Recalcitrant, goedlachs en een tikje ijdel, zo omschrijven vrienden en collega’s Jean Tillie, de nieuwe voorzitter van het domein Maatschappij & Recht van de HvA. In een profiel in Folia Magazine’s reageren ze op de overstap van de hartelijke en kritische politicoloog die nooit een blad voor de mond neemt.
Verbijsterd, was emeritus hoogleraar politicologie Meindert Fennema, toen hij hoorde dat politicoloog Jean Tillie de UvA verlaat, om als voorzitter van het Domein Maatschappij & Recht op de HvA aan de slag te gaan. ‘Ik heb het besturen altijd als – een overigens best leuk – corvee gezien,’ vertelt hij. ‘Maar kennelijk vindt Jean het zo leuk dat hij het wel een tijdje wil gaan doen.’ Fennema had naar eigen zeggen een jarenlang kantoorhuwelijk met Tillie: ‘Wij waren de eerste hoogleraren die vanwege bezuinigingen samen een kamer deelden. Als we er tegelijk waren, begonnen we de dag steevast met het roken van een sigaar. Het stonk op onze gang altijd een beetje.’
Jean Tillie (1961) werd geboren in het Zuid-Limburgse Meerssen, en vertrok op achttienjarige leeftijd naar Amsterdam voor een studie politicologie. Op de UvA loopt Tillie dit jaar vijfendertig jaar rond, vanaf 2007 als bijzonder hoogleraar electorale politiek en sinds enkele jaren ook als voorzitter van de afdeling politicologie.
Een aderlating, noemt hoogleraar sociologie Jan Rath het vertrek van Tillie. ‘Zeker omdat zijn stijl van politicologie bedrijven op de afdeling niet goed bezet is. Politicologen die zich publiek uitspreken, daar heb je er te weinig van.’ Zich uitspreken lijkt Tillie inderdaad nooit moeite te hebben gekost. In 2011 had hij bijvoorbeeld scherpe kritiek op de halsstarrige houding van de HvA tijdens de affaire rond een docent die vrouwen weigerde de hand te schudden. In Het Parool hekelde hij de stuntelige communicatie die volgens hem de bestuursstijl van de hogeschool kenmerkt. ‘Het is een strikte top-downstructuur. De instelling is te groot om door vier mensen bestuurd te worden.’
Maar ook in het landelijke debat over de multiculturele samenleving mengt hij zich regelmatig. Voor Paroolcolumnist Theodor Holman was Tillie een tijdje een geliefd mikpunt, als symbool voor de softe aanpak van radicaliserende moslims. ‘Iemand moet toch iets doen tegen die Jean Tillie,’ schreef Holman in 2010. ‘Een leugenaar, een bedrieger, een zak bovendien, en als ik het niet doe, dan...’ De laatste tijd kreeg Tillie er vooral op weblog GeenStijl van langs. Een maand geleden nog verscheen er een post met de weinig subtiele kop ‘Hoogleraar Tillie is een totale ideologische LUL’. Op de site staat hij verder bekend als ‘professor Nijntje’ en ‘dr. Woezel en Pip’.
Maar, benadrukken al zijn collega’s, als bestuurder is hij juist heel diplomatiek. Rath: ‘Hij weet wat vertrouwelijkheid is. Binnen de afdeling politicologie heeft men weleens de neiging te doen alsof ze een vereniging zijn, iedereen op gelijke voet staat en alles openbaar moet zijn. Flauwekul natuurlijk. Jean kan juist heel goed met nog hangende benoemingen en gevoelige kwesties omgaan.’ Op de vraag naar zijn eigen bestuursstijl antwoordde Tillie in 2012 heilig te geloven in decentralisatie. ‘De functie van een directeur is onderzoekers met rust laten.’ Fennema sluit niet uit dat hij na een paar jaar besturen wel weer terugkeert naar zijn oude nest. Rath betwijfelt dat: ‘Als je de Champions League verlaat, is het lastig terugkomen. Maar, benadrukt hij: ‘Je weet het met Jean nooit. Hij is niet iemand die ver vooruit plant. Wat dat betreft is het een echte Limburger.’
Lees het volledige profiel van Jean Tillie vandaag in Folia Magazine
Verbijsterd, was emeritus hoogleraar politicologie Meindert Fennema, toen hij hoorde dat politicoloog Jean Tillie de UvA verlaat, om als voorzitter van het Domein Maatschappij & Recht op de HvA aan de slag te gaan. ‘Ik heb het besturen altijd als – een overigens best leuk – corvee gezien,’ vertelt hij. ‘Maar kennelijk vindt Jean het zo leuk dat hij het wel een tijdje wil gaan doen.’ Fennema had naar eigen zeggen een jarenlang kantoorhuwelijk met Tillie: ‘Wij waren de eerste hoogleraren die vanwege bezuinigingen samen een kamer deelden. Als we er tegelijk waren, begonnen we de dag steevast met het roken van een sigaar. Het stonk op onze gang altijd een beetje.’
Jean Tillie (1961) werd geboren in het Zuid-Limburgse Meerssen, en vertrok op achttienjarige leeftijd naar Amsterdam voor een studie politicologie. Op de UvA loopt Tillie dit jaar vijfendertig jaar rond, vanaf 2007 als bijzonder hoogleraar electorale politiek en sinds enkele jaren ook als voorzitter van de afdeling politicologie.
Een aderlating, noemt hoogleraar sociologie Jan Rath het vertrek van Tillie. ‘Zeker omdat zijn stijl van politicologie bedrijven op de afdeling niet goed bezet is. Politicologen die zich publiek uitspreken, daar heb je er te weinig van.’ Zich uitspreken lijkt Tillie inderdaad nooit moeite te hebben gekost. In 2011 had hij bijvoorbeeld scherpe kritiek op de halsstarrige houding van de HvA tijdens de affaire rond een docent die vrouwen weigerde de hand te schudden. In Het Parool hekelde hij de stuntelige communicatie die volgens hem de bestuursstijl van de hogeschool kenmerkt. ‘Het is een strikte top-downstructuur. De instelling is te groot om door vier mensen bestuurd te worden.’
Maar ook in het landelijke debat over de multiculturele samenleving mengt hij zich regelmatig. Voor Paroolcolumnist Theodor Holman was Tillie een tijdje een geliefd mikpunt, als symbool voor de softe aanpak van radicaliserende moslims. ‘Iemand moet toch iets doen tegen die Jean Tillie,’ schreef Holman in 2010. ‘Een leugenaar, een bedrieger, een zak bovendien, en als ik het niet doe, dan...’ De laatste tijd kreeg Tillie er vooral op weblog GeenStijl van langs. Een maand geleden nog verscheen er een post met de weinig subtiele kop ‘Hoogleraar Tillie is een totale ideologische LUL’. Op de site staat hij verder bekend als ‘professor Nijntje’ en ‘dr. Woezel en Pip’.
Maar, benadrukken al zijn collega’s, als bestuurder is hij juist heel diplomatiek. Rath: ‘Hij weet wat vertrouwelijkheid is. Binnen de afdeling politicologie heeft men weleens de neiging te doen alsof ze een vereniging zijn, iedereen op gelijke voet staat en alles openbaar moet zijn. Flauwekul natuurlijk. Jean kan juist heel goed met nog hangende benoemingen en gevoelige kwesties omgaan.’ Op de vraag naar zijn eigen bestuursstijl antwoordde Tillie in 2012 heilig te geloven in decentralisatie. ‘De functie van een directeur is onderzoekers met rust laten.’ Fennema sluit niet uit dat hij na een paar jaar besturen wel weer terugkeert naar zijn oude nest. Rath betwijfelt dat: ‘Als je de Champions League verlaat, is het lastig terugkomen. Maar, benadrukt hij: ‘Je weet het met Jean nooit. Hij is niet iemand die ver vooruit plant. Wat dat betreft is het een echte Limburger.’
Lees het volledige profiel van Jean Tillie vandaag in Folia Magazine
