De Spelen waren voor aanvang van de 1500 meter nog niet bijzonder succesvol geweest voor Leenstra. Tien verschillende Nederlandse schaatsers stonden in Sotsji al op het podium, maar de Friezin kon slechts terugkijken op een 19e plaats (op de 500 meter) en een zesde plaats (op de 1000 meter). De 1500 meter was voor Leenstra dus de laatste kans om zich in het rijtje met medaille-winnaars te voegen. Om dat te bereiken moest ze in elk geval één van de drie andere Nederlandse vrouwen zien te verslaan.
Jorien ter Mors was de eerste van Leenstra's concurrentes die mocht rijden. Met 1:53:13 verpulverde ze het olympisch record. Vervolgens was het de beurt aan Leenstra zelf. Ze zette een goede opening neer, was sneller dan haar landgenote, maar moest daarna het schema van Ter Mors laten varen. Met 1:56:40 zette de 24-jarige studente Future Planet Studies op dat moment de tweede tijd neer, maar aan haar gezichtsuitdrukking was af te lezen dat ze niet tevreden was.
Ook titelverdediger Ireen Wüst, de grote favoriete, beet zoals alle rijdsters haar tanden stuk op de tijd van Ter Mors, maar wist Leenstra wel naar de derde plek te stoten. Met nog drie ritten te gaan, kon Leenstra alleen maar hopen dat niemand anders haar nog zou passeren. De Russische Yuliya Skokova slaagde daar bijna in, maar bleek vijf honderdsten van een seconde te langzaam. De laatste serieuze bedreiging was Lotte van Beek. De Nederlandse reed lang gelijk aan het schema van Leenstra, maar zorgde met een sterke laatste ronde dat Leenstra alsnog naast het podium belandde.
Terwijl de Nederlandse fans en tv-commentatoren het heugelijke vierden dat de gehele top vier oranje kleurde, zat Leenstra gedesillusioneerd op een bankje. De UvA-studente realiseerde zich ongetwijfeld dat ze nu nog vier jaar zal moeten wachten op een nieuwe kans op olympisch eremetaal.
