Het gesprek aanwakkeren over de Slank in Slim, Sluitend, Slank. Dat is wat het doel was van de vierde aflevering van To Share – volgens organisator Stephan Borggreve van Jong HvA de 'TedX van de HvA'. Door de verschillende sprekers werd dat doel gisterenavond ook steeds weer benadrukt. ‘We komen er niet als we naar elkaar schreeuwen, zonder dat we weten wat de ander doet. We moeten echt met elkaar in gesprek.’
Op de achtste verdieping van de Leeuwenburg verzamelen zich gisteren rond etenstijd zo’n dertig jonge HvA-medewerkers. Dat doen ze voor de gezelligheid en voor de inhoud. Of zoals Borggreve het verwoordt: ‘Van het programma hangt af hoe laat het wordt, maar borrelen doen we sowieso.’ Voordat het daar tijd voor is moeten echter nog enkele harde noten worden gekraakt.
Verkokering
De aftrap van de avond wordt gegeven door Conny Vermoolen, de voormalige directeur Personeel en Organisatie die sinds dit jaar hoofd Transitieproces is. De HvA moet immers veranderen. ’We zijn verkokerd,’ stelt Vermolen. ‘Onderwijs en ondersteuning weten niet goed wat de ander doet en wat ze van elkaar kunnen verlangen.’ Dat leidt volgens Vermolen tot frustratie en bureaucratie.
Als voorbeeld noemt ze de procedure rond een arbeidscontract. ‘Na het arbeidsvoorwaardengesprek duurt het bij de HvA vaak twee maanden voordat iemand een contract krijgt.’ Dat moet sneller. ‘Eigenlijk willen we allemaal heel secuur zijn. Dat contract wordt bij de opleiding gecontroleerd, vervolgens bij het domein, dan nog centraal. En dat terwijl zoveel controle alleen maar zorgt voor een grotere kans op fouten.’
Roostering als achilleshiel
Vervolgens wordt het onderwerp dat op de HvA altijd boven de markt hangt ter sprake gebracht. Jacqueline van de Linde en Monique van der Laan geven hun visie op hoe de HvA haar roostering kan verbeteren. Die roosters zijn de laatste jaren een ware achilleshiel voor de HvA. Leslocaties staan 40 procent van de tijd leeg, 30 procent van alle geplande roosteritems gaat niet door als gepland en één op de tien wordt zelfs geschrapt. Het levert een constant dalende lijn op in de categorie Roostering van de Nationale Studentenenquête.
Vaak is één klein incident al genoeg om een hele reeks roosterwijzigingen in gang te zetten. Van de Linde memoreert de beslissing van twee docenten om een buitenlands congres willen bezoeken. ‘Daar is een roostermaker een hele dag mee bezig en dat levert uiteindelijk 66 roosterwijzigingen op.’ Het antwoord doet een deel van de zaal verstommen.
Veel tijd voor medelijden met de roostermakers is er echter niet. Een andere jonge HvA’er stelt namelijk ook dat die roostermakers ook niet goed genoeg plannen. ‘Ik heb een groep die vier, vijf uur op een les van mij moet wachten. Terwijl ik in die uren ook niets te doen heb.’ Volgens Van der Laan kunnen dat soort onhandigheden voorvallen. ‘Maar het is vooral belangrijk dat we in dialoog blijven en samen een oplossing zoeken. We moeten over dit soort zaken in gesprek gaan.’
Op de achtste verdieping van de Leeuwenburg verzamelen zich gisteren rond etenstijd zo’n dertig jonge HvA-medewerkers. Dat doen ze voor de gezelligheid en voor de inhoud. Of zoals Borggreve het verwoordt: ‘Van het programma hangt af hoe laat het wordt, maar borrelen doen we sowieso.’ Voordat het daar tijd voor is moeten echter nog enkele harde noten worden gekraakt.
Verkokering
De aftrap van de avond wordt gegeven door Conny Vermoolen, de voormalige directeur Personeel en Organisatie die sinds dit jaar hoofd Transitieproces is. De HvA moet immers veranderen. ’We zijn verkokerd,’ stelt Vermolen. ‘Onderwijs en ondersteuning weten niet goed wat de ander doet en wat ze van elkaar kunnen verlangen.’ Dat leidt volgens Vermolen tot frustratie en bureaucratie.
Als voorbeeld noemt ze de procedure rond een arbeidscontract. ‘Na het arbeidsvoorwaardengesprek duurt het bij de HvA vaak twee maanden voordat iemand een contract krijgt.’ Dat moet sneller. ‘Eigenlijk willen we allemaal heel secuur zijn. Dat contract wordt bij de opleiding gecontroleerd, vervolgens bij het domein, dan nog centraal. En dat terwijl zoveel controle alleen maar zorgt voor een grotere kans op fouten.’
Roostering als achilleshiel
Vervolgens wordt het onderwerp dat op de HvA altijd boven de markt hangt ter sprake gebracht. Jacqueline van de Linde en Monique van der Laan geven hun visie op hoe de HvA haar roostering kan verbeteren. Die roosters zijn de laatste jaren een ware achilleshiel voor de HvA. Leslocaties staan 40 procent van de tijd leeg, 30 procent van alle geplande roosteritems gaat niet door als gepland en één op de tien wordt zelfs geschrapt. Het levert een constant dalende lijn op in de categorie Roostering van de Nationale Studentenenquête.
Vaak is één klein incident al genoeg om een hele reeks roosterwijzigingen in gang te zetten. Van de Linde memoreert de beslissing van twee docenten om een buitenlands congres willen bezoeken. ‘Daar is een roostermaker een hele dag mee bezig en dat levert uiteindelijk 66 roosterwijzigingen op.’ Het antwoord doet een deel van de zaal verstommen.
Veel tijd voor medelijden met de roostermakers is er echter niet. Een andere jonge HvA’er stelt namelijk ook dat die roostermakers ook niet goed genoeg plannen. ‘Ik heb een groep die vier, vijf uur op een les van mij moet wachten. Terwijl ik in die uren ook niets te doen heb.’ Volgens Van der Laan kunnen dat soort onhandigheden voorvallen. ‘Maar het is vooral belangrijk dat we in dialoog blijven en samen een oplossing zoeken. We moeten over dit soort zaken in gesprek gaan.’
