Een ochtend bij de kleinste bachelor van de UvA
‘Nou, ik ga de aanwezigen door,’ zegt docent Arthur Bot. Hij kijkt van zijn A4’tje op, de klas in. ‘Er zouden er zes zijn, maar ik zie er maar twee.’
‘Alessandro heeft geappt dat hij later komt,’ weten de twee aanwezige deeltijdstudenten van de bachelor Nieuwgrieks. Twee van de drie, welteverstaan. De derde hoeft niet bij alle lessen aanwezig te zijn, omdat ze de taal al goed spreekt. Naast de drie deeltijdstudenten is er één voltijdstudent; de overige drie aanwezigen zijn bijvakker of volgen een minor. Ongewoon zijn de aantallen niet bij deze bachelor. De studie is dit jaar met een instroom van slechts drie deeltijd- en één voltijdstudent de kleinste bachelor van de UvA. Een van de deeltijders studeert culturele antropologie aan de UvA, de andere twee hebben al een baan.
Groepswhatsapp
‘Niet zo gek ook dat er zo weinig mensen studeren,’zegt deeltijdstudent Anja van Kooten (63). ‘Wij hoeven onze boterham hier niet meer mee te verdienen.’ Ze studeert omdat ze graag moderne Griekse literatuur in de originele taal wil kunnen lezen. Een klassiek geschoolde Griekenland-fan, noemt ze zichzelf. Ze zou ook graag beter willen begrijpen hoe de huidige politieke situatie in Griekenland is ontstaan. Een bonus is de omgang met studenten, mensen van alle leeftijden.
Dat van haar enige twee studiegenoten, de één niet aanwezig hoeft te zijn en de ander ook van middelbare leeftijd is, deert haar niet. Talenstudies hebben namelijk allemaal ook een algemeen gedeelte, dus er komen genoeg nieuwe gezichten voorbij. ‘Ik heb helemaal niet het gevoel dat we alleen maar met z’n drieën zitten.’ In de loop van de les komen nog drie andere studenten binnenvallen. Aangekondigd te laat, want met zo’n kleine groep kent iedereen iedereen. Bovendien hebben de docenten en studenten samen een groep op whatsapp, waarin huiswerk, roosterwijzigingen en vertraging worden doorgegeven.
Nou, doei
Los van deze verstoringen is het rustig in het turquoise geverfde klaslokaal op de zesde verdieping van het P.C. Hoofthuis. Met kalme aandacht wordt de uitspraak van het Grieks per student geperfectioneerd. Subtiliteiten van de taal, zoals dat er een verschil bestaat tussen ‘goedenavond’ bij binnenkomst en bij vertrek, worden aangevuld met anekdotes van Bot zelf. ‘Ik heb zelf een keer tegen een vooraanstaand professor per ongeluk “Nou, doei” gezegd,’vertelt hij. ‘Dat werd me niet in dank afgenomen.’
Odette Lebbink (54) is docent klassieke talen in het middelbaar onderwijs. Zij en haar werkgever krijgen een beurs die bedoeld is om meer hoogopgeleide docenten voor de klas te krijgen, wat haar de kans geeft door te studeren. Een mogelijkheid die ze met beide handen aangrijpt. Haar gaat het spreken makkelijk af. ‘Maar ik ga er ook niet blanco in. Ik ben al tig keer in Griekenland op vakantie geweest en dan pik je zoveel mee. Maar ik ben natuurlijk wel classica en dan kijk je al snel alleen maar naar de restanten van de klassieke oudheid, daarom wil ik juist modern Griekenland bestuderen.’ Lebbink hoopt in vier jaar haar bachelor kunnen afronden, en daarna nog een master te behalen. Het is nog toekomstmuziek, vandaag leert de klas tot tien te tellen. Desalniettemin is Lebbink volhardend. ‘Stiekem hoop ik ook nog te promoveren.’
