.jpg)
HvA'er Romy doet aan crossfit: ‘Je moet gewoon overal goed in zijn’
Crossfit, een slopende combinatie van alle sporten, wordt weleens vergeleken met een religie. Met eigen termen, materieel én gelovigen – zoals student sportkunde Romy van Dijk (22, zes trainingen per week). Toch heeft ze ook tijd om te coachen én de intreeweek voor haar studie te organiseren.
.jpg)
Kletterend valt de stang met gewichten op de grond. ‘Denk je dat 75 genoeg is?’ HvA-student sportkunde Romy van Dijk (22) aarzelt, voegt nog eens tien kilo toe. De halter gaat schijnbaar moeiteloos de lucht weer in. Ze staat stil, middenin de Crossfit-box van de Vondelgym aan de Wibautstraat, en tilt de halter boven haar hoofd. Om haar heen liggen andere sportievelingen te stretchen op de grond, achter haar trekken mannen zich op aan de ringen.
Deze ‘clean and jerk’, zoals de oefening heet in het jargon, is deel van haar training voor de Lowlands Throwdown 2017, de grootste Crossfit-wedstrijd van de Benelux. Als enige HvA’er heeft Romy zich deze zomer weten te kwalificeren.
Een zomer lang fulltime trainen, op een basis van nog eens jaren training. Dat is wat het kost om mee te mogen doen aan een wedstrijd zo prestigieus als deze. ‘Crossfit-wedstrijden hebben een open inschrijving,’ vertelt Romy later, nippend aan een kop thee in de bar van de sportschool. ‘Het totaal aantal deelnemers van de kwalificatie over alle divisies is ongeveer duizend. In de divisie van de vrouwen gaan er 45 door.’
Ranking
Dat ze zelf mocht meedoen, had ze nooit verwacht. Crossfit, zegt ze, is eigenlijk een combinatie van allerlei sporten. Om je te kwalificeren moet je filmpjes sturen van jezelf terwijl je een vooraf bepaalde reeks oefeningen doet. De beoordelingscommissie geeft een ranking voor de verschillende onderdelen. Wie in totaal het hoogst uitkomt mag door.
‘Iedere beweging heeft vaste standaarden waaraan hij moet voldoen. Als je die niet goed opvolgt, wordt je aanmelding afgekeurd. Tijdens het filmen loopt een scheidsrechter met je mee, gewoon een coach uit je eigen sportschool. Die checkt of alles goed gaat. De organisatie plukt er vervolgens willekeurige filmpjes uit om te kijken of jij en de scheidsrechter je wel aan de regels hebben gehouden.’
Romy heeft het gered, wonder boven wonder. ‘Toen bekend werd gemaakt welke oefeningen we moesten doen, besloot ik eigenlijk al dat ik het niet eens wilde proberen. De ring muscle-up, een pull-up aan de ringen waarbij je je met gestrekte armen in een zittende positie werkt, kan ik gewoon niet. Ik baalde daar zo van!’
‘Ik had mijn hele zomer opzij gezet om voor de Lowlands te trainen. Maar soms kun je een oefening gewoon niet, als atleet. Ik had al tegen mijn teamgenoten gezegd dat ik het niet zou gaan doen, maar uiteindelijk probeerde ik het dus toch. De ring muscle-up is niet gelukt, maar met mijn andere twee work-outs ben ik veertiende geworden in de lijst. Met die punten kon ik mijn fout compenseren.’
Mountainbikes
Ongeveer drie jaar geleden begon Romy met Crossfit. Haar hele middelbareschooltijd heeft ze geturnd, zelfs het eerste jaar van haar studie in Amsterdam reisde ze nog drie keer per week op en neer naar het Utrechtse plaatsje Schalkwijk om bij haar plaatselijke club te trainen. Lang hield ze dat niet vol in combinatie met haar studie; ze stopte en even was er niets. Tot een vriendin haar meevroeg naar een proefles Crossfit.
De vriendin stopte, maar Romy ging door. Tegenwoordig is ze zes dagen per week op de Wibautstraat, om te trainen en om training te geven. Een van die dagen brengt ze door in het zwembad, maar dat is eigenlijk ook voor Crossfit, het is immers alle sporten bij elkaar. ‘Het kan ook zijn dat er bij een wedstrijd ineens mountainbikes klaar staan en dat we gaan fietsen. Je moet gewoon overal goed in zijn.’
Dat alles doet ze naast haar studie sportkunde. Zonder studievertraging. ‘Mijn studie heeft een BSA [bindend studieadvies, red.] in het eerste en tweede jaar,’ lacht ze. ‘Dus dan moet je wel bijblijven. Dit is mijn derde jaar, tot nu toe gaat het goed.’
Dus niet alles moet wijken voor de sport? ‘Veel trainen is heel belangrijk, maar ik wil daarnaast wel een sociaal leven hebben. Ik ben heel actief bij mijn studie, en daar zitten wel meer mensen die veel bezig zijn met sport. Iedereen kent elkaar, het is heel gezellig. Elk jaar help ik mee met de introductieweek. Tot nu toe zat ik telkens in de b-commissie, die gewoon meehelpt, maar dit jaar heb ik gekozen voor de a-commissie. Dan ben je dus het hele jaar door bezig met organiseren. Leuk, maar wel druk!’
Vaste kern
Dat Crossfit een combinatie is van alle sporten, is terug te zien aan de inhoud van de ‘box’. Bij de ingang ligt een lange rij dumbbells te glimmen. Langs een raam staan rekstangen met duikelrekken en ringen. Weer verderop kun je trainen met halters. Er liggen matten om de handstand op te doen, er is een boksring, en aan het plafond hangt een verzameling boksballen.
‘Het is één van de beste gyms van Nederland,’ zegt Romy. Inmiddels behoort ze zelf tot de vaste kern van trainers. Vier keer in de week werkt ze als coach. Voor heel ervaren, maar ook voor nieuwe crossfitters. ‘Voor elke oefening is wel een makkelijkere versie. Zelfs als je geen push-up kunt doen ben je welkom. Push-ups kun je bijvoorbeeld ook eerst doen op je knieën of met een verhoging. Langzaam werk je je dan op.’
Romy’s trainer is nu ook haar teamgenoot. Vandaag zijn ze bezig met de kwalificatie voor een nieuwe wedstrijd. Tegelijkertijd is dat een training voor de Lowlands, omdat je nooit weet wat je kunt verwachten. Waar de Lowlands individueel wordt gedaan, is deze nieuwe wedstrijd bedoeld voor teams van drie mannen en een vrouw.
‘Normaal zijn de teams fiftyfifty, dit is een uitzondering,’ vertelt Romy. ‘Maar je ziet wel dat de sport aantrekkelijker is voor mannen dan voor vrouwen. Vrouwen zijn vaak bang dat als ze een gewicht aanraken dat ze dan zo worden,’ ze spreidt haar armen. ‘Bij mannen ligt het niveau van een wedstrijd wat hoger. Van de Vondelgym gaan bijna alle Crossfit-trainers naar de Lowlands Throwdown.
Ook voor deze qualifier moet worden gefilmd. Als de camera is opgezet stellen Romy en haar teamgenoot zich kort voor. Ze wijzen op de gewichten, leggen uit wat ze gaan doen. Nog een keer haalt ze diep adem. Als het startsignaal gaat schieten de halters omhoog. Vlak daarna stuiteren ze weer op de grond. Synchroon rennen de twee naar de muur, doen een handstand en drukken zich op. Een paar keer optrekken aan een rig, een rek speciaal voor Crossfit, en de oefening begint opnieuw. Het doel is zo vaak en netjes mogelijk een rondje te maken.
Op de achtergrond speelt ‘No diggity’ van Blackstreet. De medesporters die nu als scheidsrechter functioneren tellen enthousiast mee met de rondjes. Steeds langzamer en moeizamer worden de oefeningen uitgevoerd. Romy doet drie pull-ups aan de rig, moet pauzeren, doet er nog twee, pauzeert weer. Ze mompelt een aansporing, doet de laatste pull-up. er wordt afgeteld. ‘Lekker!’ Roept een andere sporter. ‘Lekker!’
Hoog en piepend ademend liggen de twee even later op de grond. Romy werkt zichzelf op en richt zich tot een scheidsrechter. ‘Heb je water?’ Ze wrijft wat magnesium op haar handen. Haar teamgenoot is inmiddels ook opgestaan. Als ze high-fiven waait het poeder op.
Pijn
Deze training was nog rustig aan voor Romy. Twee weken geleden heeft ze tijdens de oefening een halter van 65 kilo op haar been laten vallen, dus ze moet uitkijken dat ze haar been niet overbelast, zo vlak voor de grote wedstrijd.
In dat been zit nu een buisvormige kuil, en flink pijn deed het ook wel. Maar pijn, daar kan ze zich als getrainde turnster wel overheen zetten. ‘In dit hele stuk heb ik nu even geen gevoel meer,’ zegt ze lachend terwijl ze met haar wijsvinger een cirkel met een doorsnede van twintig centimeter om de kuil heen trekt. ‘Wil je de foto’s zien van toen het net was gebeurd?’
Het is niet haar eerste sportgerelateerde ongeluk. Anderhalf jaar geleden kon ze ineens niet meer lopen, haar enkel deed het niet meer. ‘Uit de MRI bleek dat mijn enkelbanden helemaal doorgescheurd waren, dat kwam nog door turnen omdat ik toen heel veel door mijn enkels ging. Met een touwtje hebben ze het weer vastgezet, een jaar geleden ben ik geopereerd. Dat revalideren, daar ben ik wel even mee bezig geweest.’
Droom
Romy traint pas drie jaar, inclusief een blessure. Crossfit-competities als de Lowlands Throwdown hebben een harde kern die al zo’n vijf jaar traint. ‘Ik heb wel een voorsprong met mijn turn-achtergrond, maar ik ga het sowieso niet winnen,’ zegt ze rustig. ‘Ik heb er wel superveel zin in. Drie dagen lang workouts! Toen ik begon ben ik gaan kijken welke wedstrijden het beste waren. Deze zat daarbij en twee jaar later sta ik er. Die droom komt uit.’
Toch is dit niet het einddoel. ‘Coachen vind ik heel leuk, maar ik word opgeleid tot manager en ondernemer. Mensen van mijn studie organiseren bijvoorbeeld WK’s en EK’s. Het leukste lijkt me om op een gegeven moment mijn eigen sportbedrijf op de zetten, zoals deze sportschool.’
