En dat is veertig. De Amsterdamse roeivereniging Nereus heeft zondag voor de veertigste keer in de geschiedenis de Varsity gewonnen; de meest populaire, de meest studentikoze en de meest traditierijke roeiwedstrijd van Nederland.
Zeker duizend toeschouwers hadden zich om 17.00 uur verzameld langs de kade van het Amsterdam-Rijnkanaal om te kijken naar het koningsnummer van de Varsity: De Oude Vier. Boten uit onder meer Rotterdam, Groningen, Leiden en Delft hadden zich voor de finale geplaatst, maar de grote favoriet was ontegenzeggelijk Nereus. De Amsterdammers hadden de vorige drie edities overtuigend gewonnen en hadden ten opzichte van 2013 niet in kwaliteit ingeboet.
Maar niet alle voortekenen waren gunstig. Er werd gefluisterd dat slagman Dirk Uittenbogaard, vorige week in Sydney nog winnaar van een gouden medaille, zaterdag flink ziek was geweest. En de laatste keer dat Nereus vier keer op rij de Varsity had weten te winnen was alweer enige tijd geleden. Om precies te zijn in 1894, twintig jaar voor het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog.
Maar toen de zes boten even na vijven de bocht uitkwamen was het gedaan met de twijfel. Dat is traditiegetrouw het moment waarop de sterkste boot zich als eerste laat zien en elke bookmaker zijn quoteringen radicaal verandert. Wie daar aan kop ligt, die wint, zo leert de geschiedenis.
En Nereus lag aan kop. Maar Uittenbogaard, Peter van Schie, Erik Knab en Govert Viergever slaagden er vervolgens niet in hun voorsprong uit te bouwen op de naaste belager Gyas. De Groningers kwamen zelfs dichterbij. Of misschien leek het maar zo, want uiteindelijk passeerden de Amsterdammers de finish met een bootlengte voorsprong.
Pannenkoeken
Voor Peter van Schie, student Geneeskunde, was het zijn derde opeenvolgende zege bij de Varsity. Met de overwinnaarskrans om zijn nek blikt hij terug op de race: 'Het ging minder makkelijk dan de vorige jaren. Het water was door de sterke deining moeilijk bevaarbaar en het lukte ons niet om onze voorsprong op Gyas uit te bouwen.'
Achteraf bleek dat Gyas na een stuurfout was gediskwalificeerd. 'Maar dat wisten we op dat moment niet. Ik begon zelfs een beetje nerveus te worden. Die gasten van Gyas, dat blijven toch pannenkoeken uit de provincie. Daar wil je niet van verliezen. En zij willen zeker ook niet van ons verliezen. Dit is de wedstrijd die het meeste leeft. Als je een topwedstrijd in Korea roeit mag je blij zijn als er één familielid op de tribune zit. Hier zijn al je vrienden en familie aanwezig. Iedereen van je roeivereniging is er bij. Dat maakt het zo speciaal', aldus Van Schie.
Ballen tegen de paal
En wat je in Korea ook niet zo snel zal zien, is dat een honderdtal studenten - leden van de winnende roeivereniging - naakt of halfnaakt het water in springt om hun clubgenoten te feliciteren. Die uitbundig uitgevoerde traditie beviel overigens niet iedereen even goed. Tussen alle blote basten viel het geschaafde en bebloede lichaam van Thijs van der Groen (21) nogal op. 'Vorig jaar mochten we niet springen vanwege de kou, dus dit was mijn kans. Maar voor ik in het water kon springen, gleed ik uit. Ik kwam tussen het water en de pontonbrug terecht en belandde met mijn ballen tegen een paal. Ik heb een kwartier staan hijgen en puffen, en het doet nog steeds erg pijn', aldus het lid van Nereus, die het voorval desondanks met een glimlach vertelde. 'Laten we zeggen dat ik op dit moment met gemengde gevoelens kamp.' Volgend jaar heeft Thijs weer een kans, want dan gaat Nereus voor zijn vijfde zege op rij.
Bekijk hier een integraal verslag van de finale van de Oude Vier
Zeker duizend toeschouwers hadden zich om 17.00 uur verzameld langs de kade van het Amsterdam-Rijnkanaal om te kijken naar het koningsnummer van de Varsity: De Oude Vier. Boten uit onder meer Rotterdam, Groningen, Leiden en Delft hadden zich voor de finale geplaatst, maar de grote favoriet was ontegenzeggelijk Nereus. De Amsterdammers hadden de vorige drie edities overtuigend gewonnen en hadden ten opzichte van 2013 niet in kwaliteit ingeboet.
Maar niet alle voortekenen waren gunstig. Er werd gefluisterd dat slagman Dirk Uittenbogaard, vorige week in Sydney nog winnaar van een gouden medaille, zaterdag flink ziek was geweest. En de laatste keer dat Nereus vier keer op rij de Varsity had weten te winnen was alweer enige tijd geleden. Om precies te zijn in 1894, twintig jaar voor het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog.
Maar toen de zes boten even na vijven de bocht uitkwamen was het gedaan met de twijfel. Dat is traditiegetrouw het moment waarop de sterkste boot zich als eerste laat zien en elke bookmaker zijn quoteringen radicaal verandert. Wie daar aan kop ligt, die wint, zo leert de geschiedenis.
En Nereus lag aan kop. Maar Uittenbogaard, Peter van Schie, Erik Knab en Govert Viergever slaagden er vervolgens niet in hun voorsprong uit te bouwen op de naaste belager Gyas. De Groningers kwamen zelfs dichterbij. Of misschien leek het maar zo, want uiteindelijk passeerden de Amsterdammers de finish met een bootlengte voorsprong.
Pannenkoeken
Voor Peter van Schie, student Geneeskunde, was het zijn derde opeenvolgende zege bij de Varsity. Met de overwinnaarskrans om zijn nek blikt hij terug op de race: 'Het ging minder makkelijk dan de vorige jaren. Het water was door de sterke deining moeilijk bevaarbaar en het lukte ons niet om onze voorsprong op Gyas uit te bouwen.'
Achteraf bleek dat Gyas na een stuurfout was gediskwalificeerd. 'Maar dat wisten we op dat moment niet. Ik begon zelfs een beetje nerveus te worden. Die gasten van Gyas, dat blijven toch pannenkoeken uit de provincie. Daar wil je niet van verliezen. En zij willen zeker ook niet van ons verliezen. Dit is de wedstrijd die het meeste leeft. Als je een topwedstrijd in Korea roeit mag je blij zijn als er één familielid op de tribune zit. Hier zijn al je vrienden en familie aanwezig. Iedereen van je roeivereniging is er bij. Dat maakt het zo speciaal', aldus Van Schie.
Ballen tegen de paal
En wat je in Korea ook niet zo snel zal zien, is dat een honderdtal studenten - leden van de winnende roeivereniging - naakt of halfnaakt het water in springt om hun clubgenoten te feliciteren. Die uitbundig uitgevoerde traditie beviel overigens niet iedereen even goed. Tussen alle blote basten viel het geschaafde en bebloede lichaam van Thijs van der Groen (21) nogal op. 'Vorig jaar mochten we niet springen vanwege de kou, dus dit was mijn kans. Maar voor ik in het water kon springen, gleed ik uit. Ik kwam tussen het water en de pontonbrug terecht en belandde met mijn ballen tegen een paal. Ik heb een kwartier staan hijgen en puffen, en het doet nog steeds erg pijn', aldus het lid van Nereus, die het voorval desondanks met een glimlach vertelde. 'Laten we zeggen dat ik op dit moment met gemengde gevoelens kamp.' Volgend jaar heeft Thijs weer een kans, want dan gaat Nereus voor zijn vijfde zege op rij.
Bekijk hier een integraal verslag van de finale van de Oude Vier
