Je zult maar voorzitter van de Landelijke Studenten Vakbond (LSVb) zijn in het jaar waarin het kabinet besluit de studiefinanciering drastisch te hervormen en de basisbeurs te schrappen. Tom Hoven is het. ‘Eigenlijk wisten we direct al dat er iets te gebeuren stond. We hoorden al een hele tijd niets van het ministerie en meestal betekent dat een stilte voor de storm.’
‘In onze vierde werkweek was het zo ver,’ memoreert Hoven. ‘Het eindresultaat was niet zo verrassend. Het voorstel is een vergaarbak van wensen van de vier partijen. De PvdA krijgt de instandhouding van de hardheidsclausule voor studenten met weigerachtige ouders, D66 krijgt het budgetrecht voor de medezeggenschap, GroenLinks krijgt de hogere aanvullende beurs en de VVD krijgt de herinvestering in hoger onderwijs.’
Redelijk tevreden
Hoewel studenten verdeeld waren en zijn over de invoering van het leenstelsel, was de LSVb al vrij snel eensgezind. TEGEN, was de boodschap die uitgedragen zou worden. Dat deed men via opinieartikelen, lobbywerk en uiteindelijk via de landelijke demonstratie van 14 november. Hoewel de opkomst daarvan kleiner was dan verwacht en gehoopt, kijkt Hoven toch met een voldaan gevoel toe op de druilerige vrijdag.
Tom Hoven‘Het was een ongelooflijke klus om die manifestatie in zesenhalve week te organiseren,’ vertelt Hoven. ‘We moesten alles doen: alle faciliteiten regelen, opbouwen en ondertussen ook nog studenten informeren en enthousiasmeren om aanwezig te zijn. Dat was een hels karwei.’ Dankzij een opkomst van circa 6.500 man en geen grote ordeverstoringen blikt Hoven toch redelijk tevreden terug op de dag.
Geen hamerstuk
Ondanks zijn tevredenheid bereikte de protestactie tot op heden welgeteld nul komma nul resultaat. ‘We wisten dat het in de Tweede Kamer een verloren zaak zou zijn’, verklaart Hoven. ‘PvdA en VVD hebben daar GroenLinks en D66 niet eens nodig voor een meerderheid. In de Eerste Kamer is de meerderheid kleiner en bovendien is de fractiediscipline er niet zo strikt.’ Dat bleek in de dagen voor kerst nog eens toen drie PvdA’ers het afschaffen van de vrijartsenkeuze lieten struikelen.
Hoven kijkt voor de behandeling van het leenstelsel eveneens naar het smaldeel van de PvdA in de senaat. ‘Van de vragen die de senatoren stelden over het wetsvoorstel, kwamen de meest kritische uit de hoek van de PvdA.’ Dat is echter niet zijn enige hoop. ‘Binnen GroenLinks mort men ook een beetje en de VVD is erg kritisch over de uitvoerbaarheid van de wet en het tijdspad van invoering. Het leenstelsel is er nog niet zo, één, twee, drie, denk ik.’
‘In onze vierde werkweek was het zo ver,’ memoreert Hoven. ‘Het eindresultaat was niet zo verrassend. Het voorstel is een vergaarbak van wensen van de vier partijen. De PvdA krijgt de instandhouding van de hardheidsclausule voor studenten met weigerachtige ouders, D66 krijgt het budgetrecht voor de medezeggenschap, GroenLinks krijgt de hogere aanvullende beurs en de VVD krijgt de herinvestering in hoger onderwijs.’
Redelijk tevreden
Hoewel studenten verdeeld waren en zijn over de invoering van het leenstelsel, was de LSVb al vrij snel eensgezind. TEGEN, was de boodschap die uitgedragen zou worden. Dat deed men via opinieartikelen, lobbywerk en uiteindelijk via de landelijke demonstratie van 14 november. Hoewel de opkomst daarvan kleiner was dan verwacht en gehoopt, kijkt Hoven toch met een voldaan gevoel toe op de druilerige vrijdag.
Tom Hoven‘Het was een ongelooflijke klus om die manifestatie in zesenhalve week te organiseren,’ vertelt Hoven. ‘We moesten alles doen: alle faciliteiten regelen, opbouwen en ondertussen ook nog studenten informeren en enthousiasmeren om aanwezig te zijn. Dat was een hels karwei.’ Dankzij een opkomst van circa 6.500 man en geen grote ordeverstoringen blikt Hoven toch redelijk tevreden terug op de dag.
Geen hamerstuk
Ondanks zijn tevredenheid bereikte de protestactie tot op heden welgeteld nul komma nul resultaat. ‘We wisten dat het in de Tweede Kamer een verloren zaak zou zijn’, verklaart Hoven. ‘PvdA en VVD hebben daar GroenLinks en D66 niet eens nodig voor een meerderheid. In de Eerste Kamer is de meerderheid kleiner en bovendien is de fractiediscipline er niet zo strikt.’ Dat bleek in de dagen voor kerst nog eens toen drie PvdA’ers het afschaffen van de vrijartsenkeuze lieten struikelen.
Hoven kijkt voor de behandeling van het leenstelsel eveneens naar het smaldeel van de PvdA in de senaat. ‘Van de vragen die de senatoren stelden over het wetsvoorstel, kwamen de meest kritische uit de hoek van de PvdA.’ Dat is echter niet zijn enige hoop. ‘Binnen GroenLinks mort men ook een beetje en de VVD is erg kritisch over de uitvoerbaarheid van de wet en het tijdspad van invoering. Het leenstelsel is er nog niet zo, één, twee, drie, denk ik.’
