Column | Zweefthee

Net als steeds meer leeftijdsgenoten heb ik ervaring met ayahuasca, het bittere plantentheetje uit de Amazone dat inheemse stammen met veren op hun hoofd al eeuwenlang gebruiken om contact te maken met hun spirit animals, overleden voorvaderen of betweterige aliens. Ik deed het om een praktische reden: om af te komen van onnodige stress.

Door de stofjes in ayahuasca, wordt onder andere je pijnappelklier geactiveerd, waardoor je kunt turbodromen en -verwerken alsof je tien jaar in therapie hebt gezeten. Ook zorgt ayahuasca ervoor dat je serotoninereceptoren efficiënter omgaan met de beschikbare hoeveelheid feelgoodstofjes in je hoofd, waardoor je geen kater overhoudt maar je je in de loop der maanden juist steeds beter gaat voelen. Heel fijn in de donkere wintermaanden. Maar een belangrijke bijwerking – of de belangrijkste werking – van ayahuasca is dat je wordt geconfronteerd met al je slechte gewoontes. Uitstellen, egoïsme, ongezond eten; aya geeft je een donderpreek die werkt. Tja, die dingen wil je van een psychiater gewoon minder snel aannemen.

Ayahuasca heeft als therapeutisch medicijn veel potentie, maar nog veel meer onderzoek is nodig voor het door de westerse wereld goed gebruikt kan worden. De werking in kaart brengen is voor ons ritueelloze westerlingen noodzakelijk om het toverdrankje te kunnen integreren in ons leven, want voor zo’n mellow hippiegolf à la jaren zestig hebben we tegenwoordig geen tijd. En je hoeft ook helemaal geen mantra’s te zingen om aan jezelf te werken. Praktisch zweven willen we. Dit inzicht kreeg ik trouwens van mijn spirit animal, de kolibrie. Die is al dat gezweef ook helemaal zat.