De wekelijkse doorgeefvraag: een wetenschapper stelt een vraag aan een collega uit een ander vakgebied. Sander Steijn vraagt Floris Vermeulen (politicologie, UvA): volgens financieel geograaf Ewald Engelen missen onderzoekers die zich richten op integratie de slag; ze kunnen zich beter richten op de crisis. Heeft hij gelijk?
'Nee, natuurlijk heeft Ewald Engelen geen gelijk,' zegt Floris Vermeulen. 'Hoe kun je de capaciteiten van een wetenschapper nu bepalen op basis van het onderwerp dat ze onderzoeken? Het zou absurd zijn als wetenschappers alleen nog maar hoogst relevante onderwerpen mogen onderzoeken. Wie bepaalt wat belangrijk is?'
'Onderzoek naar de mate waarin migranten zich thuis voelen in Amsterdam-West kan wel degelijk de moeite waard zijn. De kwaliteit en relevantie van een dergelijk onderzoek heeft te maken met de manier waarop het onderzoek is uitgevoerd.'
'Als we het provocerende karakter van Engelens woorden negeren, heeft hij, zoals wel vaker, toch wel iets zinnigs te melden. Wetenschappers hebben zich inderdaad te veel laten leiden door onderzoeksprogramma’s waarin concepten als multiculturaliteit en integratie centraal stonden. Integratie is geen objectief concept en je kunt het ook niet objectief meten. Onderzoek naar integratie heeft wetenschappelijk gezien weinig te bieden en maatschappelijk gezien is dat helemaal de vraag.'
'Dat betekent niet dat we ons nu massaal moeten storten op de economische crisis, we hebben al genoeg zogenaamde experts op dat gebied. Het betekent ook niet dat de maatschappelijke positie en het gedrag van immigranten wetenschappelijk irrelevant zijn. Om een voorbeeld te geven: het is hoogst relevant en fascinerend om onderzoek te doen naar het functioneren van de lokale democratie in Amsterdam, waar meer dan de helft van de bewoners een migratieachtergrond heeft. Het betekent wel dat wetenschappers zich onafhankelijker moeten opstellen en vanuit hun wetenschappelijke nieuwsgierigheid de relevante onderzoeksvragen moeten formuleren.'
Floris Vermeulen vraagt aan Clé Lesger (geschiedenis, UvA): hoe ging Amsterdam om met de economische crisis eind achttiende, begin negentiende eeuw?
Deze rubriek verschijnt ook in Het Parool.
'Nee, natuurlijk heeft Ewald Engelen geen gelijk,' zegt Floris Vermeulen. 'Hoe kun je de capaciteiten van een wetenschapper nu bepalen op basis van het onderwerp dat ze onderzoeken? Het zou absurd zijn als wetenschappers alleen nog maar hoogst relevante onderwerpen mogen onderzoeken. Wie bepaalt wat belangrijk is?'
'Onderzoek naar de mate waarin migranten zich thuis voelen in Amsterdam-West kan wel degelijk de moeite waard zijn. De kwaliteit en relevantie van een dergelijk onderzoek heeft te maken met de manier waarop het onderzoek is uitgevoerd.'
'Als we het provocerende karakter van Engelens woorden negeren, heeft hij, zoals wel vaker, toch wel iets zinnigs te melden. Wetenschappers hebben zich inderdaad te veel laten leiden door onderzoeksprogramma’s waarin concepten als multiculturaliteit en integratie centraal stonden. Integratie is geen objectief concept en je kunt het ook niet objectief meten. Onderzoek naar integratie heeft wetenschappelijk gezien weinig te bieden en maatschappelijk gezien is dat helemaal de vraag.'
'Dat betekent niet dat we ons nu massaal moeten storten op de economische crisis, we hebben al genoeg zogenaamde experts op dat gebied. Het betekent ook niet dat de maatschappelijke positie en het gedrag van immigranten wetenschappelijk irrelevant zijn. Om een voorbeeld te geven: het is hoogst relevant en fascinerend om onderzoek te doen naar het functioneren van de lokale democratie in Amsterdam, waar meer dan de helft van de bewoners een migratieachtergrond heeft. Het betekent wel dat wetenschappers zich onafhankelijker moeten opstellen en vanuit hun wetenschappelijke nieuwsgierigheid de relevante onderzoeksvragen moeten formuleren.'
Floris Vermeulen vraagt aan Clé Lesger (geschiedenis, UvA): hoe ging Amsterdam om met de economische crisis eind achttiende, begin negentiende eeuw?
Deze rubriek verschijnt ook in Het Parool.
