Onverantwoord en veel te complex. Zo typeert hoogleraar Roel Verheul het hoofdstuk over persoonlijkheidsstoornissen in de vijfde editie van Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM-5) . Recentelijk stapte hij om die reden uit de internationale werkgroep die het hoofdstuk daarover voorbereidde.
In het handboek DSM staan de criteria voor een psychische stoornis beschreven en om die reden is de invloed ervan op de medische praktijk groot. Sinds 2008 werken verschillende werkgroepen onder de koepel van de American Psychiatric Association (APA) aan een nieuwe versie. UvA-hoogleraar persoonlijkheidsstoornissen Verheul was als een van de weinige niet-Amerikanen bij een van die werkgroepen betrokken. 23 april schreef hij zijn ontslagbrief, waarmee hij zich per direct uit de werkgroep terugtrok.
Directe aanleiding daarvoor was een brandbrief van 29 specialisten op het gebied van persoonlijkheidsstoornissen waarin zij hun grote zorgen over het nieuwe voorstel uitten. Op die brief werd door het werkgroepbestuur volgens Verheul inadequaat gereageerd. Buiten de werkgroep hoopt Verheul nu meer invloed te kunnen uitoefenen.
Nattevingerwerk
Verheul heeft vooral kritiek op de complexiteit en betrouwbaarheid van het nieuwe systeem. In plaats van de huidige vastliggende criteria, komen in het nieuwe voorstel een veelheid aan algemene criteria, niveaus en dimensies. Veel te complex, aldus Verheul. ‘De gemiddelde professional in de praktijk heeft 5 of 10 minuten om een diagnoses te stellen. Die gaan dat hele proces niet doorlopen en gaan dus veel meer zelf interpreteren. Met als risico dat het meer nattevingerwerk wordt.’
Ook is volgens Verheul nog volstrekt onduidelijk wat de nieuwe methode in de praktijk zal betekenen. ‘Nu al voldoet 10 tot 15 procent van de mensen aan de criteria van een persoonlijkheidsstoornis. We kunnen verwachten dat straks nog meer mensen zo’n diagnose krijgen.’
Zolang er geen beter voorstel is, pleit Verheul ervoor de oude DSM te blijven gebruiken. ‘Als je niks doet dan is de kans groter dat het voorstel er gewoon komt, dan als de mensen die het er niet mee eens zijn hun verantwoordelijkheid nemen en die boodschap aan de man brengen. Ik neem aan dat de DSM-stuurgroep niet zo dom is om dit krachtige geluid van de internationale wetenschappelijke gemeenschap te negeren.’
Zie voor een uitgebreidere kritiek van Verheul Folia Magazine van deze week.
In het handboek DSM staan de criteria voor een psychische stoornis beschreven en om die reden is de invloed ervan op de medische praktijk groot. Sinds 2008 werken verschillende werkgroepen onder de koepel van de American Psychiatric Association (APA) aan een nieuwe versie. UvA-hoogleraar persoonlijkheidsstoornissen Verheul was als een van de weinige niet-Amerikanen bij een van die werkgroepen betrokken. 23 april schreef hij zijn ontslagbrief, waarmee hij zich per direct uit de werkgroep terugtrok.
Directe aanleiding daarvoor was een brandbrief van 29 specialisten op het gebied van persoonlijkheidsstoornissen waarin zij hun grote zorgen over het nieuwe voorstel uitten. Op die brief werd door het werkgroepbestuur volgens Verheul inadequaat gereageerd. Buiten de werkgroep hoopt Verheul nu meer invloed te kunnen uitoefenen.
Nattevingerwerk
Verheul heeft vooral kritiek op de complexiteit en betrouwbaarheid van het nieuwe systeem. In plaats van de huidige vastliggende criteria, komen in het nieuwe voorstel een veelheid aan algemene criteria, niveaus en dimensies. Veel te complex, aldus Verheul. ‘De gemiddelde professional in de praktijk heeft 5 of 10 minuten om een diagnoses te stellen. Die gaan dat hele proces niet doorlopen en gaan dus veel meer zelf interpreteren. Met als risico dat het meer nattevingerwerk wordt.’
Ook is volgens Verheul nog volstrekt onduidelijk wat de nieuwe methode in de praktijk zal betekenen. ‘Nu al voldoet 10 tot 15 procent van de mensen aan de criteria van een persoonlijkheidsstoornis. We kunnen verwachten dat straks nog meer mensen zo’n diagnose krijgen.’
Zolang er geen beter voorstel is, pleit Verheul ervoor de oude DSM te blijven gebruiken. ‘Als je niks doet dan is de kans groter dat het voorstel er gewoon komt, dan als de mensen die het er niet mee eens zijn hun verantwoordelijkheid nemen en die boodschap aan de man brengen. Ik neem aan dat de DSM-stuurgroep niet zo dom is om dit krachtige geluid van de internationale wetenschappelijke gemeenschap te negeren.’
Zie voor een uitgebreidere kritiek van Verheul Folia Magazine van deze week.
