Folia 20 is er
UvA en HvA hebben naar schatting achtduizend studenten met een beperking. Dat kan van alles zijn: dyslexie, een psychische aandoening of een chronische ziekte. De tevredenheid wat betreft hulpverlening en toegankelijkheid is onder die groep studenten extreem laag voor UvA en HvA.
Ook Jacintha Brehler, student sociaal-pedagogische hulpverlening, loopt elke dag letterlijk en figuurlijk tegen allerhande struikelblokken op. Ze ziet bijna niets en heeft multiple sclerose, maar je zult haar niet snel horen klagen en ze is vastbesloten af te studeren en een baan te vinden. Boos is ze niet op de UvA of HvA, eerder verbaasd over hoe ‘bizar weinig rekening wordt gehouden met studenten met een beperking.’
‘Studenten mogen best pissig zijn,’ vindt Asva-voorzitter Xandra Hoek. Zelf maakte ze als bestuurslid van studentenvereniging Kwakiutl – die al 30 jaar bestaat – mee hoe frustrerend het kan zijn om in de administratieve UvA-jungle iets voor elkaar te krijgen. ‘We moesten een document opstellen om uit te leggen wie we zijn en wat we doen. De UvA leek nog nooit van ons te hebben gehoord, terwijl we al 30 jaar bestaan. Echt onbegrijpelijk. Bij de UvA ontbreekt totaal het zicht van waar studenten mee bezig zijn.’
Die verhuizing van oude panden naar grote campussen is historicus Tim Verlaan een doorn in het oog. ‘Het is gezond voor de stad als toeristen en studenten de stad delen.’ De Amsterdamse binnenstad wordt een groot toeristenwalhalla, waaruit de bewoners, en dan vooral de minder bedeelden, steeds meer worden verjaagd, waarschuwt Verlaan.
Naast de verhuizing van de UvA-faculteiten is er nog een andere reden voor wat Verlaan de teloorgang van de binnenstad noemt. Er zijn dit jaar namelijk überhaupt veel minder studenten aan de UvA en de HvA. Komt het door de invoering van het leenstelsel, de invoering van UvA-matching of toch door die bezettingen vorig jaar? Folia zocht het uit.
Folia 20 ligt vanaf vanmiddag in de bakken op alle UvA- en HvA-locaties.
