Niet iedereen vond het leuk toen de geneeskundefaculteit van de UvA in 1983 moest verhuizen van het Binnengasthuisterrein naar het AMC. Van het historisch stadshart naar Holendrecht; een geestelijk onoverbrugbare afstand, vonden tegenstanders. Welnee, het is praktisch op loopafstand, stelden voorstanders. Om dat laatste te bewijzen, werd de AMC Loop in het leven geroepen. Gisteren deden 1300 deelnemers mee aan de 32e editie. Zoals gewoonlijk waren de tandartsen van Acta het snelst.
Bij de top dertig mooiste wedstrijden
Niemand weet precies waarom, maar bij Acta prijkt de AMC Loop elk jaar hoog op de agenda. Ook dit keer stuurde het instituut zeven teams naar het AMC. Wellicht heeft de schoonheid van het parcours er iets mee van doen. 'Onze route is gekozen tot één van de dertig mooiste loopwedstrijden van Nederland,' benadrukt organisator én AMC-arts Kristien Tytgat.
De binnenstad wordt al jaren vermeden. Het peloton verkent tegenwoordig de omgeving van het AMC. Nog dieper naar het zuiden, nog verder weg van het klassieke Amsterdam. 'We gaan langs schitterende gebieden,' stelt Tytgat. Zo passeert het traject van de vijftien kilometer de oever van de rivier het Gein, waar de beroemde eindhalte van twee Amsterdamse metrolijnen naar is vernoemd.
Stuiteren op blote voeten
Het parcours heeft eigenlijk maar één nadeel, stelt universitair hoofddocent en voormalig winnaar Toon Ligtenberg van Acta. 'Ik heb schoenen nodig om hier te kunnen rennen.' Ligtenberg, expert op het gebied van orale biochemie, zweert bij lopen zonder schoenen. 'Zes jaar geleden had ik nieuwe schoenen gekocht, maar na weken inlopen zaten ze nog steeds niet lekker. Toen ben ik het eens zonder schoenen gaan proberen.'
Dat beviel goed. 'Ik was opeens anderhalve minuut sneller op de tien kilometer. En het voelde ook lekkerder. Behalve de blaren dan. Maar daar wen je aan.'
Ligtenberg groeide uit tot een overtuigd
bare foot runner. 'Schoenen zijn vooral extra gewicht aan je voeten. Geen enkele studie heeft hun nut aangetoond. Hardlopen is een kwestie van goed stuiteren op je voorvoeten. Helaas kan ik door een voetblessure niet blootsvoets op asfalt rennen. Ik zal vandaag schoenen moeten dragen.'
Ondanks zijn gereduceerde stuitervermogen rende Ligtenberg een sterke tijd op de tien kilometer; 45:14. Maar het was niet snel genoeg om de collega's/rivalen van Team Acta-1 te verslaan. Zij kroonden zich met een ruime marge het snelste team van de dag.
Bij de individuen waren Deborah Schouten (39:03) en Michael Wouden (34:58) de snelsten op de tien kilometer. Bij de vijftien kilometer ging de winst naar Michiel Hulleman (55:23) en de Zwitserse Eveline Blatter (1:05:09), geen familie van.