Hoewel jongeren op dit moment op grote schaal 'genaaid' worden door de babyboomers, hoeven we van de huidige generatie geen grootscheepse protestacties te verwachten. Dit was de conclusie na een warrig debat in Spui25 over de ‘verloren’ generatie, afgelopen donderdag.
Het debat ging vooral over de slechte economische situatie waarin jongeren van nu de arbeidsmarkt op moeten zien te komen. Door de afwezigheid van economen bij het debat (financieel geograaf Ewald Engelen kwam slechts kort voor het einde opdraven) slaagden de aanwezigen er niet in die problematiek scherp te duiden. Rutger van der Hoeven (Groene Amsterdammer) wees op de hoge werkloosheid (gemiddeld 21 procent in Europa), maar zei daar meteen bij dat dat cijfer in Nederland veel lager ligt.
Hoewel de Nederlandse jeugd dus niet per se verloren is, wees Dennis Wiersma (FNV Jong) wel op de moeilijke situatie waar mbo'ers in terechtkomen. ‘Hun banen kunnen gemakkelijk naar het buitenand verdwijnen, en worden bovendien opgevuld door hogeropgeleiden.’ Er werd bovendien geconstateerd dat babyboomers te weinig solidair is met latere generaties. Zij stellen de arbeidsmarkt te weinig open voor nieuwkomers, en houden zelf vast aan de hoge welvaart die ze in gunstiger tijden hebben opgebouwd. Wiersma: ‘Deze generatie zal leren dat het in de samenleving weer op eigen verantwoordelijkheid aankomt. Je moet het vooral zelf doen.’
Grote, onbeantwoorde vraag van de avond bleef wat jongeren nu precies te doen stond. Moet de Nederlandse jeugd, zo vaak beschuldigd van apathie, in opstand komen vanwege het onrecht dat haar wordt aangedaan? En zo ja, tegen wie of wat? Daan Heerma van Voss, die publiceerde over de generatiekloof, betoogde dat protest weliswaar een mogelijkheid is, maar wees de vorm die zich naar aanleiding van het Franse pamflet Indignez-vous! elders in Europa doet gelden af. ‘Dit is gebaseerd opde idealen van een oudere generatie. Wij moeten onze eigen vorm zien te vinden. In plaats van die van de strijd, zou dat die van de onderhandeling moeten zijn.’ Hoe dat ‘onderhandelingsprotest’ er dan precies uit moest zien, wist hij eigenlijk ook niet.
Het debat ging vooral over de slechte economische situatie waarin jongeren van nu de arbeidsmarkt op moeten zien te komen. Door de afwezigheid van economen bij het debat (financieel geograaf Ewald Engelen kwam slechts kort voor het einde opdraven) slaagden de aanwezigen er niet in die problematiek scherp te duiden. Rutger van der Hoeven (Groene Amsterdammer) wees op de hoge werkloosheid (gemiddeld 21 procent in Europa), maar zei daar meteen bij dat dat cijfer in Nederland veel lager ligt.
Hoewel de Nederlandse jeugd dus niet per se verloren is, wees Dennis Wiersma (FNV Jong) wel op de moeilijke situatie waar mbo'ers in terechtkomen. ‘Hun banen kunnen gemakkelijk naar het buitenand verdwijnen, en worden bovendien opgevuld door hogeropgeleiden.’ Er werd bovendien geconstateerd dat babyboomers te weinig solidair is met latere generaties. Zij stellen de arbeidsmarkt te weinig open voor nieuwkomers, en houden zelf vast aan de hoge welvaart die ze in gunstiger tijden hebben opgebouwd. Wiersma: ‘Deze generatie zal leren dat het in de samenleving weer op eigen verantwoordelijkheid aankomt. Je moet het vooral zelf doen.’
Grote, onbeantwoorde vraag van de avond bleef wat jongeren nu precies te doen stond. Moet de Nederlandse jeugd, zo vaak beschuldigd van apathie, in opstand komen vanwege het onrecht dat haar wordt aangedaan? En zo ja, tegen wie of wat? Daan Heerma van Voss, die publiceerde over de generatiekloof, betoogde dat protest weliswaar een mogelijkheid is, maar wees de vorm die zich naar aanleiding van het Franse pamflet Indignez-vous! elders in Europa doet gelden af. ‘Dit is gebaseerd opde idealen van een oudere generatie. Wij moeten onze eigen vorm zien te vinden. In plaats van die van de strijd, zou dat die van de onderhandeling moeten zijn.’ Hoe dat ‘onderhandelingsprotest’ er dan precies uit moest zien, wist hij eigenlijk ook niet.
