De Amsterdamse Academische Club (AAC), gevestigd in het gebouw ‘onder de klok’ aan de Oudezijds Achterburgwal, slaat een nieuwe koers in. Als het aan de nieuwe directeur Maaike Ambags ligt moet de club van een elitair bolwerk van hoogleraren veranderen in ‘een bruisende club’. Ze spreekt van ‘een clubhuis voor alumni’, waar iedereen zich thuis voelt.
Het is lange tijd kommer en kwel geweest met de AAC, die bestaat sinds 1995. Het moest van begin af aan een soort sociëteit worden waar alumni en wetenschappers elkaar konden ontmoeten in de vertrouwde sfeer van de academie, genoeglijk op de chesterfield, keuvelend over de wetenschap met een hapje en een drankje. Hotel de L’Europe caterde de zaak. Het pakte anders uit. Te veel alumni wisten de weg naar de club niet te vinden, De L’Europe nam de benen, opvolgers wisten de zaak niet rendabel te maken, de kwaliteit van eten en drinken was onder de maat en tja, het was (en is ) een besloten club waarvan je lid moet zijn en dan is vaak makkelijker en/of goedkoper om naar de concurrentie te gaan.
Nu is er een nieuw bestuur aangetreden onder voorzitterschap van hoogleraar ondernemerschap Mirjam van Praag, dat het ‘clubjaar’ gisteravond opende en waar ook de nieuwe (en eerste) directeur aan de leden werd voorgesteld. ‘Ik heb een primaire focus op het reilen en zeilen van de club,’ zegt Ambags. ‘Eerder bleef de verantwoordelijkheid toch te veel hangen tussen het bestuur en de cateraar, waardoor veel ideeën niet verder kwamen dan de notulen van een vergadering.’
‘De club moet een brug gaan vormen tussen de academische wereld en de maatschappij. En daar ga ik voor zorgen,’ zegt Ambags gedecideerd. Het interieur van de club wordt om te beginnen opgefrist. ‘Want dat is hartstikke oubollig. Dat wil ik moderniseren, al zullen er geen zitzakken komen, maar de chesterfields zijn wel aan vervanging toe. Het wordt niet hipperdepip, maar tijdloos sfeervol.’
Verder gaat de kwaliteit van het eten, voorlopig nog gecaterd door Sorbon, omhoog. ‘De keuken is ooit gebouwd op de aanwezigheid van De L’Europe om de hoek, dus er staan maar twee pitten, hooguit bedoeld om een sausje op te warmen, maar niet bedoeld om op hoog niveau te koken. Daarom ben ik ’s avonds afgestapt van de à la carte menu’s. We hebben nu drie vaste menu’s, waardoor de kwaliteit beter te garanderen is.’
Het aantrekken van de jongere generatie wetenschappers en net afgestudeerde alumni wordt nog de lastigste klus. Althans, dat was het de afgelopen jaren wel. Het bleek steeds moeilijk om in samenwerking met Bureau Alumnirelaties mailings te houden onder potentiële leden, omdat de mailadressen van alumni niet werden vrijgegeven. ‘Dat snap ik wel,’ zegt Ambags. ‘Alumnirelaties hoeft niet de leverancier van een database te zijn, maar ik heb wel een ander plan: een gezamenlijk lidmaatschap van de Amsterdamse Universiteitsvereniging (de koepel van alumniverenigingen) en onze club. Ook moet je denken aan het houden van exposities en binnenkort starten we met ‘De tafel van twaalf’, een geregeld terugkerende conversatiesessie waarbij universiteitshoogleraar Louise Gunning steeds met tien honourstudenten en een eregast converseert over een bepaald onderwerp. De studenten krijgen na afloop een gratis lidmaatschap van een jaar aangeboden. Zo proberen we ze al binnen te halen nog voor ze alumnus zijn.’
Het is lange tijd kommer en kwel geweest met de AAC, die bestaat sinds 1995. Het moest van begin af aan een soort sociëteit worden waar alumni en wetenschappers elkaar konden ontmoeten in de vertrouwde sfeer van de academie, genoeglijk op de chesterfield, keuvelend over de wetenschap met een hapje en een drankje. Hotel de L’Europe caterde de zaak. Het pakte anders uit. Te veel alumni wisten de weg naar de club niet te vinden, De L’Europe nam de benen, opvolgers wisten de zaak niet rendabel te maken, de kwaliteit van eten en drinken was onder de maat en tja, het was (en is ) een besloten club waarvan je lid moet zijn en dan is vaak makkelijker en/of goedkoper om naar de concurrentie te gaan.
Nu is er een nieuw bestuur aangetreden onder voorzitterschap van hoogleraar ondernemerschap Mirjam van Praag, dat het ‘clubjaar’ gisteravond opende en waar ook de nieuwe (en eerste) directeur aan de leden werd voorgesteld. ‘Ik heb een primaire focus op het reilen en zeilen van de club,’ zegt Ambags. ‘Eerder bleef de verantwoordelijkheid toch te veel hangen tussen het bestuur en de cateraar, waardoor veel ideeën niet verder kwamen dan de notulen van een vergadering.’
‘De club moet een brug gaan vormen tussen de academische wereld en de maatschappij. En daar ga ik voor zorgen,’ zegt Ambags gedecideerd. Het interieur van de club wordt om te beginnen opgefrist. ‘Want dat is hartstikke oubollig. Dat wil ik moderniseren, al zullen er geen zitzakken komen, maar de chesterfields zijn wel aan vervanging toe. Het wordt niet hipperdepip, maar tijdloos sfeervol.’
Verder gaat de kwaliteit van het eten, voorlopig nog gecaterd door Sorbon, omhoog. ‘De keuken is ooit gebouwd op de aanwezigheid van De L’Europe om de hoek, dus er staan maar twee pitten, hooguit bedoeld om een sausje op te warmen, maar niet bedoeld om op hoog niveau te koken. Daarom ben ik ’s avonds afgestapt van de à la carte menu’s. We hebben nu drie vaste menu’s, waardoor de kwaliteit beter te garanderen is.’
Het aantrekken van de jongere generatie wetenschappers en net afgestudeerde alumni wordt nog de lastigste klus. Althans, dat was het de afgelopen jaren wel. Het bleek steeds moeilijk om in samenwerking met Bureau Alumnirelaties mailings te houden onder potentiële leden, omdat de mailadressen van alumni niet werden vrijgegeven. ‘Dat snap ik wel,’ zegt Ambags. ‘Alumnirelaties hoeft niet de leverancier van een database te zijn, maar ik heb wel een ander plan: een gezamenlijk lidmaatschap van de Amsterdamse Universiteitsvereniging (de koepel van alumniverenigingen) en onze club. Ook moet je denken aan het houden van exposities en binnenkort starten we met ‘De tafel van twaalf’, een geregeld terugkerende conversatiesessie waarbij universiteitshoogleraar Louise Gunning steeds met tien honourstudenten en een eregast converseert over een bepaald onderwerp. De studenten krijgen na afloop een gratis lidmaatschap van een jaar aangeboden. Zo proberen we ze al binnen te halen nog voor ze alumnus zijn.’
