Ze gooide niet de handdoek in de ring, zoals haar baas Karel van der Toorn twee maanden geleden wel deed, maar heeft toch de derde verdieping van het Maagdenhuis verlaten: Ria Loogman.
Afgelopen week nam ze afscheid als secretaresse van de voorzitter van het College van Bestuur. ‘Eigenlijk zou ik per 1 november met pensioen gaan, maar toen Karel begin juli opeens vertrok, dacht ik: dan ga ik maar wat eerder.’ Zo gezegd, zo gedaan en daarom was Ria op 15 september het stralende middelpunt van een afscheidsreceptie in het Museumcafé van Bijzondere Collecties.
Achtendertig jaar werkte Ria voor de UvA, steeds als secretaresse en altijd van een directeur of decaan, de laatste jaren van de collegevoorzitter. ‘In 1974 begon ik bij de economische faculteit, in 1998 ging ik over naar de (toen nog) Letterenfaculteit, de latere Faculteit der Geesteswetenschappen. Ik werkte daar voor de toenmalige faculteitsdirecteur Wim Koning en voor Karel, die toen decaan was. Toen hij in 2006 collegevoorzitter werd en hij mij vroeg zijn secretaresse te worden heb ik lang getwijfeld. Geesteswetenschappen vond ik zo’n leuke faculteit. Daar werken halve kunstenaars. Bovendien wilde ik liever niet naar het Maagdenhuis. Op de faculteiten gebeurt het. Dat is het veld, daar zijn de studenten en wetenschappers. Maar uiteindelijk heb ik het toch maar gedaan. Ik ben loyaal aan Karel en op het Maagdenhuis deed ik andere contacten op, zoals met het ministerie of met de burgemeester. En dat bleek ook heel leuk.’
‘Karel was echt een goede baas. Ik kon met hem lezen en schrijven. Eigenlijk is hij meer een vriend geworden dan alleen mijn baas. Ik denk dat wij elkaar ook wel blijven zien. Nu ga ik heerlijk genieten van mijn vrije tijd. Eindelijk geen verplichtingen meer. Eindelijk de vrijheid om te doen waar ik zelf zin in heb.’
Afgelopen week nam ze afscheid als secretaresse van de voorzitter van het College van Bestuur. ‘Eigenlijk zou ik per 1 november met pensioen gaan, maar toen Karel begin juli opeens vertrok, dacht ik: dan ga ik maar wat eerder.’ Zo gezegd, zo gedaan en daarom was Ria op 15 september het stralende middelpunt van een afscheidsreceptie in het Museumcafé van Bijzondere Collecties.
Achtendertig jaar werkte Ria voor de UvA, steeds als secretaresse en altijd van een directeur of decaan, de laatste jaren van de collegevoorzitter. ‘In 1974 begon ik bij de economische faculteit, in 1998 ging ik over naar de (toen nog) Letterenfaculteit, de latere Faculteit der Geesteswetenschappen. Ik werkte daar voor de toenmalige faculteitsdirecteur Wim Koning en voor Karel, die toen decaan was. Toen hij in 2006 collegevoorzitter werd en hij mij vroeg zijn secretaresse te worden heb ik lang getwijfeld. Geesteswetenschappen vond ik zo’n leuke faculteit. Daar werken halve kunstenaars. Bovendien wilde ik liever niet naar het Maagdenhuis. Op de faculteiten gebeurt het. Dat is het veld, daar zijn de studenten en wetenschappers. Maar uiteindelijk heb ik het toch maar gedaan. Ik ben loyaal aan Karel en op het Maagdenhuis deed ik andere contacten op, zoals met het ministerie of met de burgemeester. En dat bleek ook heel leuk.’
‘Karel was echt een goede baas. Ik kon met hem lezen en schrijven. Eigenlijk is hij meer een vriend geworden dan alleen mijn baas. Ik denk dat wij elkaar ook wel blijven zien. Nu ga ik heerlijk genieten van mijn vrije tijd. Eindelijk geen verplichtingen meer. Eindelijk de vrijheid om te doen waar ik zelf zin in heb.’
