Na het wegstemmen van de Amsterdam Faculty of Science (AFS) toonde collegevoorzitter Louise Gunning zich een goede verliezer. Het is dus onwaarschijnlijk dat het College van Bestuur naar de Ondernemingsraad stapt, betoogt Bram Knegt, promovendus aan het Instituut voor Biodiversiteit en Ecosysteem Dynamica.
De gezamenlijke vergadering van de medezeggenschapsraden van de UvA heeft tegen de AFS gestemd. Daarmee is de fusie van de bètafaculteiten van de UvA en de VU voorlopig van de baan. In zijn opiniestuk laat Jan Bergstra weten teleurgesteld te zijn over dit besluit. Bovendien vindt hij dat de stemming eigenlijk niet geldig was, omdat studenten de belangen van medewerkers te weinig hebben meegewogen in hun oordeel. Hij verwacht daarom van het CvB dat zij naar de Ondernemingskamer stapt om het besluit van de medezeggenschap aan te vechten. Een onafhankelijke rechter zal dan moeten oordelen of de medezeggenschap op grond van steekhoudende argumenten tot haar oordeel is gekomen.
Ik ben het om twee redenen niet eens met Bergstra’s betoog.
Ten eerste is het besluit genomen door een gezamenlijke vergadering van Centrale Studentenraad (CSR) en de Centrale Ondernemingsraad (COR). De CSR wordt gekozen door studenten, en is er dus om de belangen van studenten te waarborgen. De COR wordt gekozen door medewerkers, en is er dus voor de belangen van medewerkers. Dat Bergstra de CSR verwijt te weinig rekening te houden met de belangen van medewerkers, is dus een erg vreemde stelling; de CSR vertegenwoordigt namelijk geen medewerkers.
Dat zowel de CSR als de COR in de regel verder kijken dan hun eigen achterban en ook de belangen van medewerkers respectievelijk studenten in het oog houden is een groot goed, maar geen verplichting. Nog los van de vraag of de CSR echt geen belang heeft gehecht aan de belangen van medewerkers - een medewerker die tegenstander is van de AFS zou waarschijnlijk een andere mening zijn toegedaan - is het verwijt van oud-COR-lid Bergstra dus op z’n minst opmerkelijk.
Onwaarschijnlijk
Ten tweede suggereert Bergstra dat de CSR haar oordeel heeft gevormd op basis van verkeerde argumenten. Als zij alle belangen goed had afgewogen, zou de CSR wel tot een ander oordeel zijn gekomen, zo lijkt hij te beweren. Door het CvB op te roepen naar de Ondernemingskamer te stappen hoopt hij dat de rechter zal bepalen dat de argumentatie van de CSR onvoldoende was, en dat de AFS daarna alsnog doorgang kan vinden. Het is om twee redenen echter zeer onwaarschijnlijk dat het CvB naar de Ondernemingskamer stapt.
Ten eerste heeft het CvB voorafgaand aan de beslissing van de medezeggenschap herhaaldelijk toegezegd sowieso het oordeel van de medezeggenschap te zullen accepteren. Een gang naar de Ondernemingskamer zou deze belofte breken.
Ten tweede complimenteerde CvB-voorzitter Louise Gunning na afloop van de stemming verschillende CSR-leden om hun heldere betoog. Hoewel zij zelf uiteraard een andere mening was toegedaan, toonde ze zich een goede verliezer, en leek zij dus geenszins te suggereren dat de argumenten van de CSR niet steekhoudend waren.
Tot slot nog één opmerking. In de aanloop naar de stemming over de AFS heeft het CvB meerdere malen gezegd dat het AFS een bottom up-proces was, waarin de vraag om een fusie niet door het universiteitsmanagement is bedacht, maar echt van de werkvloer kwam. In de afgelopen maanden is nooit duidelijk geworden wie die mensen dan zijn die hierom gevraagd hebben. In verschillende verkiezingen van bijvoorbeeld de Asva en studentenpartij Ons Kritisch Alternatief bleek er steevast een flinke meerderheid van studenten en medewerkers tégen de AFS te zijn. Er kan dus nooit sprake zijn geweest van een bottom up-proces.
Laat dit een les zijn voor het CvB: door alleen te roepen dat de AFS een bottom up-proces is, wordt het nog geen bottom up-proces. Echt draagvlak creëer je door studenten en medewerkers in een vroeg stadium te betrekken bij de besluitvorming, en dat is waar het de afgelopen maanden aan heeft ontbroken.
De gezamenlijke vergadering van de medezeggenschapsraden van de UvA heeft tegen de AFS gestemd. Daarmee is de fusie van de bètafaculteiten van de UvA en de VU voorlopig van de baan. In zijn opiniestuk laat Jan Bergstra weten teleurgesteld te zijn over dit besluit. Bovendien vindt hij dat de stemming eigenlijk niet geldig was, omdat studenten de belangen van medewerkers te weinig hebben meegewogen in hun oordeel. Hij verwacht daarom van het CvB dat zij naar de Ondernemingskamer stapt om het besluit van de medezeggenschap aan te vechten. Een onafhankelijke rechter zal dan moeten oordelen of de medezeggenschap op grond van steekhoudende argumenten tot haar oordeel is gekomen.
Ik ben het om twee redenen niet eens met Bergstra’s betoog.
Ten eerste is het besluit genomen door een gezamenlijke vergadering van Centrale Studentenraad (CSR) en de Centrale Ondernemingsraad (COR). De CSR wordt gekozen door studenten, en is er dus om de belangen van studenten te waarborgen. De COR wordt gekozen door medewerkers, en is er dus voor de belangen van medewerkers. Dat Bergstra de CSR verwijt te weinig rekening te houden met de belangen van medewerkers, is dus een erg vreemde stelling; de CSR vertegenwoordigt namelijk geen medewerkers.
Dat zowel de CSR als de COR in de regel verder kijken dan hun eigen achterban en ook de belangen van medewerkers respectievelijk studenten in het oog houden is een groot goed, maar geen verplichting. Nog los van de vraag of de CSR echt geen belang heeft gehecht aan de belangen van medewerkers - een medewerker die tegenstander is van de AFS zou waarschijnlijk een andere mening zijn toegedaan - is het verwijt van oud-COR-lid Bergstra dus op z’n minst opmerkelijk.
Onwaarschijnlijk
Ten tweede suggereert Bergstra dat de CSR haar oordeel heeft gevormd op basis van verkeerde argumenten. Als zij alle belangen goed had afgewogen, zou de CSR wel tot een ander oordeel zijn gekomen, zo lijkt hij te beweren. Door het CvB op te roepen naar de Ondernemingskamer te stappen hoopt hij dat de rechter zal bepalen dat de argumentatie van de CSR onvoldoende was, en dat de AFS daarna alsnog doorgang kan vinden. Het is om twee redenen echter zeer onwaarschijnlijk dat het CvB naar de Ondernemingskamer stapt.
Ten eerste heeft het CvB voorafgaand aan de beslissing van de medezeggenschap herhaaldelijk toegezegd sowieso het oordeel van de medezeggenschap te zullen accepteren. Een gang naar de Ondernemingskamer zou deze belofte breken.
Ten tweede complimenteerde CvB-voorzitter Louise Gunning na afloop van de stemming verschillende CSR-leden om hun heldere betoog. Hoewel zij zelf uiteraard een andere mening was toegedaan, toonde ze zich een goede verliezer, en leek zij dus geenszins te suggereren dat de argumenten van de CSR niet steekhoudend waren.
Tot slot nog één opmerking. In de aanloop naar de stemming over de AFS heeft het CvB meerdere malen gezegd dat het AFS een bottom up-proces was, waarin de vraag om een fusie niet door het universiteitsmanagement is bedacht, maar echt van de werkvloer kwam. In de afgelopen maanden is nooit duidelijk geworden wie die mensen dan zijn die hierom gevraagd hebben. In verschillende verkiezingen van bijvoorbeeld de Asva en studentenpartij Ons Kritisch Alternatief bleek er steevast een flinke meerderheid van studenten en medewerkers tégen de AFS te zijn. Er kan dus nooit sprake zijn geweest van een bottom up-proces.
Laat dit een les zijn voor het CvB: door alleen te roepen dat de AFS een bottom up-proces is, wordt het nog geen bottom up-proces. Echt draagvlak creëer je door studenten en medewerkers in een vroeg stadium te betrekken bij de besluitvorming, en dat is waar het de afgelopen maanden aan heeft ontbroken.
