Stuk voor stuk zijn ze jong, leuk en vlot. Dat de studenten die gisteren bij het wachtkamergesprek ‘Meiden, die prins komt niet…’ aanwezig waren moeite hebben met het vinden van een vaste vriend (lees: droomman), is op het eerste gezicht moeilijk te geloven. Maar de reden dat het bij vrouwen vaak niet wil lukken in de liefde, heeft volgens gespreksleidster psychologe Pien Wijn dan ook vaak een andere oorzaak.
We beginnen even met een muziekje, kondigt Wijn aan. Twaalf studentes kijken haar verwachtingsvol aan. Wie niet beter zou weten, zou denken dat er een theekransje plaatsvindt in de studentenartensenpraktijk op de Oude Turfmarkt. De tafel is gevuld met dampende koppen thee en stukken vruchtentaart. Even later schalt ‘If I aint got you’ van Alicia Keys door de ruimte. Wel zo toepasselijk, want de titel van het liedje is ook meteen het thema van de avond. Wijn liet in een eerder interview met Folia al weten dat veel studentes denken pas gelukkig te kunnen zijn als ze de juiste man hebben gevonden.
‘Wie van jullie is wel eens geflipt omdat een jongen niet antwoordde op je smsje?’ vraagt Wijn. Een viertal handen gaan omhoog. ‘En wie is wel is ’s nachts langs een jongen zijn huis gefietst?’ Weer gaan een aantal vingers in de lucht. Gelach klinkt door de zaal, de herkenning is groot. Dat ze op liefdesgebied wel wat advies kunnen gebruiken, schuiven de studentes niet onder stoelen of banken. Stuk voor stuk vuren ze vragen op Wijn af. Een meisje met donker haar weet niet of ze voor de onbereikbare en woest aantrekkelijke jongen van haar opleiding moet gaan of voor de jongen die zich enorm voor haar uitslooft maar die haar niet in vuur en vlam zet. Een ander vraagt zich af of het normaal is dat soms liever alleen is dan met haar vriend. ‘Ben ik te kritisch?’ wil een blond meisje met bril weten.
Wijn beantwoordt de vragen stuk voor stuk, maar geeft daarnaast alle studentes dezelfde boodschap mee. ‘Kijk wat meer naar jezelf,' luidt haar advies. ‘Wij vrouwen hebben het altijd over wat die mannen fout doen, maar vraag je eens af waarom je zelf bepaalde dingen doet. Wie heel kritisch is op zichzelf, is dat bijvoorbeeld vaak ook naar mannen toe.’
Volgens de psychologe heeft teleurstelling in de liefde grotendeels te maken met projectie. ‘We zijn constant op zoek naar die liefdevolle verbintenis die ons voor honderd procent voldoening geeft. Vervolgens projecteren die we behoefte op iemand die we nog maar net kennen.’ Dat dit tot teleurstellingen kan leiden is volgens de psychologe dus niet zo gek.
Achter liefdesproblemen schuilt bovendien vaak eigen onzekerheid. ‘Draai het eens om,’ raadt Wijn de studentes aan. ‘Jullie vallen toch ook niet op jongens die niet blij zijn met zichzelf?’ Goed in je eigen vel zitten, lijkt voor een geslaagd liefdesleven dan ook een voorwaarde.
Na afloop overheerst vooral de herkenning. Een groot aantal meisjes blijft nog even plakken. ‘Gelukkig, ik ben niet de enige die hier mee zit,’ lijken ze te denken. Voor het meisje die zich afvroeg of ze niet te kritisch is, bleek de avond een echte eyeopener. ‘Als ik thuiskom ga ik gelijk wat onzekerheden van mezelf op een rijtje zetten,’ laat ze weten.
Deze sessie maakt onderdeel uit van een reeks wachtkamergesprekken die de Studentenartsen ter gelegenheid van hun 75-jarig jubileum organiseren. Tijdens deze gesprekken kunnen geïnteresseerden, na een inleiding door een deskundige, in discussie gaan. Dit jaar zullen er nog twee sessies plaatsvinden. Over welk thema en wanneer er precies gediscussieerd zal worden, is nog niet bekend.
We beginnen even met een muziekje, kondigt Wijn aan. Twaalf studentes kijken haar verwachtingsvol aan. Wie niet beter zou weten, zou denken dat er een theekransje plaatsvindt in de studentenartensenpraktijk op de Oude Turfmarkt. De tafel is gevuld met dampende koppen thee en stukken vruchtentaart. Even later schalt ‘If I aint got you’ van Alicia Keys door de ruimte. Wel zo toepasselijk, want de titel van het liedje is ook meteen het thema van de avond. Wijn liet in een eerder interview met Folia al weten dat veel studentes denken pas gelukkig te kunnen zijn als ze de juiste man hebben gevonden.
‘Wie van jullie is wel eens geflipt omdat een jongen niet antwoordde op je smsje?’ vraagt Wijn. Een viertal handen gaan omhoog. ‘En wie is wel is ’s nachts langs een jongen zijn huis gefietst?’ Weer gaan een aantal vingers in de lucht. Gelach klinkt door de zaal, de herkenning is groot. Dat ze op liefdesgebied wel wat advies kunnen gebruiken, schuiven de studentes niet onder stoelen of banken. Stuk voor stuk vuren ze vragen op Wijn af. Een meisje met donker haar weet niet of ze voor de onbereikbare en woest aantrekkelijke jongen van haar opleiding moet gaan of voor de jongen die zich enorm voor haar uitslooft maar die haar niet in vuur en vlam zet. Een ander vraagt zich af of het normaal is dat soms liever alleen is dan met haar vriend. ‘Ben ik te kritisch?’ wil een blond meisje met bril weten.
Wijn beantwoordt de vragen stuk voor stuk, maar geeft daarnaast alle studentes dezelfde boodschap mee. ‘Kijk wat meer naar jezelf,' luidt haar advies. ‘Wij vrouwen hebben het altijd over wat die mannen fout doen, maar vraag je eens af waarom je zelf bepaalde dingen doet. Wie heel kritisch is op zichzelf, is dat bijvoorbeeld vaak ook naar mannen toe.’
Volgens de psychologe heeft teleurstelling in de liefde grotendeels te maken met projectie. ‘We zijn constant op zoek naar die liefdevolle verbintenis die ons voor honderd procent voldoening geeft. Vervolgens projecteren die we behoefte op iemand die we nog maar net kennen.’ Dat dit tot teleurstellingen kan leiden is volgens de psychologe dus niet zo gek.
Achter liefdesproblemen schuilt bovendien vaak eigen onzekerheid. ‘Draai het eens om,’ raadt Wijn de studentes aan. ‘Jullie vallen toch ook niet op jongens die niet blij zijn met zichzelf?’ Goed in je eigen vel zitten, lijkt voor een geslaagd liefdesleven dan ook een voorwaarde.
Na afloop overheerst vooral de herkenning. Een groot aantal meisjes blijft nog even plakken. ‘Gelukkig, ik ben niet de enige die hier mee zit,’ lijken ze te denken. Voor het meisje die zich afvroeg of ze niet te kritisch is, bleek de avond een echte eyeopener. ‘Als ik thuiskom ga ik gelijk wat onzekerheden van mezelf op een rijtje zetten,’ laat ze weten.
Deze sessie maakt onderdeel uit van een reeks wachtkamergesprekken die de Studentenartsen ter gelegenheid van hun 75-jarig jubileum organiseren. Tijdens deze gesprekken kunnen geïnteresseerden, na een inleiding door een deskundige, in discussie gaan. Dit jaar zullen er nog twee sessies plaatsvinden. Over welk thema en wanneer er precies gediscussieerd zal worden, is nog niet bekend.
