Het was druk bij de bijeenkomst voor alumni van human resource management (hrm), afgelopen dinsdag in de Leeuwenburg. En dat is uitzonderlijk. Volgens docent en organisator Jurre Valk is het geen geheim dat soortgelijke evenementen vaak op een lage opkomst kunnen rekenen.
‘Maar dan alsjeblieft niet losgaan op de broodjes, oké?’ Valk vraagt het aan een student die zonder zich aan te melden is op komen dagen bij de bijeenkomst die als thema ‘het meten van de impact van hrm in organisaties’ heeft. Het evenement, dat bestaat uit een keynote, een rondetafelgesprek met docenten en oud-hrm’ers en een borrel, is vooral bedoeld voor alumni. Studenten en mensen uit het beroepsveld zijn ook welkom, mits ze zich vooraf hebben opgegeven. Valk: ‘Het is fantastisch dat studenten komen - het zegt iets over hun motivatie - maar er is nu eenmaal eten ingekocht voor een beperkt aantal mensen.’ Een luxeprobleem, want bij collega-opleidingen gebeurt het vaak genoeg dat de boterhammen na afloop in de prullenbak verdwijnen wegens gebrek aan bezoekers.
Met de groeten van Jurre
‘We zijn meestal vrouwen, we zijn generalisten, we houden van mensen en kunnen altijd met iedereen wel ergens over praten.' Sophie Admiraal (afgestudeerd in 2009) omschrijft de doorsnee hrm-specialist als een sociale praatgraag. Het verklaart de hoge opkomst — het auditorium van de Leeuwenburg is voor driekwart vol — slechts ten dele. Docent Valk: ‘Wij benaderen afgestudeerden persoonlijk. Laatst was ik bij een alumnicongres en daar zag ik vrijwel geen docenten. Er waren wel mensen uit de organisatie van hogescholen en universiteiten, maar niemand waar een student veel of direct mee te maken heeft. Blijkbaar houden alleen indirecte betrokkenen zich bezig met alumni. De opkomst bij dit soort evenementen hangt ook af van een persoonlijke benadering. Een brief met daaronder “groeten van de organisatie” is niet persoonlijk.’ Daarom besloot Valk ongeveer drie jaar geleden om zelf het contact met alumni aan te halen door ‘wat te prutsen in de avonduren’. Hij maakte een LinkedIn-pagina aan en inmiddels zijn er bijna duizend leden. Als er een bijeenkomst wordt georganiseerd, één af twee keer per jaar, stuurt hij iedereen een uitnodiging, met de groeten van Jurre. ‘Nu komen er vaak zo’n honderd man.’
‘Echt een hot topic’
Dat hrm-goeroe Luk Smeyers (werkzaam bij onder meer Pepsi, Starbucks en Nielsen) was gestrikt om afgelopen dinsdag een praatje te houden zal ook hebben meegewerkt. Smeyers sprak over een onderwerp dat duidelijk is voor veel mensen die werken in de betreffende branche. Aandachtspunten: wat levert het op dat er binnen een bedrijf mensen rondlopen die ‘weten welke werknemers een bedrijf echt nodig heeft’? Of mensen die zorgen dat er ‘oog is voor de behoeften en wensen van de werknemers’. Zoals derdejaars student Anouk Belder het in haar openingswoord zei: ‘Hrm-specialisten kunnen niet rekenen en hebben niets te zeggen tijdens het directie-overleg.’ Het is, in de woorden van Smeyers, ‘echt een hot topic’.
‘Maar dan alsjeblieft niet losgaan op de broodjes, oké?’ Valk vraagt het aan een student die zonder zich aan te melden is op komen dagen bij de bijeenkomst die als thema ‘het meten van de impact van hrm in organisaties’ heeft. Het evenement, dat bestaat uit een keynote, een rondetafelgesprek met docenten en oud-hrm’ers en een borrel, is vooral bedoeld voor alumni. Studenten en mensen uit het beroepsveld zijn ook welkom, mits ze zich vooraf hebben opgegeven. Valk: ‘Het is fantastisch dat studenten komen - het zegt iets over hun motivatie - maar er is nu eenmaal eten ingekocht voor een beperkt aantal mensen.’ Een luxeprobleem, want bij collega-opleidingen gebeurt het vaak genoeg dat de boterhammen na afloop in de prullenbak verdwijnen wegens gebrek aan bezoekers.
Met de groeten van Jurre
‘We zijn meestal vrouwen, we zijn generalisten, we houden van mensen en kunnen altijd met iedereen wel ergens over praten.' Sophie Admiraal (afgestudeerd in 2009) omschrijft de doorsnee hrm-specialist als een sociale praatgraag. Het verklaart de hoge opkomst — het auditorium van de Leeuwenburg is voor driekwart vol — slechts ten dele. Docent Valk: ‘Wij benaderen afgestudeerden persoonlijk. Laatst was ik bij een alumnicongres en daar zag ik vrijwel geen docenten. Er waren wel mensen uit de organisatie van hogescholen en universiteiten, maar niemand waar een student veel of direct mee te maken heeft. Blijkbaar houden alleen indirecte betrokkenen zich bezig met alumni. De opkomst bij dit soort evenementen hangt ook af van een persoonlijke benadering. Een brief met daaronder “groeten van de organisatie” is niet persoonlijk.’ Daarom besloot Valk ongeveer drie jaar geleden om zelf het contact met alumni aan te halen door ‘wat te prutsen in de avonduren’. Hij maakte een LinkedIn-pagina aan en inmiddels zijn er bijna duizend leden. Als er een bijeenkomst wordt georganiseerd, één af twee keer per jaar, stuurt hij iedereen een uitnodiging, met de groeten van Jurre. ‘Nu komen er vaak zo’n honderd man.’
‘Echt een hot topic’
Dat hrm-goeroe Luk Smeyers (werkzaam bij onder meer Pepsi, Starbucks en Nielsen) was gestrikt om afgelopen dinsdag een praatje te houden zal ook hebben meegewerkt. Smeyers sprak over een onderwerp dat duidelijk is voor veel mensen die werken in de betreffende branche. Aandachtspunten: wat levert het op dat er binnen een bedrijf mensen rondlopen die ‘weten welke werknemers een bedrijf echt nodig heeft’? Of mensen die zorgen dat er ‘oog is voor de behoeften en wensen van de werknemers’. Zoals derdejaars student Anouk Belder het in haar openingswoord zei: ‘Hrm-specialisten kunnen niet rekenen en hebben niets te zeggen tijdens het directie-overleg.’ Het is, in de woorden van Smeyers, ‘echt een hot topic’.
