Van bitterbal naar vegalunch: zo boek je succes als studentenraad
Geen ouderwetse bitterballen of broodjes ham meer aan de Faculteit der Geesteswetenschappen; alle bedrijfslunches en borrels zijn er vanaf dit jaar standaard vegetarisch. Dat is vooral te danken aan de facultaire studentenraad. Hoe kregen ze dat voor elkaar? ‘Ook al heb je een heel ideologische mening, het helpt als je het vertaalt naar iets concreets.’
‘Als voorzitter van de studentenraad zit ik heel vaak bij lunches, bijvoorbeeld met het faculteitsbestuur of met mensen die gaan over het universiteitskwartier,’ vertelt student Nuria Zantman (25, cultuurwetenschappen), die zelf niet geheel toevallig vegetariër is. ‘Daar vielen me altijd twee dingen op. Ten eerste dat er heel weinig vegetarisch aanbod is. Het zijn bijna alleen maar broodjes kaas, en die zijn heel snel op. Ten tweede bleven er altijd broodjes met vlees over, die werden weggegooid.’
‘Ik las toevallig dat het ministerie van Onderwijs, Cultuur & Wetenschap voortaan vegetarische lunches aan zou bieden, en ik dacht: dat zou ook iets voor de UvA zijn,’ zegt Nuria. Het was niet de eerste keer dat de studentenraad van geesteswetenschappen bezig was met duurzaamheid. ‘Dat gaat vaak over veel abstractere zaken, bijvoorbeeld dat alle gebouwen in het Universiteitskwartier een AA-duurzaamheidslabel krijgen. Dat is belangrijk, maar daar merken studenten niet veel van. Ik vond het wel mooi om ook iets concreets te doen.’
Vervuilend
En dus begon Nuria aan haar brief. ’Ik denk dat er elke week wel een paar lunches van de faculteit zijn en dat er per lunch zo’n twintig man mee-eten. Als je alleen maar vegetarisch eten serveert kun je veel besparen,‘ zegt ze. ‘Ik was heel enthousiast over mijn voorstel en dacht eigenlijk: niemand kan het hiermee oneens zijn.’
Maar dat viel tegen toen ze het besprak in de wekelijkse vergadering van de studentenraad. ‘Een andere student zei: “Ik las dat kaas even vervuilend is als kip. Waarom moeten we mensen dan wel kaas geven en geen kip? Moeten we niet voor veganistisch gaan?”. Daar had ik nog niet over nagedacht.’
Dat maakt samenwerken in de studentenraad zo vruchtbaar, vindt Nuria. ‘Je wordt door je collega’s gedwongen onderzoek te doen, je bronnen nog eens te bekijken en je argumentatie tegen het licht te houden. Daardoor schrijf je als team een heel goed gefundeerde brief.’ Nuria schaafde, schrapte, schreef, schrapte opnieuw en legde de brief opnieuw voor aan de studentenraad, die wederom aanpassingen deed. Uiteindelijk vroeg de studentenraad aan het bestuur of niet alle lunches veganistisch konden worden.
Gespannen
‘Toen we daarna de brief naar het bestuur van de faculteit stuurden, was die zo goed dat ik dacht: “Het bestuur moet wel van heel goede – of eigenlijk heel slechte – huize komen om dit naast zich neer te leggen.’ Toch was ze gespannen bij de eerstvolgende vergadering met het bestuur. ‘We hadden een ongevraagd advies geschreven en het bestuur hoeft daar eigenlijk helemaal niets mee te doen. Ja, ze moeten een antwoord schrijven, maar dat kan ook iets zijn als “We hebben de brief ontvangen, en we gaan er niets mee doen omdat het niet haalbaar is.”’
Ze was behoorlijk goed voorbereid. ‘Van tevoren bedenk je wat het bestuur tegen je brief in kan brengen en heb je je argumenten klaar.’ Eten en drinken is immers altijd een gevoelig onderwerp aan de universiteit. Wie aan de koffie en de kroket komt, is zijn leven niet zeker aan de UvA. ‘Ik zat er klaar voor om een pittige discussie te voeren.’
Nuria herinnert het zich nog precies. ‘Aan het eind van de vergadering nam de directeur bedrijfsvoering van de faculteit het woord. Hij zei: “Toen ik het onderwerp van de brief zag, dacht ik bij mezelf: O god, wat moet ik hier nu weer mee. Maar het is een heel nuchtere brief. Ik heb het overlegd met de cateraar en we gaan hier werk van maken.” Dat was totaal niet wat ik had verwacht: meestal moeten we een discussie voeren voordat er dingen gebeuren.’
Afwisseling
Een paar weken later was het zover: alle lunches en borrels die de faculteit aanbiedt werden standaard vegetarisch. Alleen veganistische lunches en borrels aanbieden was vanwege het beperkte aanbod van de cateraar op korte termijn niet haalbaar. Desalniettemin was de studentenraad tevreden. ‘Niet veel later kreeg ik bovendien een mail doorgestuurd: de universiteitsbibliotheek wilde hetzelfde gaan doen,’ vertelt Nuria.
Haar advies voor alle UvA-studenten die iets willen veranderen aan de universiteit? ‘Abstracte en ideologische overtuigingen zijn nodig, maar hoe concreter je dingen kunt maken, en hoe concreter je ze kunt opschrijven, des te meer kans je hebt om iets voor elkaar te krijgen.’
Bovendien is het ook wel een fijne afwisseling om met iets concreets bezig te zijn, vindt Nuria. ‘Het geeft je veel energie om ook die ingewikkeldere en lastigere dossiers weer aan te vliegen.’
