De verkiezingen voor de Centrale Medezeggenschapsraad van de Hogeschool van Amsterdam hebben met het schrappen van Abdelkader Nassiri uit de uitslag een naar staartje gekregen. Waar ging het mis? Een verklaring en een vooruitblik in zeven vragen.
Wat gebeurde er?
Abdelkader Nassiri mailde honderden medewerkers van de Hogeschool van Amsterdam met argumenten om op hem te stemmen. Negentig medewerkers gaven gehoor aan de oproep, genoeg voor een zetel in de Centrale Medezeggenschapsraad. Nog voor de uitslag officieel bekend werd gemaakt, schrapte het Centraal Stembureau Nassiri echter uit de uitslag. Hij zou de campagnerichtlijnen overtreden hebben.
Is dat ook zo?
Het Centraal Stembureau, dat het bezwaar van Nassiri tegen de uitslag afhandelde, blijft die mening alleszins toegedaan. In een hoorzitting kreeg Nassiri de mogelijkheid zijn verhaal te doen. Het veranderde niets aan het oordeel van het stembureau. Dat bleef bij zijn beslissing om Nassiri een zetel in de CMR te ontzeggen.
Wat zeggen de campagnerichtlijnen?
Die zijn op zijn zachtst gezegd multi-interpretabel. De richtlijn luidt: ‘E-mail: er kan geen gebruik worden gemaakt van algemene HvA-mailings, nieuwsbrieven voor het voeren van campagne’.
Maar wat zijn dan ‘algemene HvA-mailings, nieuwsbrieven’?
Dat mag Joost weten. Nergens wordt uitgelegd wat onder de begrippen verstaan wordt of waar de grens ligt. Bert Pinkster, hoofd van het Centraal Stembureau, legt de grens bij het verzenden van mails naar medewerkers die de kandidaat ‘niet kent en redelijkerwijs niet kan kennen’, maar die definitie is nergens vastgelegd. Nassiri vatte het op als het gebruikmaken van geclusterde e-mailadressen waarmee alle medewerkers van een afdeling van domein kunnen worden bereikt, zoals medewerkers_dt@hva.nl.
Mag Nassiri op basis van zulke vage bepalingen worden geschrapt?
Blijkbaar. Juridisch gezien staat het stembureau uitermate zwak, omdat het oordeel is gebaseerd op een bepaling die zeer vaag is. Een juridische strijd over de diskwalificatie zal echter zowel Nassiri als de HvA meer kwaad dan goed doen.
Kunnen we er dan wijze lessen voor de toekomst uit trekken?
Dat zeker. Wanneer het stembureau kandidaten op basis van campagnerichtlijnen diskwalificeert moeten deze explicieter grenzen stellen. Bovendien zou het ook geen overbodige luxe zijn om bezwaarschriften door een onafhankelijke commissie te laten beoordelen ofwel een hoger beroep tegen de beslissing op bezwaar mogelijk te maken. Een beul eveneens rechter maken is immers nooit een goed idee.
En Nassiri dan?
Die kan fluiten naar zijn zetel, maar hoopt wel een breed debat over de verkiezingen op gang te brengen. Zo wil hij dat het stembureau professionaliseert en dat er meer aandacht komt voor de inhoud. ‘Voorverkiezingen zouden er bijvoorbeeld voor kunnen zorgen dat je een beperkter aantal kandidaten een groter podium kunt bieden’, zo stelt Nassiri. ‘Het belangrijkste vind ik echter dat er een debat komt over hoe het verkiezingsproces verloopt.’
Wat gebeurde er?
Abdelkader Nassiri mailde honderden medewerkers van de Hogeschool van Amsterdam met argumenten om op hem te stemmen. Negentig medewerkers gaven gehoor aan de oproep, genoeg voor een zetel in de Centrale Medezeggenschapsraad. Nog voor de uitslag officieel bekend werd gemaakt, schrapte het Centraal Stembureau Nassiri echter uit de uitslag. Hij zou de campagnerichtlijnen overtreden hebben.
Is dat ook zo?
Het Centraal Stembureau, dat het bezwaar van Nassiri tegen de uitslag afhandelde, blijft die mening alleszins toegedaan. In een hoorzitting kreeg Nassiri de mogelijkheid zijn verhaal te doen. Het veranderde niets aan het oordeel van het stembureau. Dat bleef bij zijn beslissing om Nassiri een zetel in de CMR te ontzeggen.
Wat zeggen de campagnerichtlijnen?
Die zijn op zijn zachtst gezegd multi-interpretabel. De richtlijn luidt: ‘E-mail: er kan geen gebruik worden gemaakt van algemene HvA-mailings, nieuwsbrieven voor het voeren van campagne’.
Maar wat zijn dan ‘algemene HvA-mailings, nieuwsbrieven’?
Dat mag Joost weten. Nergens wordt uitgelegd wat onder de begrippen verstaan wordt of waar de grens ligt. Bert Pinkster, hoofd van het Centraal Stembureau, legt de grens bij het verzenden van mails naar medewerkers die de kandidaat ‘niet kent en redelijkerwijs niet kan kennen’, maar die definitie is nergens vastgelegd. Nassiri vatte het op als het gebruikmaken van geclusterde e-mailadressen waarmee alle medewerkers van een afdeling van domein kunnen worden bereikt, zoals medewerkers_dt@hva.nl.
Mag Nassiri op basis van zulke vage bepalingen worden geschrapt?
Blijkbaar. Juridisch gezien staat het stembureau uitermate zwak, omdat het oordeel is gebaseerd op een bepaling die zeer vaag is. Een juridische strijd over de diskwalificatie zal echter zowel Nassiri als de HvA meer kwaad dan goed doen.
Kunnen we er dan wijze lessen voor de toekomst uit trekken?
Dat zeker. Wanneer het stembureau kandidaten op basis van campagnerichtlijnen diskwalificeert moeten deze explicieter grenzen stellen. Bovendien zou het ook geen overbodige luxe zijn om bezwaarschriften door een onafhankelijke commissie te laten beoordelen ofwel een hoger beroep tegen de beslissing op bezwaar mogelijk te maken. Een beul eveneens rechter maken is immers nooit een goed idee.
En Nassiri dan?
Die kan fluiten naar zijn zetel, maar hoopt wel een breed debat over de verkiezingen op gang te brengen. Zo wil hij dat het stembureau professionaliseert en dat er meer aandacht komt voor de inhoud. ‘Voorverkiezingen zouden er bijvoorbeeld voor kunnen zorgen dat je een beperkter aantal kandidaten een groter podium kunt bieden’, zo stelt Nassiri. ‘Het belangrijkste vind ik echter dat er een debat komt over hoe het verkiezingsproces verloopt.’
