‘Als een - om een wat vieze vergelijking te gebruiken - puist die eindelijk, eindelijk wordt uitgeknepen. Een grote opluchting dat dat wat aan collectieve ergernissen werd opgekropt naar buiten komt.’ Zo luidt een citaat van een medewerker van de Faculteit der Rechtsgeleerdheid in het vandaag verschenen rapport Inventarisatie knelpunten medewerkers & studenten UvA.
Bij de acties, bezettingen en discussies van de laatste tijd gaat het vooral om de inhoud: transparantie van bestuur, werkomstandigheden en de kwaliteit van het onderwijs. Uiteraard leeft er ook wel degelijk woede, frustratie - en soms vreugde – in de academische gemeenschap. De UvA-medewerkers die het onderzoek hebben uitgevoerd, geven daar in het rapport een uitgebreid podium aan.
Repercussies en represailles
Zo laten onderzoekers zien dat er een kleine groep UvA-medewerkers (dertig op een totaal van ruim 900 antwoorden) aangeeft dat zij niet deelnamen aan het onderzoek uit angst dat het zou leiden tot ‘repercussies’ of ‘represailles’ door leidinggevenden. Het rapport: ‘Sommigen willen niet te veel opvallen bij "mensen die invloed hebben op je baan” of geen “verkeerde indruk overbrengen op mijn leidinggevende”, anderen vrezen voor een “black list van het CvB”.’
Veel van hen stellen bang te zijn voor een negatieve invloed op hun carrière ('kansen op promotie', 'contractverlenging'). Enkele antwoorden gaan iets verder. Zo schrijft een medewerker: ‘Binnen de afdeling zijn mensen aangesproken op het tekenen (van een petitie, red.) Dat boezemt angst in’.
Een ander noemt ‘voortdurende intimidatie en zeer reële dreiging met ontslag.’
Intimiderend
Een groep van bijna twintig UvA-medewerkers keert zich in het onderzoek af van de discussie ‘vanwege de wijze waarop gediscussieerd wordt, en dan met name door actievoerders. Het rapport: ‘Zo schrijft een medewerker: “De bezetters geven geen enkele ruimte aan de redelijke middengroep. Totaal niet democratisch, zelfs intimiderend!”.
Een ander: ‘Bezetters en ReThink bedrijven intimiderende democratie, ik durf niet goed.’ De term ‘intimiderend’ keert regelmatig terug. Dit uit zich volgens deze medewerkers in een ‘aanvallende respectloze aanpak door actievoerders’, ‘weinig realiteitszin’ en ‘onredelijkheid’.
Debat en overleg
Bij studenten zijn dit soort antwoorden in het onderzoek bijna niet terug te vinden. Het probleem van angst en gevoelens van intimidatie speelt dus vooral onder werknemers. Hoewel het om kleine percentages gaat, raken de problemen die door tientallen medewerkers worden aangedragen volgens de onderzoekers ‘direct aan de debat- en overlegcultuur aan de UvA.’
Een Geesteswetenschappenstudent vindt het treurig dat er bezettingen voor nodig waren om een inhoudelijk debat te voeren. 'Ik ben blij dat er eindelijk discussie is, maar vind het diep triest dat daar het middel van bezetting kennelijk voor nodig was. Hiervoor is er naar de herhaaldelijke en eensgezinde roep vanuit de FGw over eerdere (bezuinigings)plannen zoals 8-8-4 nooit geluisterd, wat werkelijk schandalig is. Het CvB zou zich moeten schamen en hier eindelijk eens consequenties aan verbinden, evenals de zeer teleurstellende decaan’
Over flexibele arbeidscontracten schrijft een medewerker van diezelfde faculteit: ‘Er is geen discussie. Het is heel simpel: je krijgt een contract voor drie jaar. Eventueel nog drie jaar, en vervolgens donderen ze je eruit. Het maakt de bestuurders helemaal niet uit, voor jou tien anderen.’
Al met al zijn de meeste medewerkers blij dat het debat er nu eindelijk is. ‘Heel goed dat er discussie over is, voelde me als tijdelijke medewerker vrij machteloos in deze zaken, en ben erg blij dat ik lang niet de enige ben die hiermee worstelt, maar dat het onder mijn collega's breed gedragen wordt. En ook met ex-collega’s bij andere universiteiten resoneert,’ zegt een FMG-medewerker. Een collega-FMG’er schrijft tenslotte: ‘Het is uitstekend dat er eindelijk discussie is, ik ben de studenten enorm dankbaar dat ze dit hebben aangekaart.’
Download hier het volledige rapport.
Bij de acties, bezettingen en discussies van de laatste tijd gaat het vooral om de inhoud: transparantie van bestuur, werkomstandigheden en de kwaliteit van het onderwijs. Uiteraard leeft er ook wel degelijk woede, frustratie - en soms vreugde – in de academische gemeenschap. De UvA-medewerkers die het onderzoek hebben uitgevoerd, geven daar in het rapport een uitgebreid podium aan.
Repercussies en represailles
Zo laten onderzoekers zien dat er een kleine groep UvA-medewerkers (dertig op een totaal van ruim 900 antwoorden) aangeeft dat zij niet deelnamen aan het onderzoek uit angst dat het zou leiden tot ‘repercussies’ of ‘represailles’ door leidinggevenden. Het rapport: ‘Sommigen willen niet te veel opvallen bij "mensen die invloed hebben op je baan” of geen “verkeerde indruk overbrengen op mijn leidinggevende”, anderen vrezen voor een “black list van het CvB”.’
Veel van hen stellen bang te zijn voor een negatieve invloed op hun carrière ('kansen op promotie', 'contractverlenging'). Enkele antwoorden gaan iets verder. Zo schrijft een medewerker: ‘Binnen de afdeling zijn mensen aangesproken op het tekenen (van een petitie, red.) Dat boezemt angst in’.
Een ander noemt ‘voortdurende intimidatie en zeer reële dreiging met ontslag.’
Intimiderend
Een groep van bijna twintig UvA-medewerkers keert zich in het onderzoek af van de discussie ‘vanwege de wijze waarop gediscussieerd wordt, en dan met name door actievoerders. Het rapport: ‘Zo schrijft een medewerker: “De bezetters geven geen enkele ruimte aan de redelijke middengroep. Totaal niet democratisch, zelfs intimiderend!”.
Een ander: ‘Bezetters en ReThink bedrijven intimiderende democratie, ik durf niet goed.’ De term ‘intimiderend’ keert regelmatig terug. Dit uit zich volgens deze medewerkers in een ‘aanvallende respectloze aanpak door actievoerders’, ‘weinig realiteitszin’ en ‘onredelijkheid’.
Debat en overleg
Bij studenten zijn dit soort antwoorden in het onderzoek bijna niet terug te vinden. Het probleem van angst en gevoelens van intimidatie speelt dus vooral onder werknemers. Hoewel het om kleine percentages gaat, raken de problemen die door tientallen medewerkers worden aangedragen volgens de onderzoekers ‘direct aan de debat- en overlegcultuur aan de UvA.’
Een Geesteswetenschappenstudent vindt het treurig dat er bezettingen voor nodig waren om een inhoudelijk debat te voeren. 'Ik ben blij dat er eindelijk discussie is, maar vind het diep triest dat daar het middel van bezetting kennelijk voor nodig was. Hiervoor is er naar de herhaaldelijke en eensgezinde roep vanuit de FGw over eerdere (bezuinigings)plannen zoals 8-8-4 nooit geluisterd, wat werkelijk schandalig is. Het CvB zou zich moeten schamen en hier eindelijk eens consequenties aan verbinden, evenals de zeer teleurstellende decaan’
Over flexibele arbeidscontracten schrijft een medewerker van diezelfde faculteit: ‘Er is geen discussie. Het is heel simpel: je krijgt een contract voor drie jaar. Eventueel nog drie jaar, en vervolgens donderen ze je eruit. Het maakt de bestuurders helemaal niet uit, voor jou tien anderen.’
Al met al zijn de meeste medewerkers blij dat het debat er nu eindelijk is. ‘Heel goed dat er discussie over is, voelde me als tijdelijke medewerker vrij machteloos in deze zaken, en ben erg blij dat ik lang niet de enige ben die hiermee worstelt, maar dat het onder mijn collega's breed gedragen wordt. En ook met ex-collega’s bij andere universiteiten resoneert,’ zegt een FMG-medewerker. Een collega-FMG’er schrijft tenslotte: ‘Het is uitstekend dat er eindelijk discussie is, ik ben de studenten enorm dankbaar dat ze dit hebben aangekaart.’
Download hier het volledige rapport.
