De onderzoeksfinanciering van universiteiten vanuit particuliere bedrijven en organisaties is tussen 1999 en 2009 met 120 procent gestegen. In dezelfde periode is er een ‘verdwijningsproces’ in gang gezet van de traditionele faculteiten. Ervoor in de plaats komen steeds meer onderwijsafdelingen, onderzoeksinstituten en onderzoeksscholen.
Dit blijkt uit de publicatie Feiten & Cijfers: Universiteiten, die het Rathenau Instituut naar buiten heeft gebracht. Het overheidsinstituut verricht, al dan niet in opdracht, onderzoek naar de organisatie en ontwikkeling van het wetenschapssysteem zelf.
De laatste jaren is er steeds minder geld beschikbaar voor onderzoek uit de eerste geldstroom (directe financiering door OCW) en uit de tweede geldstroom (NWO). Universiteiten gaan daardoor steeds meer en vaker op zoek naar ‘derde’ geldschieters, veelal (contract)onderzoek in opdracht van een organisatie of instelling in de profit of non-profitsector. Het percentage van 120 procent wordt hierin gereflecteerd.
Ook het verdwijnen van de traditionele faculteiten is een gevolg van overheidsbeleid waarbij samenwerking steeds meer verwacht en ook geëist wordt. Vergelijkbaar onderwijs en onderzoek dat in gescheiden faculteiten is ondergebracht wordt daarom steeds vaker geclusterd in bijvoorbeeld faculteitsoverstijgende onderzoeksscholen.
Uit de publicatie blijkt ook dat het aandeel van wetenschappelijk personeel binnen het totale personeelsbestand is gegroeid van 51 procent in 2000 tot 57 procent in 2010. Binnen het wetenschappelijk personeel is het aandeel vrouwen van bijna 20 procent in 1990 tot 37 procent in 2010, maar er zijn nog steeds grote verschillen in het aandeel vrouwen per functiecategorie; De universiteiten en universitaire medische centra ten slotte hebben een citatiescore die 41 procent hoger ligt dan het wereldgemiddelde.
Dit blijkt uit de publicatie Feiten & Cijfers: Universiteiten, die het Rathenau Instituut naar buiten heeft gebracht. Het overheidsinstituut verricht, al dan niet in opdracht, onderzoek naar de organisatie en ontwikkeling van het wetenschapssysteem zelf.
De laatste jaren is er steeds minder geld beschikbaar voor onderzoek uit de eerste geldstroom (directe financiering door OCW) en uit de tweede geldstroom (NWO). Universiteiten gaan daardoor steeds meer en vaker op zoek naar ‘derde’ geldschieters, veelal (contract)onderzoek in opdracht van een organisatie of instelling in de profit of non-profitsector. Het percentage van 120 procent wordt hierin gereflecteerd.
Ook het verdwijnen van de traditionele faculteiten is een gevolg van overheidsbeleid waarbij samenwerking steeds meer verwacht en ook geëist wordt. Vergelijkbaar onderwijs en onderzoek dat in gescheiden faculteiten is ondergebracht wordt daarom steeds vaker geclusterd in bijvoorbeeld faculteitsoverstijgende onderzoeksscholen.
Uit de publicatie blijkt ook dat het aandeel van wetenschappelijk personeel binnen het totale personeelsbestand is gegroeid van 51 procent in 2000 tot 57 procent in 2010. Binnen het wetenschappelijk personeel is het aandeel vrouwen van bijna 20 procent in 1990 tot 37 procent in 2010, maar er zijn nog steeds grote verschillen in het aandeel vrouwen per functiecategorie; De universiteiten en universitaire medische centra ten slotte hebben een citatiescore die 41 procent hoger ligt dan het wereldgemiddelde.
