2014 was hét jaar van bachelorstudent Future Planet Studies Ralien Bekkers. Ze werd toegelaten tot de prestigieuze Amerikaanse universiteit Yale én wist met een crowdfundingactie haar tweejarige master aan Yale University te bekostigen. Het lukte: ze haalde dertig mille op. Inmiddels zit ze prinsheerlijk op de Yale School of Forestry & Environmental Studies.
De vorige keer dat we met Ralien skypten – begin oktober – nam ze woorden in de mond als ‘ge-wel-dig’ en ‘fan-tas-tisch’, toen we haar vroegen hoe haar masteropleiding Environmental Management haar beviel. Zeker weten dat ze het nog steeds fantastisch en geweldig vindt, maar inmiddels – we skypten vlak voor kerstmis - voegt ze eraan toe dat het allemaal ook ‘heel pittig’ is en dat ze ‘continu bezig’ is met studeren.
Ralien, vertel.
‘Ik ben bezig met de laatste loodjes om het semester af te ronden. Dat houdt in: nog een paar slapeloze nachten. Ik moet nog een laatste paper inleveren en dan is het even vakantie. Het afgelopen semester heb ik vier vakken gevolgd: twee aanbevolen basisvakken en twee facultatieve vakken. Aan die twee basisvakken – statistiek voor milieuwetenschappen en milieueconomie – was ik toch minstens vijftien uur per week per vak kwijt naast college, vanwege de tijdsintensieve huiswerkopdrachten. Voor economie heb ik nu een High Pass + gehaald. We krijgen hier geen cijfers, maar dat zou staan voor een 8.5 tot 9. Ik was er heel blij mee, want het midterm exam was niet goed. Naast de twee basisvakken heb ik twee andere vakken gevolgd, namelijk Regulation of Energy Extraction aan de Yale Law School en Corporate Environmental Management & Strategy. Voor dat laatste vak hebben we trouwens een su-per onderzoeksproject gedaan over planetary boundaries in business, dat was echt heel vernieuwend.’
Oud-president Jimmy Carter van de VS.
Planetary boundaries? Leg eens uit in drie zinnen.
‘In dat project stelden we de vraag wat de precieze (kwantitatieve) impact van een bepaald bedrijf is op gestelde grenzen van de aarde (zgn. planetary boundaries, waaronder klimaatverandering). Hoe gaat een bedrijf om met milieugrenzen en hoe kan het bedrijf die grenzen vervolgens op een competitieve manier in de bedrijfsstrategie verwerken? Daar ging het in essentie om.’
Druk bezig met het opbouwen van een Yale-netwerk?
‘Best wel, al moet ik zeggen dat dit bijna vanzelf gebeurt. Yale is echt een hele bijzondere setting met zo veel slimme en gedreven mensen die in hun carrière iets goeds willen gaan doen voor het milieu, en daar binnen of rondom Yale een heel eind mee komen. Heel bijzonder om me daar tussen te mogen begeven! Er lopen hier wetenschappers en studenten rond met heel veel kennis. Ik leer niet alleen van docenten, maar ook van medestudenten. De Yale School of Forestry & Environmental Studies is de beste milieuschool van Amerika, dus ze zijn hier echt experts. Ik zit inmiddels ook als student-lid in het bestuur van de alumnivereniging van Yale, waar veel grote namen bij zitten die geregeld hierheen komen om college te geven en studenten te ontmoeten Binnenkort komt bijvoorbeeld Frances Beinecke hierheen, een Yale alumna die als president van de Natural Resources Defense Council veel te zeggen en te vertellen heeft op dit gebied. Verder heb ik eerder in het semester bijvoorbeeld ook samen met een kleine groep studenten met topklimaatwetenschapper en voormalig Nasa-directeur James Hansen pizza gegeten en vorige week was Jimmy Carter, de 39ste president van de VS, hier voor een lezing.’
Hoe staat het met je KLM-stage die je moest doen in ruil voor een gesponsorde retourvlucht?
‘Dat is nog niet geregeld, maar ik ben er momenteel in gesprek over met KLM. Het is de bedoeling om bij hun een korte stage te lopen of opdracht doen op het gebied van duurzaamheid. Ik hoopte eerst om het project over planetary boundaries met hen te doen, maar dat bleek te kort dag. Het komt nog.’
En nu kerstvakantie. Kom je met een gesponsorde vlucht even naar Nederland?
(Hahaha). ‘Ja, ik ga wel naar Nederland, maar KLM heeft één retourvlucht gesponsord. Ik moest afgelopen zomer natuurlijk zoveel bagage meenemen - en dat moet ook weer terug – dat zo’n ticket zonder sponsoring heel duur was geworden. Nu reis ik gewoon heen en terug op een zelf betaald ticket.’
De vorige keer dat we met Ralien skypten – begin oktober – nam ze woorden in de mond als ‘ge-wel-dig’ en ‘fan-tas-tisch’, toen we haar vroegen hoe haar masteropleiding Environmental Management haar beviel. Zeker weten dat ze het nog steeds fantastisch en geweldig vindt, maar inmiddels – we skypten vlak voor kerstmis - voegt ze eraan toe dat het allemaal ook ‘heel pittig’ is en dat ze ‘continu bezig’ is met studeren.
Ralien, vertel.
‘Ik ben bezig met de laatste loodjes om het semester af te ronden. Dat houdt in: nog een paar slapeloze nachten. Ik moet nog een laatste paper inleveren en dan is het even vakantie. Het afgelopen semester heb ik vier vakken gevolgd: twee aanbevolen basisvakken en twee facultatieve vakken. Aan die twee basisvakken – statistiek voor milieuwetenschappen en milieueconomie – was ik toch minstens vijftien uur per week per vak kwijt naast college, vanwege de tijdsintensieve huiswerkopdrachten. Voor economie heb ik nu een High Pass + gehaald. We krijgen hier geen cijfers, maar dat zou staan voor een 8.5 tot 9. Ik was er heel blij mee, want het midterm exam was niet goed. Naast de twee basisvakken heb ik twee andere vakken gevolgd, namelijk Regulation of Energy Extraction aan de Yale Law School en Corporate Environmental Management & Strategy. Voor dat laatste vak hebben we trouwens een su-per onderzoeksproject gedaan over planetary boundaries in business, dat was echt heel vernieuwend.’
Oud-president Jimmy Carter van de VS.
Planetary boundaries? Leg eens uit in drie zinnen.
‘In dat project stelden we de vraag wat de precieze (kwantitatieve) impact van een bepaald bedrijf is op gestelde grenzen van de aarde (zgn. planetary boundaries, waaronder klimaatverandering). Hoe gaat een bedrijf om met milieugrenzen en hoe kan het bedrijf die grenzen vervolgens op een competitieve manier in de bedrijfsstrategie verwerken? Daar ging het in essentie om.’
Druk bezig met het opbouwen van een Yale-netwerk?
‘Best wel, al moet ik zeggen dat dit bijna vanzelf gebeurt. Yale is echt een hele bijzondere setting met zo veel slimme en gedreven mensen die in hun carrière iets goeds willen gaan doen voor het milieu, en daar binnen of rondom Yale een heel eind mee komen. Heel bijzonder om me daar tussen te mogen begeven! Er lopen hier wetenschappers en studenten rond met heel veel kennis. Ik leer niet alleen van docenten, maar ook van medestudenten. De Yale School of Forestry & Environmental Studies is de beste milieuschool van Amerika, dus ze zijn hier echt experts. Ik zit inmiddels ook als student-lid in het bestuur van de alumnivereniging van Yale, waar veel grote namen bij zitten die geregeld hierheen komen om college te geven en studenten te ontmoeten Binnenkort komt bijvoorbeeld Frances Beinecke hierheen, een Yale alumna die als president van de Natural Resources Defense Council veel te zeggen en te vertellen heeft op dit gebied. Verder heb ik eerder in het semester bijvoorbeeld ook samen met een kleine groep studenten met topklimaatwetenschapper en voormalig Nasa-directeur James Hansen pizza gegeten en vorige week was Jimmy Carter, de 39ste president van de VS, hier voor een lezing.’
Hoe staat het met je KLM-stage die je moest doen in ruil voor een gesponsorde retourvlucht?
‘Dat is nog niet geregeld, maar ik ben er momenteel in gesprek over met KLM. Het is de bedoeling om bij hun een korte stage te lopen of opdracht doen op het gebied van duurzaamheid. Ik hoopte eerst om het project over planetary boundaries met hen te doen, maar dat bleek te kort dag. Het komt nog.’
En nu kerstvakantie. Kom je met een gesponsorde vlucht even naar Nederland?
(Hahaha). ‘Ja, ik ga wel naar Nederland, maar KLM heeft één retourvlucht gesponsord. Ik moest afgelopen zomer natuurlijk zoveel bagage meenemen - en dat moet ook weer terug – dat zo’n ticket zonder sponsoring heel duur was geworden. Nu reis ik gewoon heen en terug op een zelf betaald ticket.’
