Kinderen groenten en fruit laten eten: voor de meeste ouders is het geen sinecure, vertelt promovenda Simone de Droog. ‘Vanaf het tweede levensjaar gaan kinderen tegen alles “nee” zeggen. Ouders lossen het vaak op door te zeggen: eet eerst je groenten, dan krijg je daarna je toetje. Ze leren dus al vroeg dat groenten vies en saai zijn, en zoetigheid lekker en leuk.’
Simone de Droog
Communicatiewetenschapper De Droog werkte voorheen bij een reclamebureau, waar wel eens gesproken werd over overgewicht bij kinderen – nog altijd een probleem – en hoe dat het beste kan worden tegengegaan. Daar viel het haar op dat er op verpakkingen van snoepgoed vaak characters worden afgebeeld: vriendelijke tekenfilmfiguren, waar kinderen veel affectie voor voelen. Zo ontstond het idee voor haar onderzoek. Zij promoveert 16 mei op haar onderzoek Establishing and explaining the impact of characters on young children’s healthy food choices.
U besloot om te onderzoeken wat er gebeurt als characters worden gebruikt op de verpakkingen van groenten en fruit.
‘Inderdaad. Als je door de supermarkt loopt valt het op dat de groenten- en fruitafdeling over het algemeen niet op kinderen is gericht, en de snoepafdeling met al haar vrolijke kleurtjes en tekenfilmfiguren juist wel. Mijn onderzoek laat zien dat kinderen eerder voor groenten en fruit kiezen als er een getekend figuur op de verpakking staat.’
Hoe hebt u dat onderzocht?
‘In een van mijn onderzoeken bood ik kinderen twee snacks aan: bananenschuimpjes en echte bananen. Op de verpakking stond ofwel een bekend tekenfilmfiguur zoals Spongebob, een afbeelding van een "onbekende" aap of er stond geen figuur op de verpakking. Als er een getekend figuur op de verpakking staat, zo bleek, wordt een product veel aantrekkelijker: de echte bananen waren net zo populair als de bananenschuimpjes.’
Maakte het daarbij uit of er een bekend of onbekend figuur was afgebeeld?
‘Nee, dat maakte geen verschil. Als de afbeelding past bij het product – een banaan en een aap, een konijn en een wortel – dan sluit dat aan bij een bekend mentaal concept. Het verwerken van die informatie geeft een prettig gevoel: dat verklaart waarom ook deze afbeeldingen een product aantrekkelijker maken.’
U ontwikkelde ook een prentenboek.
‘Dat klopt. Er werd al langer gebruikgemaakt van prentenboeken om het eten van groenten en fruit bij kinderen te stimuleren, maar het effect daarvan is nooit vastgesteld. Ik ontwikkelde twee prentenboeken en testte het effect vijf dagen lang in een schoolomgeving. Als kinderen actief betrokken worden bij het voorlezen - dus door vragen aan ze te stellen over het figuur in het boek - gingen zij de groenten in het boek leuker vinden en eerder eten.
'Hoewel ik dit in een volgend onderzoek verder ga uitpluizen, zijn er signalen dat kinderen zich door dit interactieve voorlezen ook eerder identificeren met het figuur in het boek. Veel kinderen deden de figuur tijdens het voorlezen na. Na afloop zei zelfs een van de proefpersonen: "Als ik wortels eet, word ik net zo sterk en stoer als het konijn." En het leuke is: door een speciale subsidie van NWO mogen wij deze prentenboeken nu ook op de markt brengen. Ik ben benieuwd!’
Simone de Droog
Communicatiewetenschapper De Droog werkte voorheen bij een reclamebureau, waar wel eens gesproken werd over overgewicht bij kinderen – nog altijd een probleem – en hoe dat het beste kan worden tegengegaan. Daar viel het haar op dat er op verpakkingen van snoepgoed vaak characters worden afgebeeld: vriendelijke tekenfilmfiguren, waar kinderen veel affectie voor voelen. Zo ontstond het idee voor haar onderzoek. Zij promoveert 16 mei op haar onderzoek Establishing and explaining the impact of characters on young children’s healthy food choices.
U besloot om te onderzoeken wat er gebeurt als characters worden gebruikt op de verpakkingen van groenten en fruit.
‘Inderdaad. Als je door de supermarkt loopt valt het op dat de groenten- en fruitafdeling over het algemeen niet op kinderen is gericht, en de snoepafdeling met al haar vrolijke kleurtjes en tekenfilmfiguren juist wel. Mijn onderzoek laat zien dat kinderen eerder voor groenten en fruit kiezen als er een getekend figuur op de verpakking staat.’
Hoe hebt u dat onderzocht?
‘In een van mijn onderzoeken bood ik kinderen twee snacks aan: bananenschuimpjes en echte bananen. Op de verpakking stond ofwel een bekend tekenfilmfiguur zoals Spongebob, een afbeelding van een "onbekende" aap of er stond geen figuur op de verpakking. Als er een getekend figuur op de verpakking staat, zo bleek, wordt een product veel aantrekkelijker: de echte bananen waren net zo populair als de bananenschuimpjes.’
Maakte het daarbij uit of er een bekend of onbekend figuur was afgebeeld?
‘Nee, dat maakte geen verschil. Als de afbeelding past bij het product – een banaan en een aap, een konijn en een wortel – dan sluit dat aan bij een bekend mentaal concept. Het verwerken van die informatie geeft een prettig gevoel: dat verklaart waarom ook deze afbeeldingen een product aantrekkelijker maken.’
U ontwikkelde ook een prentenboek.
‘Dat klopt. Er werd al langer gebruikgemaakt van prentenboeken om het eten van groenten en fruit bij kinderen te stimuleren, maar het effect daarvan is nooit vastgesteld. Ik ontwikkelde twee prentenboeken en testte het effect vijf dagen lang in een schoolomgeving. Als kinderen actief betrokken worden bij het voorlezen - dus door vragen aan ze te stellen over het figuur in het boek - gingen zij de groenten in het boek leuker vinden en eerder eten.
'Hoewel ik dit in een volgend onderzoek verder ga uitpluizen, zijn er signalen dat kinderen zich door dit interactieve voorlezen ook eerder identificeren met het figuur in het boek. Veel kinderen deden de figuur tijdens het voorlezen na. Na afloop zei zelfs een van de proefpersonen: "Als ik wortels eet, word ik net zo sterk en stoer als het konijn." En het leuke is: door een speciale subsidie van NWO mogen wij deze prentenboeken nu ook op de markt brengen. Ik ben benieuwd!’
