Als een wervelwind gaat Mien Poets door de kantine van het Nicolaes Tulphuis (Domein Gezondheid, HvA). ‘Gadverdegadver, wat ligt hier nou?’ roept ze uit terwijl ze een koffiebeker van een lege tafel pakt. ‘Waar is de prullenbak?’ Alle studenten in de kantine hebben inmiddels hun ogen op haar gericht. Wanneer ze langs hun tafels loopt, speurt ze afval op en vraagt: ‘Dat gaan jullie zo wel weggooien, toch? Ik ga het niet doen, hoor, ik hou helemaal niet van schoonmaken!’
‘Ze is een baas,’ zeggen drie studenten fysiotherapie, die Mien net beloofden dat ze hun plastic wikkels in de prullenbak gaan gooien. Volgens hen was het in dit gebouw vorig jaar rommeliger dan het nu is – Mien doet kennelijk goed haar werk. De HvA wilde studenten en medewerkers ervan bewust te maken dat ze hun eigen rommel op moeten ruimen en daarom bedachten ze een ludieke actie, vertelt Eric de Leede, manager bedrijfsvoering van het domein. Deze week loopt Mien Poets, een typetje van communicatiemedewerker Sanne van Dorp, door het hele gebouw heen om iedereen erop te wijzen dat ook zij zorg dragen voor een schoon gebouw.
Mien is weinig verlegen. ‘Ze is iemand die heel goed weet hoe anderen het moeten doen en dat graag aan hen kenbaar maakt,’ zegt Sanne. Haar emmer en schoonmaakdoekjes heeft ze dan ook niet veel gebruikt. Wel valt het op dat er erg veel afval op de tafels is blijven liggen, dat Mien zuchtend opruimt. En dat is niet een taak voor schoonmakers. ‘Zij zijn er om schoon te maken, niet om op te ruimen,’ aldus Sanne.
Respect
Wanneer Mien door de kantine raast klinkt er ook veel gegniffel achter haar rug om. Maar wanneer de studenten gevraagd wordt wat ze van haar vinden, klinkt er vooral respect voor haar in hun woorden door. ‘Volgens mij is het wel effectief wat ze doet. En ze is heel erg vrolijk. En ze schaamt zich totaal niet,’ vinden drie studentes ergotherapie.
‘Ze is een baas,’ zeggen drie studenten fysiotherapie, die Mien net beloofden dat ze hun plastic wikkels in de prullenbak gaan gooien. Volgens hen was het in dit gebouw vorig jaar rommeliger dan het nu is – Mien doet kennelijk goed haar werk. De HvA wilde studenten en medewerkers ervan bewust te maken dat ze hun eigen rommel op moeten ruimen en daarom bedachten ze een ludieke actie, vertelt Eric de Leede, manager bedrijfsvoering van het domein. Deze week loopt Mien Poets, een typetje van communicatiemedewerker Sanne van Dorp, door het hele gebouw heen om iedereen erop te wijzen dat ook zij zorg dragen voor een schoon gebouw.
Mien is weinig verlegen. ‘Ze is iemand die heel goed weet hoe anderen het moeten doen en dat graag aan hen kenbaar maakt,’ zegt Sanne. Haar emmer en schoonmaakdoekjes heeft ze dan ook niet veel gebruikt. Wel valt het op dat er erg veel afval op de tafels is blijven liggen, dat Mien zuchtend opruimt. En dat is niet een taak voor schoonmakers. ‘Zij zijn er om schoon te maken, niet om op te ruimen,’ aldus Sanne.
Respect
Wanneer Mien door de kantine raast klinkt er ook veel gegniffel achter haar rug om. Maar wanneer de studenten gevraagd wordt wat ze van haar vinden, klinkt er vooral respect voor haar in hun woorden door. ‘Volgens mij is het wel effectief wat ze doet. En ze is heel erg vrolijk. En ze schaamt zich totaal niet,’ vinden drie studentes ergotherapie.
