Studente Future Planet Studies Ralien Bekkers (20) heeft de afgelopen twee weken de duurzaamheidstop in Rio de Janeiro bijgewoond. Ze behartigde daar de belangen van Nederlandse jongeren. Ze is nog steeds in Brazilië en gaat daar nog een week reizen. ‘In het begin was ik best gefrustreerd. Was dit nou Rio+20?’
Met welke verwachtingen ging je naar Rio toe?
‘In mijn beleving was dit hét moment waar we naartoe hadden gewerkt en ging het daar gebeuren voor duurzame ontwikkeling. We hebben de afgelopen maanden veel met jongeren in Nederland gesproken en uit die gesprekken kwam voort dat onderwijs en groene banen onze prioriteit moesten worden. Door alle landen werd een slotverklaring gemaakt en we hebben hard gelobbyd om deze onderwerpen daarin sterk naar voren te laten komen.’
Waren die verwachtingen terecht?
‘Het was best een desillusie, vooral de onderhandelingen die op de vorige conferentie in New York waren gestart werden hier voortgezet. Iedereen zat rond de tafel met zijn eigen nationale belangen, waardoor het niet opschoot. De grootste grap vond ik dat de Brazilianen de tekst al klaar wilden hebben voor het ‘high level’-gedeelte begon, waarbij alle regeringsleiders aanwezig zouden zijn. Uiteindelijk is de tekst goedgekeurd op de dag voordat de ministers en presidenten aankwamen. Het is wel een document geworden waarin iedereen zich kon vinden en dit was waarschijnlijk de beste manier om tenminste iets te bereiken, maar de ambitieuze plannen die de EU van tevoren had zijn er lang niet allemaal doorgekomen. Het is een begin, maar dit document gaat echt de wereld niet redden.’
Wat staat er wel in dan?
‘Het is een enorm document dat zo’n beetje al het denkbare in zich heeft. Onder andere energie, transport, biodiversiteit, oceanen, consumptie, productie, voedsel en water komen voorbij. Alles hangt met elkaar samen en daarom kunnen we niet anders dan dit tegelijk te bespreken, maar de veelheid maakt echte harde beslissingen wel moeilijk. In de tekst ligt de focus op armoedebestrijding en de groene economie, waarin economie, sociale belangen en milieu in balans zijn. Daarnaast werd er ook gekeken naar de afspraken die twintig jaar geleden in Rio zijn gemaakt en werd opnieuw bevestigd dat landen zich zouden inzetten om die afspraken na te leven.’
Hoe zag een dag tijdens de top er voor jou uit?
‘Mijn verblijf in Rio was echt een achtbaan. Het enige wat ik zeker wist, was dat ik lange dagen maakte, soms wel van 7 uur ’s ochtends tot 3 uur ’s nachts. Mijn collega en ik waren, in tegenstelling tot veel andere jongeren, opgenomen in de nationale delegatie. Hierdoor konden we ook veel besloten meetings bijwonen. Ik heb veel getwitterd, geblogd en op andere manieren naar Nederland gecommuniceerd over wat er in Rio aan de gang was. Vaak gebeurden er ook hele onverwachte dingen, zo werd ik ineens naar voren geschoven om met de secretaris-generaal van de VN, Ban-Ki Moon te gaan praten over jongereninnovaties. Ik hield een speech voor hem en ik kreeg later zijn complimenten. Ik heb de nacht daarvoor 1 uur geslapen. Het was erg bizar, maar wel fantastisch.’
Wat ga je nu verder doen?
‘Allereerst ga ik de Nederlandse jongeren vertellen wat er in Rio is afgesproken. We hebben een aantal hoge Nederlandse functionarissen een oprechtheidsverklaring laten tekenen, waarin ze beloven dat ze wat er is vastgelegd ook echt gaan uitvoeren. We gaan ook nog lunchen met Mark Rutte om hem te overtuigen van het idee van de groene economie. Ik moet ook nog mijn studiejaar afmaken, mijn studie staat op dit moment op een laag pitje. Het is een functie die twee jaar duurt, dus ik ben nog lang niet klaar.’
Met welke verwachtingen ging je naar Rio toe?
‘In mijn beleving was dit hét moment waar we naartoe hadden gewerkt en ging het daar gebeuren voor duurzame ontwikkeling. We hebben de afgelopen maanden veel met jongeren in Nederland gesproken en uit die gesprekken kwam voort dat onderwijs en groene banen onze prioriteit moesten worden. Door alle landen werd een slotverklaring gemaakt en we hebben hard gelobbyd om deze onderwerpen daarin sterk naar voren te laten komen.’
Waren die verwachtingen terecht?
‘Het was best een desillusie, vooral de onderhandelingen die op de vorige conferentie in New York waren gestart werden hier voortgezet. Iedereen zat rond de tafel met zijn eigen nationale belangen, waardoor het niet opschoot. De grootste grap vond ik dat de Brazilianen de tekst al klaar wilden hebben voor het ‘high level’-gedeelte begon, waarbij alle regeringsleiders aanwezig zouden zijn. Uiteindelijk is de tekst goedgekeurd op de dag voordat de ministers en presidenten aankwamen. Het is wel een document geworden waarin iedereen zich kon vinden en dit was waarschijnlijk de beste manier om tenminste iets te bereiken, maar de ambitieuze plannen die de EU van tevoren had zijn er lang niet allemaal doorgekomen. Het is een begin, maar dit document gaat echt de wereld niet redden.’
Wat staat er wel in dan?
‘Het is een enorm document dat zo’n beetje al het denkbare in zich heeft. Onder andere energie, transport, biodiversiteit, oceanen, consumptie, productie, voedsel en water komen voorbij. Alles hangt met elkaar samen en daarom kunnen we niet anders dan dit tegelijk te bespreken, maar de veelheid maakt echte harde beslissingen wel moeilijk. In de tekst ligt de focus op armoedebestrijding en de groene economie, waarin economie, sociale belangen en milieu in balans zijn. Daarnaast werd er ook gekeken naar de afspraken die twintig jaar geleden in Rio zijn gemaakt en werd opnieuw bevestigd dat landen zich zouden inzetten om die afspraken na te leven.’
Hoe zag een dag tijdens de top er voor jou uit?
‘Mijn verblijf in Rio was echt een achtbaan. Het enige wat ik zeker wist, was dat ik lange dagen maakte, soms wel van 7 uur ’s ochtends tot 3 uur ’s nachts. Mijn collega en ik waren, in tegenstelling tot veel andere jongeren, opgenomen in de nationale delegatie. Hierdoor konden we ook veel besloten meetings bijwonen. Ik heb veel getwitterd, geblogd en op andere manieren naar Nederland gecommuniceerd over wat er in Rio aan de gang was. Vaak gebeurden er ook hele onverwachte dingen, zo werd ik ineens naar voren geschoven om met de secretaris-generaal van de VN, Ban-Ki Moon te gaan praten over jongereninnovaties. Ik hield een speech voor hem en ik kreeg later zijn complimenten. Ik heb de nacht daarvoor 1 uur geslapen. Het was erg bizar, maar wel fantastisch.’
Wat ga je nu verder doen?
‘Allereerst ga ik de Nederlandse jongeren vertellen wat er in Rio is afgesproken. We hebben een aantal hoge Nederlandse functionarissen een oprechtheidsverklaring laten tekenen, waarin ze beloven dat ze wat er is vastgelegd ook echt gaan uitvoeren. We gaan ook nog lunchen met Mark Rutte om hem te overtuigen van het idee van de groene economie. Ik moet ook nog mijn studiejaar afmaken, mijn studie staat op dit moment op een laag pitje. Het is een functie die twee jaar duurt, dus ik ben nog lang niet klaar.’
