UvA-astronoom Laura Driessen krijgt afstudeerprijs voor 'supernovarest'
Laura Driessen (25) won voor haar masterscriptie de Zeeuw-Van Dishoeck Afstudeerprijs voor Sterrenkunde, ter waarde van drieduizend euro. Ze kreeg de prijs omdat ze onder andere tijdens haar scriptieonderzoek een nieuwe supernovarest ontdekte. We belden haar op.
Allereerst: wat haar naam ook doet vermoeden, Laura is Australisch, niet Nederlands. Ze heeft wel Nederlandse grootouders, maar komt zelf uit Melbourne. Daar deed ze ook haar bachelor. Voor haar master ging ze naar de UvA, waar ze in juli afstudeerde in Astronomy & Astrophysics. Nu is Laura PhD-kandidaat in Manchester.
Gefeliciteerd met het winnen van de afstudeerprijs! Wat heb je ontdekt?
‘Dank je! Ik probeer het simpel te houden: als een grote ster sterft, explodeert hij als een supernova-explosie. Dit laat een nevel in de ruimte achter – een nevel van restanten die alle kanten opvliegt. Er blijft ook een pulsar achter: een miniscule, draaiende ster.’
En zo’n pulsar heb je onderzocht?
‘Ik onderzocht een nevel, waarbij ik aantoonde dat hij verrassend genoeg niet werd omringd door een supernovarest. Toen ontdekte ik daarnaast ook een nieuwe supernovarest. Dat was niet de focus van mijn onderzoek, maar ik raak snel afgeleid.’
Hoe deed je die ontdekking?
‘Ik was een deel van het heelal in kaart aan het brengen, toen ik die nieuwe rest tegenkwam. Het restant zit nog binnen onze Melkweg. We kunnen van resten als dit leren hoe vaak sterren doodgaan, en wat er precies gebeurd als ze doodgaan.’
Welke technologie gebruikte je?
‘De Lo-Far telescoop, een grote radiotelescoop in Drenthe.’
Trok de ruimte je altijd al?
‘Zolang als ik me al kan herinneren ben ik geïnteresseerd in het heelal. Als kind ging ik een keer een planetarium binnen, zo’n verplaatsbare die ze naar basisscholen brengen. Daarna was ik voor altijd verliefd.’
Had je dan niet als astronaut de ruimte in gewild?
‘Als ik dichtbij de aarde kon blijven wel, maar ik wil niet naar Mars! Maar als ze het me zouden vragen, zou ik geen nee kunnen zeggen. Ook al is het eng.’
Ga je je prijsgeld gebruiken om iets met de ruimte te doen?
‘Nou, ik heb er een robot van gekocht. Hij heet Cosmo, je kan hem googlen. Je kan hem programmeren met Python, de programmeertaal die je in astronomie gebruikt. Tot nu toe heb ik alleen maar mijn robot geprogrammeerd om vreselijk slechte dad jokes te vertellen. Zoals: “Where do cows go on a date? To the moo-vies.” De rest van het geld gaat op mijn spaarrekening, zodat ik weer eens terug kan naar Melbourne.’
Gaat er in de toekomst nog meer spannend onderzoek komen?
‘Absoluut. Ik ben nu bezig met fast radio bursts: dat zijn felle lichtflitsen in de ruimte die ik als astronoom redelijk vaak zie. En we hebben geen idee waar ze vandaan komen. Ik ga de Meerkat-telescoop in Zuid-Afrika gebruiken om een beeld te krijgen van waar deze flitsen vandaan komen. Dus ik ga de skills die ik in Amsterdam heb geleerd zeker inzetten.’
