een Nederlander. ‘Ik train dan ook al jaren in Oostenrijk, met de Duitse ploeg,’ onthult Maarten. ‘De afgelopen jaren ben ik alleen in de lente veel in Nederland, dan kan ik mijn studieachterstand weg werken.’
‘Iedereen is mega-aardig’
Liever nog dan over hun sportieve prestaties, praten Maarten en Bart over hun ervaringen met de Kazachen. ‘Ik zou hier een boek over kunnen schrijven,’ begint Bart. ‘Het evenement overtrof mijn verwachtingen in alle opzichten. Je waande je haast een beroemdheid. Honderden vrijwilligers sloofden zich om vier uur ‘s nachts gigantisch uit om het jou naar de zin te maken.’
‘Iedereen was echt méga-aardig en enthousiast,’ bevestigt Maarten. ‘Er waren iets van drieduizend vrijwilligers. Studenten vooral. Ze regelden alles voor je, gaven overal antwoord op, en applaudiseerden hartstochtelijk.’
Er zat zelfs een kapper in het atletendorp, voegt Bart toe. ‘Ook de openingsceremonie ging alle perken te buiten, het deed weinig onder voor de echte Olympische Spelen.’
Dat is geen toeval, vermoedt Maarten: ‘Ze wilden hier in Almaty graag de Olympische Winterspelen van 2022 organiseren.’ Het zou dé manier zijn geweest om een scherf van hun vergane glorie terug te winnen.
Maar het IOC koos voor Beijing. Het Olympisch dorp was toen al gebouwd. Maarten: ‘Ik denk dat de Kazachen daarom maar de Universiade hebben aangegrepen, het tweede grootste wintersportevenement dat er bestaat, om de wereld te laten zien wat ze kunnen. Wat mij betreft zijn ze geslaagd.’
