Vorige week donderdag is masterstudente Caressa Elizen op 23-jarige leeftijd overleden ten gevolge van een ongelukkige val tijdens een epileptische aanval. Ze studeerde militaire geschiedenis. Docent Peter Romijn, die haar begeleidde bij haar bachelorscriptie, schreef een mooi in memoriam voor een getalenteerd student.
‘Caressa heeft een blijvende indruk achtergelaten bij ieder die met haar heeft gewerkt. Ze was iemand die misschien niet altijd op de voorgrond trad, maar ze voelde zich verantwoordelijk voor de wereld waarin ze leefde, ook voor de opleiding. Dat blijkt uit haar bijdragen aan de studievoorlichting en aan het universitaire studentenpanel.’
Hongerwinter
‘Ik heb Caressa leren kennen als begeleider van haar bachelorscriptie. Ze meldde zich met een e-mail onder de serieuze titel “zoektocht naar een begeleider”. De zoektocht hoefde niet lang te duren, want haar voorstel – onderzoek naar kinderuitzendingen tijdens Hongerwinter 1944-1945 – sprak me meteen aan. Ze sprak ernstig en weloverwogen over het onderwerp en ging op zoek ging naar een eigen invalshoek. Terwijl het beeld van de kindertransporten vanuit het hongerende westen des lands naar het noorden tot dusver vooral was bepaald door officiële rapportages, wilde Caressa de mensen die het mee hadden gemaakt zelf laten spreken. Ze dook diep in de verslagen, getuigenissen en herinneringen uit die zware tijd en dat leidde tot een mooie scriptie. Nog mooier was dat ze als projectonderzoeker bij het Verzetsmuseum Amsterdam een grote bijdrage kon leveren aan de voorbereiding van de tentoonstelling Naar de Boeren! Kinderevacuaties in de Hongerwinter. Toen deze op 29 september jongstleden opende, gloeide ze van ingehouden trots en dat was prachtig om te zien.’
Museumdocent
‘Caressa heeft door wat ze deed en zeker ook door wie ze was een eigen plek gevonden in haar wereld. Dat geldt voor de opleiding geschiedenis en ook voor het Verzetsmuseum. Toen de tentoonstelling geopend was en haar werk bij het museum afliep, meldde ze zich als vrijwilliger voor baliewerk. Zo bleef ze op de plek waar ze in een fijne omgeving iets goeds kon doen met haar vak. De master van haar keuze was militaire geschiedenis – ze vertelde me dat die volgde uit haar grote interesse voor de invloed van oorlog op een samenleving. Het zegt veel dat ze besloot daarnaast een opleiding tot museumdocent te volgen om dat vak verder te leren.’
‘Zo zette Caressa weloverwogen en met vreugde nieuwe lijnen uit die veel beloofden… lijnen die nu zo smartelijk zijn afgebroken. Ik ben blij dat ik haar als student heb meegemaakt. Caressa’s ouders en allen die haar liefhebben wil ik zeggen hoe vreselijk we het vinden dat we haar uit ons midden moeten missen. Al kunnen we de diepte van hun verdriet niet voelen, we willen erin delen.’
De crematie van Caressa Elizen heeft op 11 december plaatsgevonden in Dieren.
‘Caressa heeft een blijvende indruk achtergelaten bij ieder die met haar heeft gewerkt. Ze was iemand die misschien niet altijd op de voorgrond trad, maar ze voelde zich verantwoordelijk voor de wereld waarin ze leefde, ook voor de opleiding. Dat blijkt uit haar bijdragen aan de studievoorlichting en aan het universitaire studentenpanel.’
Hongerwinter
‘Ik heb Caressa leren kennen als begeleider van haar bachelorscriptie. Ze meldde zich met een e-mail onder de serieuze titel “zoektocht naar een begeleider”. De zoektocht hoefde niet lang te duren, want haar voorstel – onderzoek naar kinderuitzendingen tijdens Hongerwinter 1944-1945 – sprak me meteen aan. Ze sprak ernstig en weloverwogen over het onderwerp en ging op zoek ging naar een eigen invalshoek. Terwijl het beeld van de kindertransporten vanuit het hongerende westen des lands naar het noorden tot dusver vooral was bepaald door officiële rapportages, wilde Caressa de mensen die het mee hadden gemaakt zelf laten spreken. Ze dook diep in de verslagen, getuigenissen en herinneringen uit die zware tijd en dat leidde tot een mooie scriptie. Nog mooier was dat ze als projectonderzoeker bij het Verzetsmuseum Amsterdam een grote bijdrage kon leveren aan de voorbereiding van de tentoonstelling Naar de Boeren! Kinderevacuaties in de Hongerwinter. Toen deze op 29 september jongstleden opende, gloeide ze van ingehouden trots en dat was prachtig om te zien.’
Museumdocent
‘Caressa heeft door wat ze deed en zeker ook door wie ze was een eigen plek gevonden in haar wereld. Dat geldt voor de opleiding geschiedenis en ook voor het Verzetsmuseum. Toen de tentoonstelling geopend was en haar werk bij het museum afliep, meldde ze zich als vrijwilliger voor baliewerk. Zo bleef ze op de plek waar ze in een fijne omgeving iets goeds kon doen met haar vak. De master van haar keuze was militaire geschiedenis – ze vertelde me dat die volgde uit haar grote interesse voor de invloed van oorlog op een samenleving. Het zegt veel dat ze besloot daarnaast een opleiding tot museumdocent te volgen om dat vak verder te leren.’
‘Zo zette Caressa weloverwogen en met vreugde nieuwe lijnen uit die veel beloofden… lijnen die nu zo smartelijk zijn afgebroken. Ik ben blij dat ik haar als student heb meegemaakt. Caressa’s ouders en allen die haar liefhebben wil ik zeggen hoe vreselijk we het vinden dat we haar uit ons midden moeten missen. Al kunnen we de diepte van hun verdriet niet voelen, we willen erin delen.’
De crematie van Caressa Elizen heeft op 11 december plaatsgevonden in Dieren.
