Sportsocioloog Ramón Spaaij is per september benoemd tot bijzonder hoogleraar sportsociologie. In deze rol onderzoekt hij hoe sport een verbindend, maar ook een ontwrichtend effect kan hebben op de samenleving. De leerstoel is ingesteld door het Mulier Instituut dat zich inzet voor kennisontwikkeling op het gebied van sportbeleid.
‘Er is een realistische kijk nodig op sport als sociaal bindmiddel. Sport verbindt, maar verdeelt ook,’ aldus Spaaij. Sport kan sociale verbanden versterken door mensen met uiteenlopende achtergronden met elkaar in contact te brengen. Sport heeft ook belangrijke pedagogische waarden, bijvoorbeeld bij het leren omgaan met verschillen, competitie en prestatiedruk.
Spaaij: ‘Sport wordt vaak ingezet om overlastgevend gedrag van jongeren tegen te gaan, integratie te bevorderen en om de leefbaarheid in stadswijken te vergroten. Zelfs in internationale ontwikkelingssamenwerking en conflictbeslechting neemt sport een steeds prominentere plaats in’.
Toch moet de sociaal bindende werking van sport volgens Spaaij niet overdreven worden. Het gaat namelijk nogal eens mis in de sport. De recente geweldsincidenten in het amateurvoetbal, zoals de dood van grensrechter Richard Nieuwenhuizen, zijn daar een voorbeeld van.
Spaaij: ‘Het is niet vanzelfsprekend dat mensen met verschillende achtergronden samen sporten. Zo botsen sommige personen, zoals niet-westerse migranten of mensen met een handicap, soms op hoge sociale en culturele barrières op hun weg richting sportdeelname. Een realistische kijk op de rol van sport in de samenlevingsopbouw is daarom geboden: als sociaal bindmiddel, maar ook als bron van conflict en differentiatie. In mijn nieuwe functie wil ik daarop de aandacht vestigen.’
‘Er is een realistische kijk nodig op sport als sociaal bindmiddel. Sport verbindt, maar verdeelt ook,’ aldus Spaaij. Sport kan sociale verbanden versterken door mensen met uiteenlopende achtergronden met elkaar in contact te brengen. Sport heeft ook belangrijke pedagogische waarden, bijvoorbeeld bij het leren omgaan met verschillen, competitie en prestatiedruk.
Spaaij: ‘Sport wordt vaak ingezet om overlastgevend gedrag van jongeren tegen te gaan, integratie te bevorderen en om de leefbaarheid in stadswijken te vergroten. Zelfs in internationale ontwikkelingssamenwerking en conflictbeslechting neemt sport een steeds prominentere plaats in’.
Toch moet de sociaal bindende werking van sport volgens Spaaij niet overdreven worden. Het gaat namelijk nogal eens mis in de sport. De recente geweldsincidenten in het amateurvoetbal, zoals de dood van grensrechter Richard Nieuwenhuizen, zijn daar een voorbeeld van.
Spaaij: ‘Het is niet vanzelfsprekend dat mensen met verschillende achtergronden samen sporten. Zo botsen sommige personen, zoals niet-westerse migranten of mensen met een handicap, soms op hoge sociale en culturele barrières op hun weg richting sportdeelname. Een realistische kijk op de rol van sport in de samenlevingsopbouw is daarom geboden: als sociaal bindmiddel, maar ook als bron van conflict en differentiatie. In mijn nieuwe functie wil ik daarop de aandacht vestigen.’
