De botanische tuin van de Vrije Universiteit Amsterdam gaat volgend jaar zomer dicht. De vijf medewerkers en dertig vrijwilligers zijn boos.
De
sluiting hing de
hortus botanicus in de Van der Boechorststraat in Buitenveldert al enkele jaren boven het hoofd, maar nu is het plan definitief. Vanaf deze zomer wordt de
hortusafgebouwd en de planten worden verplaatst, volgend jaar juli is alles gesloopt. De vijf medewerkers moeten vertrekken.
Eeuwig zonde, vinden medewerkers, vrijwilligers en vaste bezoekers. 'Deze groene oase in de grijze zakelijkheid moet beslist blijven,' schrijven ze in een petitie die inmiddels bijna zevenhonderd keer is ondertekend.
Maar de tuin van een hectare groot op de dure Zuidas kost te veel, laat te universiteit weten. De
VU heeft plannen om het ziekenhuis uit de breiden en de wetenschappelijke status van de
hortus verdween al in de jaren tachtig. 'We zijn een universiteit, geen tuinderij,' zei voorzitter van het college van bestuur René Smit in 2009 al over de plantenverzameling.
Hortularis Geralt Joren: 'Het bestuur beseft niet wat het verloren laat gaan. Dit is een bijzondere verzameling volwassen planten van over de hele wereld. Studenten, mensen van het ziekenhuis en de Zuidas komen hier veel om te genieten van de enorme rijkdom aan groen.' De
hortus kost de universiteit jaarlijks dertig- tot veertigduizend euro, maar de hortularis en vrijwilligers zien een mogelijkheid kostendekkend te werken.
Kostbaar
De
hortus heeft onder andere een verzameling cactussen en Japanse bonsaiboompjes. De planten worden verplaatst naar andere hortussen en groenvoorzieningen van de universiteit. Een woordvoerder: 'De
VU ziet zeker het belang in van groen op en rond de universiteit. Maar de vorm van deze
hortus is gewoon te kostbaar, zeker omdat er dus ook geen wetenschappelijke functie is.'
Vanmiddag opent wethouder Freek Ossel boven op de universiteit een duurzame daktuin, waar zowel de
VU als de gemeente 130.000 euro voor heeft ingelegd. 'Een mooi studenteninitiatief,' zegt Joren, 'maar het is wrang dat tegelijkertijd zo'n unieke, andere
VU-tuin verloren gaat.'
Tekst: Hiske Versprille