Veel projecten van de Minor Management van Creativiteit en Innovatie (MMCI) sterven een stille dood nadat het cijfer is binnengehaald. 'Hot No Matter What', een platform voor acceptatie van lichamelijke 'imperfecties', genereert daarentegen steeds meer media-aandacht. Ook al hoeft het niet meer voor de studiepunten.
Lucila Fuentes (24) en Margriethe van der Helm (24) geven nog dagelijks interviews, voeren campagne en houden een website bij. Dankzij alle aandacht zijn er nu plannen voor een speciaal kunstwerk, een collage met foto's van mensen die zich aanmelden bij de campagne en zo hun 'imperfecties' aan de wereld tonen. Lucila: 'We zijn voor college, in de pauzes en na college met ons project bezig. De laatste weken ben ik elke dag van 7 uur 's ochtends tot 1 uur 's nachts aan het werk geweest.'
Het geplande kunstwerk heeft volgens Margriethe meerdere functies: 'We willen dat graag groots onthullen. Het moet een steun in de rug zijn voor mensen die hiermee rondlopen, maar we willen het ook gebruiken om meer aandacht te trekken. Zodat uiteindelijk het huidige ideaalbeeld in de maatschappij niet langer een voorbeeld is, maar een uitzondering.'
Brandwond
De opdracht in de minor luidde: ‘iets’ in de media brengen. Na een brainstormsessie bedacht de groep van Lucila en Margriethe de campagne ‘Hot No Matter What’. Lucila: ‘Ik liep er al langer mee rond, omdat ik zelf een brandwond op mijn rechterborst heb. Er was eerder nooit een mogelijkheid ontstaan hiermee op de foto te worden gezet.’ Magriethe: ‘We willen hiermee mensen helpen om over hun imperfecties te praten en er openlijk voor uit te komen.’
De campagne haalde de media, en hoe. Posters doken op in dagblad Metro, in een lokale krant en op ansichtkaarten. Voor het duo aanleiding de campagne voort te zetten, ook al waren de studiepunten al binnen. Het project krijgt inmiddels steun van de Lucille Werner Foundation en op hun eigen website inmiddels meerdere verhalen van mensen met littekens, brandwonden en vergroeiingen gepubliceerd.
Opluchting
Voor Lucila is het een enorme opluchting haar brandwond, die ze voorheen angstvallig geheim hield, te laten zien aan de wereld. ‘Ik was er zoveel mee bezig. In mijn kledingkast lagen drie stapels t-shirts: één stapel waarvan ik gedachteloos iets kon pakken, één waarbij ik op moest passen hoe het zat en één waar de kaartjes nog aan zaten. Die durfde ik niet aan, ondanks dat ik in de winkel dacht van wel.’
Door het project heeft ze een knop omgezet. ‘Vroeger dacht ik erover om me te laten opereren, ook omdat mijn borsten ongelijk zijn in grootte. Dat weet ik nu niet meer zeker, ik heb het geaccepteerd. Als ik deze zomer op het strand loop en mensen staren, zal ik terugkijken en denken: ‘ik hoef niets meer te verbergen, iedereen heeft het toch al gezien’.
Lucila Fuentes (24) en Margriethe van der Helm (24) geven nog dagelijks interviews, voeren campagne en houden een website bij. Dankzij alle aandacht zijn er nu plannen voor een speciaal kunstwerk, een collage met foto's van mensen die zich aanmelden bij de campagne en zo hun 'imperfecties' aan de wereld tonen. Lucila: 'We zijn voor college, in de pauzes en na college met ons project bezig. De laatste weken ben ik elke dag van 7 uur 's ochtends tot 1 uur 's nachts aan het werk geweest.'
Het geplande kunstwerk heeft volgens Margriethe meerdere functies: 'We willen dat graag groots onthullen. Het moet een steun in de rug zijn voor mensen die hiermee rondlopen, maar we willen het ook gebruiken om meer aandacht te trekken. Zodat uiteindelijk het huidige ideaalbeeld in de maatschappij niet langer een voorbeeld is, maar een uitzondering.'
Brandwond
De opdracht in de minor luidde: ‘iets’ in de media brengen. Na een brainstormsessie bedacht de groep van Lucila en Margriethe de campagne ‘Hot No Matter What’. Lucila: ‘Ik liep er al langer mee rond, omdat ik zelf een brandwond op mijn rechterborst heb. Er was eerder nooit een mogelijkheid ontstaan hiermee op de foto te worden gezet.’ Magriethe: ‘We willen hiermee mensen helpen om over hun imperfecties te praten en er openlijk voor uit te komen.’
De campagne haalde de media, en hoe. Posters doken op in dagblad Metro, in een lokale krant en op ansichtkaarten. Voor het duo aanleiding de campagne voort te zetten, ook al waren de studiepunten al binnen. Het project krijgt inmiddels steun van de Lucille Werner Foundation en op hun eigen website inmiddels meerdere verhalen van mensen met littekens, brandwonden en vergroeiingen gepubliceerd.
Opluchting
Voor Lucila is het een enorme opluchting haar brandwond, die ze voorheen angstvallig geheim hield, te laten zien aan de wereld. ‘Ik was er zoveel mee bezig. In mijn kledingkast lagen drie stapels t-shirts: één stapel waarvan ik gedachteloos iets kon pakken, één waarbij ik op moest passen hoe het zat en één waar de kaartjes nog aan zaten. Die durfde ik niet aan, ondanks dat ik in de winkel dacht van wel.’
Door het project heeft ze een knop omgezet. ‘Vroeger dacht ik erover om me te laten opereren, ook omdat mijn borsten ongelijk zijn in grootte. Dat weet ik nu niet meer zeker, ik heb het geaccepteerd. Als ik deze zomer op het strand loop en mensen staren, zal ik terugkijken en denken: ‘ik hoef niets meer te verbergen, iedereen heeft het toch al gezien’.
