'Ik wil wel vooraan zitten hoor.' Giechelende meisjes in lokaal 3B.11 van het Benno Premselahuis aan de Wibautstraat. Vanmiddag komt er dan ook hoog bezoek: journalist en televisiepresentator Art Rooijakkers - momenteel te zien als presentator van het populaire spelprogramma Wie is de Mol? - zal zich aan de tand laten voelen door studenten van de televisieminor van media, informatie & communicatie (mic) over zijn carrière in de media.
'Ik wist wie de mol was'
Als Rooijakkers eenmaal de zaal binnenkomt, wordt het rustiger. 'Wat is-ie klein,' is een van de reacties uit het publiek. Maar ook: 'Hij is zo knap.' Een docente pakt de microfoon en legt uit wat de spelregels van vanmiddag zijn: eerst jezelf voorstellen, pas daarna je vraag stellen. 'Supergaaf dat je hier bent, Art.' Ze geeft hem de microfoon. Het vragenuurtje kan beginnen.
De eerste vraag uit het publiek gaat over - hoe kan het ook anders - Wie is de Mol? Of hij al wist wie de mol was, tijdens het presenteren? 'Ik wist het ja. Ik wilde dat zelf graag weten omdat ik dacht dat het mijn presentatie ten goede zou komen. Maar mijn voorganger Pieter Jan Hagens heeft de show ook wel eens gepresenteerd zonder het te weten. Uit angst om per ongeluk steeds de mol aan te kijken tijdens de stemrondes aan het eind.'
Zoen
De mic-studenten hebben zich goed voorbereid. Stiltes vallen er vanmiddag niet. Een greep uit de vele vragen: ben je wel eens zenuwachtig voordat je gaat presenteren, wat was je grootste blunder, wat is het grootste verschil tussen werken voor een commerciële en een publieke omroep? Rooijakkers voorziet alle vragen van een uitgebreid antwoord, maakt regelmatig grapjes en legt zijn publiek af en toe ook wat kwesties voor.
Op de vraag wat hij studenten kan meegeven die ook zo'n glansrijke carrière ambiëren, is hij duidelijk. 'Ik heb geluk gehad. Ik ben begonnen bij plekken waar ik veel fouten mocht maken. Daar moet je het uithalen: uit je ervaring uit de praktijk. Niks ten nadele van jullie opleidingen trouwens.'
Als na anderhalfuur de meeste vragen wel gesteld zijn, wil de docent gaan afsluiten. Maar dan blijkt een meisje achter in de zaal nog een vraag te hebben. 'Mag ik je kussen?' Rooijakkers heeft er geen problemen mee. Onder luid applaus geeft hij de studente een zoen. Op de mond.
'Ik wist wie de mol was'
Als Rooijakkers eenmaal de zaal binnenkomt, wordt het rustiger. 'Wat is-ie klein,' is een van de reacties uit het publiek. Maar ook: 'Hij is zo knap.' Een docente pakt de microfoon en legt uit wat de spelregels van vanmiddag zijn: eerst jezelf voorstellen, pas daarna je vraag stellen. 'Supergaaf dat je hier bent, Art.' Ze geeft hem de microfoon. Het vragenuurtje kan beginnen.
De eerste vraag uit het publiek gaat over - hoe kan het ook anders - Wie is de Mol? Of hij al wist wie de mol was, tijdens het presenteren? 'Ik wist het ja. Ik wilde dat zelf graag weten omdat ik dacht dat het mijn presentatie ten goede zou komen. Maar mijn voorganger Pieter Jan Hagens heeft de show ook wel eens gepresenteerd zonder het te weten. Uit angst om per ongeluk steeds de mol aan te kijken tijdens de stemrondes aan het eind.'
Zoen
De mic-studenten hebben zich goed voorbereid. Stiltes vallen er vanmiddag niet. Een greep uit de vele vragen: ben je wel eens zenuwachtig voordat je gaat presenteren, wat was je grootste blunder, wat is het grootste verschil tussen werken voor een commerciële en een publieke omroep? Rooijakkers voorziet alle vragen van een uitgebreid antwoord, maakt regelmatig grapjes en legt zijn publiek af en toe ook wat kwesties voor.
Op de vraag wat hij studenten kan meegeven die ook zo'n glansrijke carrière ambiëren, is hij duidelijk. 'Ik heb geluk gehad. Ik ben begonnen bij plekken waar ik veel fouten mocht maken. Daar moet je het uithalen: uit je ervaring uit de praktijk. Niks ten nadele van jullie opleidingen trouwens.'
Als na anderhalfuur de meeste vragen wel gesteld zijn, wil de docent gaan afsluiten. Maar dan blijkt een meisje achter in de zaal nog een vraag te hebben. 'Mag ik je kussen?' Rooijakkers heeft er geen problemen mee. Onder luid applaus geeft hij de studente een zoen. Op de mond.
