Er is een supermarkt gekomen op Science Park. Geen Albert Heijn of C1000, maar een zelfstandig onderneemster die UvA-cateraar Eurest de loef afsteekt. ‘Ik heb van studenten gehoord dat de cateraar heel duur is,’ zegt Judith Groenveld. ‘Ik verkoop gewoon een halfje wit hoor.’
Vier weken geleden kreeg ze vergunning van het Stadsdeel Oost om een supermarktje op wielen te beginnen en sindsdien staat Judith Groenveld met haar mobiele winkel op de kruising bij het Amsterdam University College (AUC). In de jaren zeventig reden op veel plaatsen in Nederland dergelijke supermarktwinkels rond. Ze stonden bekend onder de naam ‘SRV-wagen’. Judith Groeneveld tikte een dergelijke wagen op de kop, want ze zag er wel brood in om op Science Park supermarktproducten te verkopen.
Bouwvakkers
‘Er is hier niks,' zegt Groeneveld. 'En aangezien ik onderneemster wil worden dacht ik: ik ga hier een winkel beginnen. Toen de vergunning kwam mocht ik kiezen: of op de kruising bij het AUC of een stukje verderop tegenover de studentenflats. Ik dacht: ik kies voor de kruising, dan pik ik ook nog wat andere klantjes mee dan alleen studenten. Nu heb ik ook bouwvakkers en mensen die werken bij bedrijven op Science Park. De wagen staat hier op een vaste standplaats. Ik rijd er niet mee rond. Ik heb een vergunning voor anderhalf jaar. Daarna wordt op deze locatie een winkelpand gebouwd dat ik dan kan huren.’
Bang voor inbrekers op het ’s nachts doodstille Science Park is Judith niet. ‘Ik heb de ruiten goed beveiligd en ik heb goede sloten op de wagen gezet. Echt waardevolle spullen, zoals de kassa en sigaretten, stop ik ’s avond in een container.’
Wat verkoopt Judith zoal, zullen mensen zich misschien afvragen die het SRV-concept niet (meer) kennen. ‘Gewoon supermarktspulletjes. Een halfje wit, een tomaatje, komkommer, vleeswaren, melk, frisdrank en magnetron- en diepvriesmaaltijden. De UvA-cateraar zal wel niet zo blij zijn, want ik ben veel goedkoper. Van studenten hoorde ik dat belegde broodjes daar wel vier euro kosten. Reken maar uit. Hier kopen ze een halfje wit, wat beleg dat ze de volgende dag ook weer kunnen gebruiken. Dan zijn ze voor veel minder geld klaar. Een ik ben langer open, hè. Kijk, de kantine opent pas om tien uur, ik al om half negen. Die anderhalf uur pik ik lekker even mee.’
Foto's: Danny Schwarz
[slideshow id=40]
Vier weken geleden kreeg ze vergunning van het Stadsdeel Oost om een supermarktje op wielen te beginnen en sindsdien staat Judith Groenveld met haar mobiele winkel op de kruising bij het Amsterdam University College (AUC). In de jaren zeventig reden op veel plaatsen in Nederland dergelijke supermarktwinkels rond. Ze stonden bekend onder de naam ‘SRV-wagen’. Judith Groeneveld tikte een dergelijke wagen op de kop, want ze zag er wel brood in om op Science Park supermarktproducten te verkopen.
Bouwvakkers
‘Er is hier niks,' zegt Groeneveld. 'En aangezien ik onderneemster wil worden dacht ik: ik ga hier een winkel beginnen. Toen de vergunning kwam mocht ik kiezen: of op de kruising bij het AUC of een stukje verderop tegenover de studentenflats. Ik dacht: ik kies voor de kruising, dan pik ik ook nog wat andere klantjes mee dan alleen studenten. Nu heb ik ook bouwvakkers en mensen die werken bij bedrijven op Science Park. De wagen staat hier op een vaste standplaats. Ik rijd er niet mee rond. Ik heb een vergunning voor anderhalf jaar. Daarna wordt op deze locatie een winkelpand gebouwd dat ik dan kan huren.’
Bang voor inbrekers op het ’s nachts doodstille Science Park is Judith niet. ‘Ik heb de ruiten goed beveiligd en ik heb goede sloten op de wagen gezet. Echt waardevolle spullen, zoals de kassa en sigaretten, stop ik ’s avond in een container.’
Wat verkoopt Judith zoal, zullen mensen zich misschien afvragen die het SRV-concept niet (meer) kennen. ‘Gewoon supermarktspulletjes. Een halfje wit, een tomaatje, komkommer, vleeswaren, melk, frisdrank en magnetron- en diepvriesmaaltijden. De UvA-cateraar zal wel niet zo blij zijn, want ik ben veel goedkoper. Van studenten hoorde ik dat belegde broodjes daar wel vier euro kosten. Reken maar uit. Hier kopen ze een halfje wit, wat beleg dat ze de volgende dag ook weer kunnen gebruiken. Dan zijn ze voor veel minder geld klaar. Een ik ben langer open, hè. Kijk, de kantine opent pas om tien uur, ik al om half negen. Die anderhalf uur pik ik lekker even mee.’
Foto's: Danny Schwarz
[slideshow id=40]
