Fietscoach Robert: ‘Mensen missen mij als ik een dag niet werk’
Veel studenten en medewerkers die studeren, onderzoeken en lesgeven op de Roeterseilandcampus beginnen hun dag in de fietsenstalling onder REC-A/B/C/D. Eén gezicht is niet weg te denken uit deze fietsenstalling, dat van Robert, de fietscoach. ‘Als de mensen die ik help blij zijn, word ik ook blij.’
Onder REC-A/B/C/D is een enorme fietsenstalling waar fietscoach Robert werkt. Zijn werkdag begint eerder dan die van de meeste mensen. Na een tocht met de pont, of met de metro, arriveert hij om half 8 op de campus, en officieel begint hij om acht uur. ‘Maar meestal sta ik al vijf minuten eerder klaar’
Om acht uur ‘s ochtends zijn er meestal niet veel mensen, vertelt Robert. Maar rond de oneven uren, dus om negen, elf, één en drie uur is het spitsuur in de fietsenstalling. Robert begroet iedereen die naar beneden fietst en maakt soms een praatje. Maar niet met iedereen. Sommige fietsers hebben een koptelefoon op, vertelt hij. ‘Dat vind ik niet erg hoor, dat die geen gedag zeggen. Die laat ik gewoon hun eigen gang gaan.’
Dat hij studenten en medewerkers graag helpt met hun fiets wordt duidelijk wanneer hij een Engelstalige student helpt haar fietsband op te pompen. Dat duurt overigens wel een tijdje, maar uiteindelijk komen ze er samen uit. ‘Door deze baan heb ik goed mijn Engels kunnen oefenen.’
Robert laat ook de fietsen zien met de gele labels. Dat zijn fietsen die al heel lang in de stalling staan, maar gewoon niet worden opgehaald. ‘Voor hetzelfde geld wordt je fiets gestolen, dus het is raar dat mensen hun fiets hier zo lang laten staan.’
(Lees verder onder de afbeelding)
Tulbandtaart en een energiedrankje
Hij doet dit werk al drie jaar. ‘Het is leuk, het is anders dan andere werkplekken omdat het hier heel gezellig is. In de zomer is het alleen saaie boel, want dan zit je maar zo te zitten de hele dag.’
‘In september begint de drukte weer. Dan komt iedereen terug van vakantie. Ik hou er niet van om stil te zitten, dus als het september is en er is weer werk te doen vind ik dat leuk. En dan vragen de fietsers me ook: “Robert, hoe was jouw vakantie?”’
De gezelligheid vindt hij het leukste aan het werk. En hij zorgt altijd voor goede service. ‘Als er nieuwe mensen komen complimenteren zij mij altijd over dat ik hier goede service aanbied. Bij de fietsenstalling op het Centraal Station zul je niet zo snel geholpen worden, maar dat doe ik wel. En soms verplaats ik ook fietsen die hier lang staan, en die zet ik dan in de fietsrekken boven. Maar dan probeer ik die fiets altijd terug te zoeken. Want als degene die ik help blij is, ben ik zelf ook blij.’
Dat Robert mensen blij maakt blijkt uit wat hij allemaal doet. Hij heeft ogen in zijn achterhoofd. ‘Een keer was iemand zijn sleutel vergeten in zijn scooter. Die sleutel bracht ik toen naar de servicedesk, en ik plakte een briefje op de scooter met waar de sleutel was. De volgende dag kwam de scootereigenaar naar me toe met een tulbandtaart en een energiedrankje, omdat hij zo dankbaar was dat ik zijn scooter in veiligheid had gebracht.’
Op die manier heeft hij meerdere mensen geholpen. ‘Een andere vrouw wier scooter ik in veiligheid had gebracht gaf mij een sleutelhanger met fietsen erop, en ze noemde me toen een held. En toen ik een keertje niet werkte, op mijn vaste plek maar in de kleine fietsenstalling onder gebouw M, werd ik gelijk gemist.’
Drukte
Hij vond het trouwens zelf ook niet leuk in de fietsenstalling onder gebouw M. ‘Het is hier tien keer groter, er is veel meer te doen. Overigens is het hier ook weleens rustig geweest, in coronatijd. Toen waren er veel minder fietsers.’
Dit is deel 2 uit ons drieluik over REC-B/C/D. Lees hieronder het eerste deel terug.
