Niks meer missen?
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief
Hou' en Trouw: ingehaald door de tijd
actueel

Hou' en Trouw: ingehaald door de tijd

Daan van Acht Daan van Acht,
19 June 2015 - 14:19
De sfeer is gemoedelijk in de compacte maar luxueuze receptieruimte van horecagelegenheid Rosarium. De bruine gestoffeerde stoelen, de enorme kroonluchter en het fraaie uitzicht over het Amstelpark vormen een passend decor voor de ledenborrel van alumnivereniging Hou’ en Trouw (H&T), ter ere van het 130-jarig jubileum. De haren netjes gekapt, de stropdas stevig gestrikt en de glazen witte wijn in de aanslag: de H&T-leden weten hoe ze zich moeten presenteren.

H&T, van origine de oud-leerlingenvereniging van de Eerste Openbare Handelsschool in Amsterdam die later opging in de Hogeschool voor Economische Studies (HES) en daarna het Domein Economie & Management van de HvA, mag zich de oudste alumnivereniging van Nederland noemen. Opvallend is de hoge gemiddelde leeftijd van het gezelschap, slechts een enkeling lijkt de veertig jaar nog niet te zijn gepasseerd.

De laatste jaren lijkt de ooit zo florerende vereniging aan kracht te verliezen. Er is nog maar weinig animo vanuit de jongere generaties om lid te worden van H&T. Onlangs werd zelfs met pijn in het hart geopperd om de vereniging op te heffen, al werd dit tijdens de laatste ledenvergadering ternauwernood voorkomen. Wat is de oorzaak van deze neergang?

Personal branding
Loes Stork, al bijna zestig jaar lid van H&T, begrijpt wel waarom er weinig ‘jongelui’ aanwezig zijn op de georganiseerde lunches en borrels. ‘De vereniging leeft niet meer bij de jongere generaties. Ze zijn erg druk met hun baan en kinderen en hebben weinig vrije tijd. Voor ons betekende het verenigingsleven destijds juist veel. Er was nog geen disco of nachtclub, via de vereniging onderhielden we onze sociale contacten.’

Naast het voldoen aan de sociale verplichtingen, kan er bij H&T naar eigen zeggen flink worden gewerkt aan de personal branding. De borrels van H&T vormen de ideale gelegenheid om te netwerken en zo de kansen op een mooie carrière binnen de economische branche te vergroten. Volgens Bernard van Geuns, vijftien jaar lid, is dit concept achterhaald. ‘Mensen leven nu heel anders en de verschillen tussen de jongere en oudere generaties zijn groter geworden. Jongeren luisteren niet meer naar ouderen. Daarnaast is tegenwoordig een goede opleiding veel belangrijker. Vroeger was dat niet eens nodig.’

Paul Riegen, voorzitter van H&T, voegt eraan toe dat er tegenwoordig niet meer fysiek genetwerkt hoeft te worden. ‘We kunnen de huidige doelgroep van onze vereniging niet meer bereiken. Dit leidt tot een existentiële vraag: wat voor waarde heeft H&T in de tijd van Facebook en LinkedIn?’ Met negen volgers op Twitter en 54 likes op Facebook lijkt het antwoord vooralsnog: weinig.

Snotneuzen
Alumnivereniging H&T kampt, naast de toenemende vergrijzing van de leden, met een ander dilemma. Tijdens de meest recente ledenvergadering werd het bestuursvoorstel om de vereniging op te heffen op een haar na voorkomen. Dit betekent dat de vereniging in de huidige vorm kan voortbestaan en de traditie kan voortzetten, maar voorzitter Riegen maakt zich zorgen. ‘We zitten in een vacuüm. De leden hebben ons verplicht om door te gaan, maar of een nieuw bestuur zich beschikbaar zal stellen om onze taken over te nemen valt te betwijfelen.’

Stork wordt zelfs kwaad wanneer ze terugdenkt aan de laatste ledenvergadering. ‘Ik zag zelf ook dat het geen zin had om nog verder aan een dood paard te trekken en sta daarom volledig achter de opheffing. Plotseling waren er ineens een aantal jongemannen die koste wat kost de vereniging wilden behouden, terwijl ik ze nog nooit eerder op een borrel had gezien. Ik was woest,' zegt Stork. 'Vieze snotneuzen.’

Dichter op de studenten
Volgens voorzitter Paul Riegen werft H&T haar leden altijd van buitenaf, maar om de net-afgestudeerden te bereiken lijkt het hem slimmer om de HvA de komende alumni te laten begeleiden. ‘Onze vereniging beschikt natuurlijk nog steeds over goede fundamenten die makkelijker over te dragen zijn, zoals de scriptieprijs en de nieuwjaarsborrel.' Voorzichtig de receptieruimte rondkijkend zegt Riegen, toch enigszins laconiek: ‘Jongeren, zie jij ze?’
website loading