Als vicevoorzitter van de Stichting Studentensport Amsterdam is Justin Post zo veel met sport bezig dat hij zelf niet zo veel meer sport. Pas als hij de bestuurlijke problemen heeft opgelost, twijfelende sponsoren heeft omgepraat, en de mailbox van Folia heeft gevuld met studentensportnieuwtjes, kan Justin zich richten op zijn eigen sportprestaties. Vrijdagavond was het zo ver. Hij nam in Leiden deel aan het studenten NK openwaterzwemmen.
Even voor zevenen sprong Justin in een Leidse gracht. Hij zwom 750 meter over de Oude Vest, draaide bij een boei om, zwom dezelfde 750 meter weer terug, en klom daarna weer op de kade. Hij keek op de klok. Ruim 26 minuten waren verstreken. Goed voor een zeventiende plaats. Aardig voor zijn doen. Hij was wel een stuk langzamer dan zijn teamgenotes van Spons, UvA-studente Linde Rustenburg en VU-studente Lenja Witlox, die bij de dames beslag legden op respectievelijk de dertiende en zevende plaats. Maar zij hadden dan ook een vlekkeloze voorbereiding gekend.
Justin niet. Eerder op de dag moest Justin weer eens een probleem oplossen. 'Volgens de startlijst stond ik ingeschreven bij de prestatietocht. Dat is niet eens een race. Het is voor mensen die het leuk vinden om op Facebook te melden dat ze anderhalve kilometer in een gracht gezwommen hebben,' vertelt Justin na afloop.
De scheidsrechter van dienst bleek aanvankelijk niet van plan die fout ongedaan te maken. 'Die scheidsrechters van de KNZB zijn meestal oud en knorrig. Ze vinden het niet leuk als er dingen veranderd worden voor de wedstrijd. Het kostte me nogal wat overredingskracht om het gedaan te krijgen.' Maar het lukte, zoals het hem vaak ook lukt om sponsoren wijs te maken dat het ook in hun belang is om een buidel met geld te overhandigen.
Geen fietsen, wel koud grachtwater
Eenmaal in het water werd Justin, masterstudent Information Studies, geconfronteerd met een volgend probleem. Het water was koud. 'De eerste paar honderd meter denk je: "Oh crap, waarom doe ik hier in hemelsnaam aan mee?" Maar na het keerpunt op 750 meter ben je er wel aan gewend.'
Wat wél meeviel was het grachtwater. Van tevoren hadden duikers oude fietsen en andere onwelkome obstakels van de bodem gevist. 'Ik weet niet of ze ook het water schoongespoeld hadden, maar ik kreeg één keer hap water binnen,' vervolgt Justin. 'Het smaakte naar het water van de Sloterplas. Niet slecht voor een gracht.'
Even voor zevenen sprong Justin in een Leidse gracht. Hij zwom 750 meter over de Oude Vest, draaide bij een boei om, zwom dezelfde 750 meter weer terug, en klom daarna weer op de kade. Hij keek op de klok. Ruim 26 minuten waren verstreken. Goed voor een zeventiende plaats. Aardig voor zijn doen. Hij was wel een stuk langzamer dan zijn teamgenotes van Spons, UvA-studente Linde Rustenburg en VU-studente Lenja Witlox, die bij de dames beslag legden op respectievelijk de dertiende en zevende plaats. Maar zij hadden dan ook een vlekkeloze voorbereiding gekend.
Justin niet. Eerder op de dag moest Justin weer eens een probleem oplossen. 'Volgens de startlijst stond ik ingeschreven bij de prestatietocht. Dat is niet eens een race. Het is voor mensen die het leuk vinden om op Facebook te melden dat ze anderhalve kilometer in een gracht gezwommen hebben,' vertelt Justin na afloop.
De scheidsrechter van dienst bleek aanvankelijk niet van plan die fout ongedaan te maken. 'Die scheidsrechters van de KNZB zijn meestal oud en knorrig. Ze vinden het niet leuk als er dingen veranderd worden voor de wedstrijd. Het kostte me nogal wat overredingskracht om het gedaan te krijgen.' Maar het lukte, zoals het hem vaak ook lukt om sponsoren wijs te maken dat het ook in hun belang is om een buidel met geld te overhandigen.
Geen fietsen, wel koud grachtwater
Eenmaal in het water werd Justin, masterstudent Information Studies, geconfronteerd met een volgend probleem. Het water was koud. 'De eerste paar honderd meter denk je: "Oh crap, waarom doe ik hier in hemelsnaam aan mee?" Maar na het keerpunt op 750 meter ben je er wel aan gewend.'
Wat wél meeviel was het grachtwater. Van tevoren hadden duikers oude fietsen en andere onwelkome obstakels van de bodem gevist. 'Ik weet niet of ze ook het water schoongespoeld hadden, maar ik kreeg één keer hap water binnen,' vervolgt Justin. 'Het smaakte naar het water van de Sloterplas. Niet slecht voor een gracht.'
