‘Regen, noch koude, noch hitte, noch duisternis, kan verhinderen dat zij hun aangewezen routes met gezwindheid voltooien.’ Met woorden van deze strekking omschreef Herodotos 25 eeuwen geleden de koeriers te paard van het Perzische Rijk. Maar de woorden gelden evenzogoed voor de deelnemers van de 42e Batavierenrace. 8614 hardlopende (ex-)studenten, onderverdeeld in 355 teams, leverden afgelopen weekend ondanks de zware omstandigheden hun bijdrage aan de grootste estafetterace ter wereld. Het universiteitsteam van de UvA, VU en HvA valt net naast het podium.
Vanaf de start in Nijmegen tot aan de finish in Enschede moesten alle teams een route van 177 kilometer zien af te leggen. Een route die de lopers langs bossen en weilanden voerde, en door gehuchten met namen als Ulft en Azewijn. Maar van die landelijke omgeving kreeg een groot aantal deelnemers weinig mee. Zij liepen ‘s nachts. Door niemand gadegeslagen of aangemoedigd, een meefietsend teamlid uitgezonderd.
Judy Dekker (24) nam namens het Amsterdamse US-Handbal zelfs twee nachtelijke etappes voor haar rekening. ‘We hadden zo veel afzeggingen dat meerdere leden van ons team dubbel hebben moeten lopen. Maar ik vond het geweldig. Zodra je Nijmegen uit bent beland je al snel in de middle of nowhere. Op sommige stukken was er totaal geen verlichting. Ik viel op een gegeven moment bijna in de berm’, aldus de studente antropologie.
Terwijl Judy in de vroege morgen zonder veel succes een uurtje probeert te slapen in haar tent, lopen haar teamgenoten in het daglicht richting Enschede. Daar op de Oude Markt is traditiegetrouw de finish van de voorlaatste etappe. Maar halverwege de middag maakt het plein nog een desolate indruk. Het stortregent en zelfs de leden van de organisatie zoeken beschutting.
Even na drieën wordt het getik van regendruppels begeleid door het geluid van ritmische voetlandingen. De eerste hardloper is gearriveerd. Een uur later staat het plein vol. Maar de drukte op de Oude Markt blijkt niets vergeleken met de chaos die ondertussen heerst bij de campus van de Universiteit Twente. Normaliter is de de finish van de Batavierenrace op de sintelbaan van de UT, maar die staat door de aanhoudende regen volledig blank. En dus is de eindstreep snel verplaatst naar de weg langs het veld waar alle teams hun tenten - duizenden in getal - hebben opgezet.
De bewoners van die tenten hebben zich inmiddels langs de weg geposteerd. Ze kijken naar de stroom hardlopers. Temidden van regulier uitgedoste atleten bevinden zich ook sporters in berenpakken en kikkerkostuums. Een meisje rent zelfs met een kleine boomstam op haar schouder, en krijgt daarvoor applaus.
De ploeg van de UvA, VU en HvA, die bij aankomst op de Oude Markt nog derde stond in het universiteitenklassement, zet bij de laatste etappe de slechtste tijd van alle universiteitenteams neer en valt daardoor van het podium. De 42e editie van de Batavierenrace wordt uiteindelijk gewonnen door het team van de Rijksuniversiteit Groningen. Winnende tijd? Een schamele 10 uur, 36 minuten en 19 seconden.
Vanaf de start in Nijmegen tot aan de finish in Enschede moesten alle teams een route van 177 kilometer zien af te leggen. Een route die de lopers langs bossen en weilanden voerde, en door gehuchten met namen als Ulft en Azewijn. Maar van die landelijke omgeving kreeg een groot aantal deelnemers weinig mee. Zij liepen ‘s nachts. Door niemand gadegeslagen of aangemoedigd, een meefietsend teamlid uitgezonderd.
Judy Dekker (24) nam namens het Amsterdamse US-Handbal zelfs twee nachtelijke etappes voor haar rekening. ‘We hadden zo veel afzeggingen dat meerdere leden van ons team dubbel hebben moeten lopen. Maar ik vond het geweldig. Zodra je Nijmegen uit bent beland je al snel in de middle of nowhere. Op sommige stukken was er totaal geen verlichting. Ik viel op een gegeven moment bijna in de berm’, aldus de studente antropologie.
Terwijl Judy in de vroege morgen zonder veel succes een uurtje probeert te slapen in haar tent, lopen haar teamgenoten in het daglicht richting Enschede. Daar op de Oude Markt is traditiegetrouw de finish van de voorlaatste etappe. Maar halverwege de middag maakt het plein nog een desolate indruk. Het stortregent en zelfs de leden van de organisatie zoeken beschutting.
Even na drieën wordt het getik van regendruppels begeleid door het geluid van ritmische voetlandingen. De eerste hardloper is gearriveerd. Een uur later staat het plein vol. Maar de drukte op de Oude Markt blijkt niets vergeleken met de chaos die ondertussen heerst bij de campus van de Universiteit Twente. Normaliter is de de finish van de Batavierenrace op de sintelbaan van de UT, maar die staat door de aanhoudende regen volledig blank. En dus is de eindstreep snel verplaatst naar de weg langs het veld waar alle teams hun tenten - duizenden in getal - hebben opgezet.
De bewoners van die tenten hebben zich inmiddels langs de weg geposteerd. Ze kijken naar de stroom hardlopers. Temidden van regulier uitgedoste atleten bevinden zich ook sporters in berenpakken en kikkerkostuums. Een meisje rent zelfs met een kleine boomstam op haar schouder, en krijgt daarvoor applaus.
De ploeg van de UvA, VU en HvA, die bij aankomst op de Oude Markt nog derde stond in het universiteitenklassement, zet bij de laatste etappe de slechtste tijd van alle universiteitenteams neer en valt daardoor van het podium. De 42e editie van de Batavierenrace wordt uiteindelijk gewonnen door het team van de Rijksuniversiteit Groningen. Winnende tijd? Een schamele 10 uur, 36 minuten en 19 seconden.
