UvA-studentes grijpen naast wereldtitel op WK zaalhockey
Ze wilden de wereldtitel. Goud en niets anders. Maar UvA-studentes Elin van Erk (21) en Mila Muyselaar (25) kregen zondagmiddag, na de finale van het WK zaalhockey, een andere kleur medaille om hun nek gehangen.
Het WK zaalhockey voor vrouwen is gisteren gewonnen door Duitsland. Gesteund door duizenden fans toonde het gastland zich in de finale met 2-1 te sterk voor de wereldkampioen van 2015: Nederland. De Nederlandse hockey-internationals Elin van Erk (21) en Misa Muyselaar (25) konden direct na afloop van de finale nog niet genieten van hun medaille. Alsof ze geen zilver maar een plak opgepoetst ijzer hadden gewonnen.
Kortom: de twee studentes psychobiologie hadden gehoopt op meer. Een revanche voor de verloren EK-finale tegen Duitsland, eerder dit seizoen. Of een beloning voor het sterke spel tijdens het WK. Geen ander land dan Nederland won in de groepsfase álle vijf de duels. ‘Bovendien groeiden we daarna alleen maar verder in het toernooi,’ vertelt Van Erk, die twee doelpunten maakte in de kwartfinale tegen Tsjechië (8-3) en één keer scoorde in de halve finale tegen Oekraïne (6-1).
Overweldigend
‘Omdat we in die knock-outwedstrijden ontzettend sterk hadden gespeeld, hadden we erg veel zin in de finale tegen Duitsland,’ vervolgt de UvA-studente. Dat het publiek in Berlijn vanzelfsprekend tegen Oranje was, deerde haar niets. ‘De opkomst voor de finale vond ik megagaaf. Achtduizend man. Overweldigend! Ik kreeg er zelf ook energie van.’
De finale begon met een stormloop. Het Duitse zestal dwong kans na kans af. ‘Onze keepster heeft ons door die openingsperiode getrokken,’ herinnert Van Erk zich. ‘Maar daarna kregen wij ook kansen. In de 26e minuut scoorden we via de strafcorner, een megamooi doelpunt. De ontploffing die je dan in je lichaam voelt, dat is echt heerlijk.’
Geen ijzer
Nog geen zes minuten later toonde het scorebord een voorsprong van 2-1 voor Duitsland. ‘Toen hebben we nog van alles geprobeerd om de 2-2 te maken. Die viel helaas niet. We hebben gestreden voor wat we waard waren. Het was niet genoeg. We balen er echt enorm van,’ verzucht van Erk. Maar zilver is nou ook weer niet identiek aan lood of ijzer. ‘Ik ga er ooit mooi op terugkijken, denk ik. Want dit hele toernooi, met zoveel publiek en sfeer, is iets om nooit meer te vergeten,’ besluit ze.
