Het eerste studenteneetcafé van de Bijlmer is open. Gesponsord door het stadsdeel, altijd met verse groente - en een praatje.
Bij de ingang van buurthuis Anansi aan de Daalwijkdreef staat op een wit bord het menu van de avond genoteerd. De bezoekers van de officiële opening van het eerste studenteneetcafé in de Bijlmer worden door Mirjam Caïro en haar team vanavond getrakteerd op een gemarineerde kip of sparerib van de barbecue - met verse aardappelen - of een rotirol - met verse kouseband. En dat alles, dat is het mooie eraan, zegt Caïro, voor een schappelijk studentenprijsje van drie euro.
Caïro is de motor achter het eerste eetcafé in het stadsdeel dat de poorten open heeft gezet voor studenten, in de hoop de buurt van een nieuw elan te voorzien. Een maand geleden begon het eetcafé met proefdraaien en deze avond wil Caïro zich op feestelijke wijze aan de buurtbewoners presenteren.
Katertje
Voor de paar honderd studenten in de containerwoningen van de Spinozacampus, een paar honderd meter verderop aan de dreef, moet dit het alternatief worden voor fastfood en kant-en-klaar. 'Je weet hoe het gaat met studenten: als ze een beetje moe zijn of een katertje hebben, wordt al snel een shoarma opgehaald of een pizza in de oven gegooid. Gezond eten doen ze dan wel weer als ze bij hun ouders zijn.'
Het plan ontstond in oktober 2012, toen Caïro werd gewezen op het studentendorp, dat toen verrees. Ze wordt gesteund door het stadsdeel en welzijnsorganisatie Pozo. Met subsidie van het stadsdeel worden de kosten van een maaltijd zo laag gehouden. Maar ook buurtbewoners mogen aanschuiven, zodat de sociale cohesie toeneemt, zegt Caïro.
Ze bereidt een wereldwijde keuken: van Surinaams tot Frans, van Italiaans tot Aziatisch. Verse groentes zijn echter altijd gegarandeerd. 'Ik moet toch een beetje goed voor het grut zorgen.'
Om een team bij elkaar te stellen om het eetcafé te runnen, heeft Caïro - moeder van vijf kinderen - vooral binnen haar eigen kring gekeken. Achter de bar staat bijvoorbeeld haar man Jermain. Volgens Mirjam is hij door zijn sociale kwaliteiten daar perfect op zijn plaats. 'Als iemand Chinees tegen hem praat, praat ie binnen vijf minuten Chinees terug.' In de keuken staat Jacqueline, de moeder van Jermain, die Surinaamse gerechten bereid en gespecialiseerd is in de creoolse keuken - waarbij vooral de moksi alesi wordt geroemd. En haar oudste zoon, van zeventien, liep enige tijd stage in het eetcafé.
Praatje
In tegenstelling tot de buurtbewoners - die zijn er in groten getale - valt het met de aanloop van studenten vanavond tegen. Ze zijn op de vingers van twee handen te tellen. Maar een vaste bezoeker van het eetcafé is de 24-jarige Loulou Luteijn. Zij studeert psychologie aan de Radboud Universiteit in Nijmegen, maar voor haar afstudeerstage verblijft ze momenteel in Amsterdam. Ze woont op loopafstand van buurthuis Anansi. Evenals haar vriendin Josje kluift ze aan een sparerib. 'In de eerste week kwam ik hier samen met een vriendin en sindsdien ben ik elke week teruggekomen.' Voor het eten, maar ook vooral voor de gezelligheid. 'Er maakt altijd wel iemand een praatje met je hier. Heel gezellig.'
Daalwijkdreef 11, open van maandag tot en met woensdag en na de vakantie tot en met donderdag.
Dit artikel verscheen ook in Het Parool. Tekst: Robert Alting.
Bij de ingang van buurthuis Anansi aan de Daalwijkdreef staat op een wit bord het menu van de avond genoteerd. De bezoekers van de officiële opening van het eerste studenteneetcafé in de Bijlmer worden door Mirjam Caïro en haar team vanavond getrakteerd op een gemarineerde kip of sparerib van de barbecue - met verse aardappelen - of een rotirol - met verse kouseband. En dat alles, dat is het mooie eraan, zegt Caïro, voor een schappelijk studentenprijsje van drie euro.
Caïro is de motor achter het eerste eetcafé in het stadsdeel dat de poorten open heeft gezet voor studenten, in de hoop de buurt van een nieuw elan te voorzien. Een maand geleden begon het eetcafé met proefdraaien en deze avond wil Caïro zich op feestelijke wijze aan de buurtbewoners presenteren.
Katertje
Voor de paar honderd studenten in de containerwoningen van de Spinozacampus, een paar honderd meter verderop aan de dreef, moet dit het alternatief worden voor fastfood en kant-en-klaar. 'Je weet hoe het gaat met studenten: als ze een beetje moe zijn of een katertje hebben, wordt al snel een shoarma opgehaald of een pizza in de oven gegooid. Gezond eten doen ze dan wel weer als ze bij hun ouders zijn.'
Het plan ontstond in oktober 2012, toen Caïro werd gewezen op het studentendorp, dat toen verrees. Ze wordt gesteund door het stadsdeel en welzijnsorganisatie Pozo. Met subsidie van het stadsdeel worden de kosten van een maaltijd zo laag gehouden. Maar ook buurtbewoners mogen aanschuiven, zodat de sociale cohesie toeneemt, zegt Caïro.
Ze bereidt een wereldwijde keuken: van Surinaams tot Frans, van Italiaans tot Aziatisch. Verse groentes zijn echter altijd gegarandeerd. 'Ik moet toch een beetje goed voor het grut zorgen.'
Om een team bij elkaar te stellen om het eetcafé te runnen, heeft Caïro - moeder van vijf kinderen - vooral binnen haar eigen kring gekeken. Achter de bar staat bijvoorbeeld haar man Jermain. Volgens Mirjam is hij door zijn sociale kwaliteiten daar perfect op zijn plaats. 'Als iemand Chinees tegen hem praat, praat ie binnen vijf minuten Chinees terug.' In de keuken staat Jacqueline, de moeder van Jermain, die Surinaamse gerechten bereid en gespecialiseerd is in de creoolse keuken - waarbij vooral de moksi alesi wordt geroemd. En haar oudste zoon, van zeventien, liep enige tijd stage in het eetcafé.
Praatje
In tegenstelling tot de buurtbewoners - die zijn er in groten getale - valt het met de aanloop van studenten vanavond tegen. Ze zijn op de vingers van twee handen te tellen. Maar een vaste bezoeker van het eetcafé is de 24-jarige Loulou Luteijn. Zij studeert psychologie aan de Radboud Universiteit in Nijmegen, maar voor haar afstudeerstage verblijft ze momenteel in Amsterdam. Ze woont op loopafstand van buurthuis Anansi. Evenals haar vriendin Josje kluift ze aan een sparerib. 'In de eerste week kwam ik hier samen met een vriendin en sindsdien ben ik elke week teruggekomen.' Voor het eten, maar ook vooral voor de gezelligheid. 'Er maakt altijd wel iemand een praatje met je hier. Heel gezellig.'
Daalwijkdreef 11, open van maandag tot en met woensdag en na de vakantie tot en met donderdag.
Dit artikel verscheen ook in Het Parool. Tekst: Robert Alting.
