Ze is nog geen twintig en wordt al vergeleken met bekende dichters als Lieke Marsman. Emma Stomp staat in de finale van schrijfwedstrijd Write Now!, organiseert poëzieavonden en blogt. 'Het is grappig dat anderen zich herkennen in wat in schrijf.'
Ze kent het juryrapport inmiddels uit haar hoofd. ‘Er staan zulke grote complimenten in,’ zegt Emma schuchter, maar duidelijk trots. ‘Ik was altijd wel tevreden over mijn gedichten, maar nooit erg zeker. Het is waanzinnig dat mijn werk nu erkend wordt en dat zo’n grote naam als Ellen Deckwitz het mooi vindt.’
Het positieve oordeel van de jury is voor de student sociologie meer dan ze had durven hopen. ‘Teksten die getuigen van overdonderend taalgevoel en observatievermogen,’ zo oordeelden Karin Amatmoekrim, Daan Heerma van Voss en Ellen Deckwitz.
De overwinning kwam voor Emma als een complete verrassing. ‘Ik was er ook helemaal niet zo mee bezig.’ Ze heeft het dan ook druk genoeg met haar studie. Daarnaast zit ze in het bestuur van haar studievereniging en organiseert ze poëzieavonden in Studio/K. Samen met haar goede vriendin Eva Thielen, die ook graag schrijft, biedt Emma (beginnende) dichters tijdens Spraakwater de mogelijkheid uit eigen werk voor te dragen.
Emma heeft vaker op festivals voorgedragen, houdt een eigen blog bij – emmaschrijft.tumblr.com – en enkele van haar gedichten zijn gepubliceerd bij VPRO Dorst. Ze droomt ervan nog vaker te publiceren, zich meer toe te leggen op proza en een eigen dichtbundel uit te brengen.
Geruststellend
De jury van de voorrondes vergeleek Emma met Lieke Marsman. Een groot compliment, vindt Emma. ‘Marsmans gedichten roepen bij mij een fijn en geruststellend gevoel op. Ze maakt heel treffende vergelijkingen en mooie zinnen die een bepaalde onverwachtheid bezitten.’
Het ligt ook voor de hand Emma’s dichtstijl te vergelijken met die van Tjitske Jansen, en ze weet ook waarom. ‘Haar proza-achtige gedichten zijn moeilijk ergens in te delen. In haar laatste bundel lijken allemaal korte verhaaltjes te staan die bijdragen aan een groter verhaal. Zij gebruikt hele mooie treffende voorbeelden waarin ze met zeer weinig woorden iets heel groots beschrijft. Bijvoorbeeld dat haar vader door zijn onhandigheid niet weet wat hij moet zeggen en daarom alleen maar vraagt of de snoepjes lekker zijn. Met iets heel kleins mensen raken vind ik erg mooi.’
Dat probeert Emma zelf ook. ‘Heel alledaagse voorbeelden wil ik liever niet gebruiken, maar mijn inspiratie haal ik vooral uit kleine dingen. Dat kan uit een krantenberichtje of een college sociologische theorie zijn; daar kan een zin in zitten waar ik iets mee kan doen. Of iemand zegt iets moois, waar ik dan op voortborduur. Ik sprak bijvoorbeeld laatst met iemand die zei dat hij een reis had gemaakt in zichzelf.’ Zulke uitspraken vormt ze zodanig om dat ze een beetje van haarzelf worden: ‘Ik moet een persoonlijke klik hebben met een verhaal om het daarna te kunnen vangen in een gedicht.’
Tijdsprongetjes
Die 'persoonlijke klik' betekent niet dat haar werk volledig haar eigen gevoel of ervaringen representeert. Ze vertrekt vaak wel vanuit een bepaald gevoel in zichzelf. ‘Uit iets wat ik heb meegemaakt of waar ik een bepaalde emotie bij voel. Maar daarna zoek ik vaak meer het abstracte niveau op. Ik vind het ook erg leuk om met onverwachte wendingen te spelen, bijvoorbeeld door tijdsprongetjes te maken of het einde open te laten.’
Met haar gedichten denkt ze vaak een nostalgisch en wellicht ook geruststellend gevoel aan te wakkeren in de lezer. ‘Misschien roept het bij sommige mensen herkenning op. Dat vind ik wel grappig, dat anderen zich kunnen vinden in iets wat ik opschrijf. Dat heb ik bijvoorbeeld gehoord over “Als de dingen nou allemaal anders zouden zijn”. Dat stuk over “in je buik prikken totdat je het met me wil doen” bleek herkenbaar voor anderen.
Voor de finale van Write Now!, op 22 juni in Rotterdam, schrijft Emma nieuw werk. Dan zal ze het opnemen tegen de andere winnaars van de voorrondes in Nederland, Vlaanderen en Suriname. De eerstvolgende editie van Spraakwater is op 9 juni in Studio/K.
Lees het gedicht 'Als de dingen allemaal anders zouden zijn' van Emma Stomp in Folia Magazine hieronder.
Ze kent het juryrapport inmiddels uit haar hoofd. ‘Er staan zulke grote complimenten in,’ zegt Emma schuchter, maar duidelijk trots. ‘Ik was altijd wel tevreden over mijn gedichten, maar nooit erg zeker. Het is waanzinnig dat mijn werk nu erkend wordt en dat zo’n grote naam als Ellen Deckwitz het mooi vindt.’
Het positieve oordeel van de jury is voor de student sociologie meer dan ze had durven hopen. ‘Teksten die getuigen van overdonderend taalgevoel en observatievermogen,’ zo oordeelden Karin Amatmoekrim, Daan Heerma van Voss en Ellen Deckwitz.
De overwinning kwam voor Emma als een complete verrassing. ‘Ik was er ook helemaal niet zo mee bezig.’ Ze heeft het dan ook druk genoeg met haar studie. Daarnaast zit ze in het bestuur van haar studievereniging en organiseert ze poëzieavonden in Studio/K. Samen met haar goede vriendin Eva Thielen, die ook graag schrijft, biedt Emma (beginnende) dichters tijdens Spraakwater de mogelijkheid uit eigen werk voor te dragen.
Emma heeft vaker op festivals voorgedragen, houdt een eigen blog bij – emmaschrijft.tumblr.com – en enkele van haar gedichten zijn gepubliceerd bij VPRO Dorst. Ze droomt ervan nog vaker te publiceren, zich meer toe te leggen op proza en een eigen dichtbundel uit te brengen.
Geruststellend
De jury van de voorrondes vergeleek Emma met Lieke Marsman. Een groot compliment, vindt Emma. ‘Marsmans gedichten roepen bij mij een fijn en geruststellend gevoel op. Ze maakt heel treffende vergelijkingen en mooie zinnen die een bepaalde onverwachtheid bezitten.’
Het ligt ook voor de hand Emma’s dichtstijl te vergelijken met die van Tjitske Jansen, en ze weet ook waarom. ‘Haar proza-achtige gedichten zijn moeilijk ergens in te delen. In haar laatste bundel lijken allemaal korte verhaaltjes te staan die bijdragen aan een groter verhaal. Zij gebruikt hele mooie treffende voorbeelden waarin ze met zeer weinig woorden iets heel groots beschrijft. Bijvoorbeeld dat haar vader door zijn onhandigheid niet weet wat hij moet zeggen en daarom alleen maar vraagt of de snoepjes lekker zijn. Met iets heel kleins mensen raken vind ik erg mooi.’
Dat probeert Emma zelf ook. ‘Heel alledaagse voorbeelden wil ik liever niet gebruiken, maar mijn inspiratie haal ik vooral uit kleine dingen. Dat kan uit een krantenberichtje of een college sociologische theorie zijn; daar kan een zin in zitten waar ik iets mee kan doen. Of iemand zegt iets moois, waar ik dan op voortborduur. Ik sprak bijvoorbeeld laatst met iemand die zei dat hij een reis had gemaakt in zichzelf.’ Zulke uitspraken vormt ze zodanig om dat ze een beetje van haarzelf worden: ‘Ik moet een persoonlijke klik hebben met een verhaal om het daarna te kunnen vangen in een gedicht.’
Tijdsprongetjes
Die 'persoonlijke klik' betekent niet dat haar werk volledig haar eigen gevoel of ervaringen representeert. Ze vertrekt vaak wel vanuit een bepaald gevoel in zichzelf. ‘Uit iets wat ik heb meegemaakt of waar ik een bepaalde emotie bij voel. Maar daarna zoek ik vaak meer het abstracte niveau op. Ik vind het ook erg leuk om met onverwachte wendingen te spelen, bijvoorbeeld door tijdsprongetjes te maken of het einde open te laten.’
Met haar gedichten denkt ze vaak een nostalgisch en wellicht ook geruststellend gevoel aan te wakkeren in de lezer. ‘Misschien roept het bij sommige mensen herkenning op. Dat vind ik wel grappig, dat anderen zich kunnen vinden in iets wat ik opschrijf. Dat heb ik bijvoorbeeld gehoord over “Als de dingen nou allemaal anders zouden zijn”. Dat stuk over “in je buik prikken totdat je het met me wil doen” bleek herkenbaar voor anderen.
Voor de finale van Write Now!, op 22 juni in Rotterdam, schrijft Emma nieuw werk. Dan zal ze het opnemen tegen de andere winnaars van de voorrondes in Nederland, Vlaanderen en Suriname. De eerstvolgende editie van Spraakwater is op 9 juni in Studio/K.
Lees het gedicht 'Als de dingen allemaal anders zouden zijn' van Emma Stomp in Folia Magazine hieronder.
