Tijdens de Amsterdam Science and Innovation Awards (AMSIA) op 22 mei viel onderzoek naar de technologie van LED-beeldschermen, zonnepanelen en lasers in de prijzen. Natuurkundige Katherina Dohnalova, die haar vakantie in Tsjechië had onderbroken om het onderzoek te pitchen, kreeg de cheque van vijfduizend euro door juryvoorzitter Louise Gunning overhandigd.
Dohnalova doet onderzoek naar het omzetten van licht in energie, en andersom, bij het Institute of Physics. Dohnalova: ‘In de technologie die ik onderzoek worden nu giftige of zeldzame materialen als cadmium gebruikt. Wij ontwikkelen een duurzame, niet-giftige variant. Ik ben blij dat de jury op deze manier aangeeft dat de zoektocht naar alternatieven voor gifstoffenop de agenda staat.’
Het prijzengeld is van symbolische aard vergeleken met de kosten van het onderzoek, maar Dohnalova wil er in ieder geval een feestje van vieren met het hele lab. ‘En als ik de rest in het onderzoek kan investeren, dan doe ik dat graag.’
Kloof
AMSIA is in het leven geroepen om de kloof tussen wetenschap en maatschappij te beslechten en wetenschappers bewust te maken van mogelijke toepassingen van hun onderzoek. Het toegankelijke programma, een hapje en een drankje en een saxofonist trekken genoeg publiek om eetcafé Oerknal van het USC redelijk te vullen. Ongeveer driekwart van het publiek is man, veelal strak in pak, ondanks de tropische temperaturen. De openslaande terrasdeuren bieden uitzicht op studentes in bikini die het nieuwe beachvolleybalveld van het USC inwijden.
Zes onderzoekers krijgen ieder twee minuten de tijd om de jury met een ‘elevator pitch’ te overtuigen van de commerciële potentie van hun onderzoek. Er komt een bonte verzameling van onderwerpen aan bod. Albert Alberts vertelt over zijn wateroplosbaar, plantaardig plastic. Rosalie Luiten (AMC) schetst de toekomst van huidkankertherapie en Joan Domingo Espín presenteert een alternatief voor het gebruik van virussen in gentherapie, waarmee hij de publieksprijs van duizend euro in de wacht sleept.
Durfkapitalist
Tussen de presenterende wetenschappers en de zakenmannen in de jury is nogal eens sprake van miscommunicatie. Als jurylid en durfkapitalist Ben van Dongen aan Espín vraagt welk bedrag hij nodig heeft voor de verdere ontwikkeling van zijn idee, stamelt Espín verontschuldigend dat hij een wetenschapper is en daarom geen bedragen kan noemen. ‘Nou,’ zegt Van Dongen, ‘Ik ben een durfkapitalist en ik moet bedragen weten!’
Ook over de betekenis van innovatie verschillen de beide partijen van mening. Terwijl de wetenschappers stuk voor stuk met een idee komen dat de wereld beter, groener en gezonder moet maken, omschrijft een jurylid het belang van innovatie als volgt. 'Innovatie, dat is voor mij dat je denkt: "Ik heb een prachtig idee. Ik breng het naar de markt en ga er geld mee verdienen."'
De keuze valt uiteindelijk op Dohnalova omdat ze, volgens de jury, haar onderzoek echt wist te verkopen. Gunning: ‘Jouw pitch was perfect. Je vertelde wat je van ons nodig had, je noemde het bedrag en je had antwoord op al onze vragen.’
Dohnalova doet onderzoek naar het omzetten van licht in energie, en andersom, bij het Institute of Physics. Dohnalova: ‘In de technologie die ik onderzoek worden nu giftige of zeldzame materialen als cadmium gebruikt. Wij ontwikkelen een duurzame, niet-giftige variant. Ik ben blij dat de jury op deze manier aangeeft dat de zoektocht naar alternatieven voor gifstoffenop de agenda staat.’
Het prijzengeld is van symbolische aard vergeleken met de kosten van het onderzoek, maar Dohnalova wil er in ieder geval een feestje van vieren met het hele lab. ‘En als ik de rest in het onderzoek kan investeren, dan doe ik dat graag.’
Kloof
AMSIA is in het leven geroepen om de kloof tussen wetenschap en maatschappij te beslechten en wetenschappers bewust te maken van mogelijke toepassingen van hun onderzoek. Het toegankelijke programma, een hapje en een drankje en een saxofonist trekken genoeg publiek om eetcafé Oerknal van het USC redelijk te vullen. Ongeveer driekwart van het publiek is man, veelal strak in pak, ondanks de tropische temperaturen. De openslaande terrasdeuren bieden uitzicht op studentes in bikini die het nieuwe beachvolleybalveld van het USC inwijden.
Zes onderzoekers krijgen ieder twee minuten de tijd om de jury met een ‘elevator pitch’ te overtuigen van de commerciële potentie van hun onderzoek. Er komt een bonte verzameling van onderwerpen aan bod. Albert Alberts vertelt over zijn wateroplosbaar, plantaardig plastic. Rosalie Luiten (AMC) schetst de toekomst van huidkankertherapie en Joan Domingo Espín presenteert een alternatief voor het gebruik van virussen in gentherapie, waarmee hij de publieksprijs van duizend euro in de wacht sleept.
Durfkapitalist
Tussen de presenterende wetenschappers en de zakenmannen in de jury is nogal eens sprake van miscommunicatie. Als jurylid en durfkapitalist Ben van Dongen aan Espín vraagt welk bedrag hij nodig heeft voor de verdere ontwikkeling van zijn idee, stamelt Espín verontschuldigend dat hij een wetenschapper is en daarom geen bedragen kan noemen. ‘Nou,’ zegt Van Dongen, ‘Ik ben een durfkapitalist en ik moet bedragen weten!’
Ook over de betekenis van innovatie verschillen de beide partijen van mening. Terwijl de wetenschappers stuk voor stuk met een idee komen dat de wereld beter, groener en gezonder moet maken, omschrijft een jurylid het belang van innovatie als volgt. 'Innovatie, dat is voor mij dat je denkt: "Ik heb een prachtig idee. Ik breng het naar de markt en ga er geld mee verdienen."'
De keuze valt uiteindelijk op Dohnalova omdat ze, volgens de jury, haar onderzoek echt wist te verkopen. Gunning: ‘Jouw pitch was perfect. Je vertelde wat je van ons nodig had, je noemde het bedrag en je had antwoord op al onze vragen.’
