De grote meerderheid van de Amsterdamse fietsers houdt zich aan de regels. Ze stoppen doorgaans gewoon voor rood, ze pakken over het algemeen geen stoepen of stukken rijweg mee. En voor alle duidelijkheid: dat is niet omdat het hun per se zo gemakkelijk wordt gemaakt om zich aan de regels te houden.
Het blijkt allemaal uit een onderzoek dat Marco te Brömmelstroet, onderzoeker aan de Universiteit van Amsterdam, deed in opdracht van de gemeente Amsterdam. Een onderzoek waarvan de conclusies, en misschien ook wel de uitgangspunten, een ander beeld geven van de Amsterdamse fietser dan het heersende gevoel over hun roekeloze rijgedrag.
Het staat er zwart op wit: 87 procent van de fietsers houdt zich aan de regels (de conformisten in het onderzoek). Daarnaast is er nog zeven procent die de regels een beetje bijbuigt: de groep mensen die door rood rijdt op het moment dat hij afslaat naar rechts en dus niets of niemand hindert.
Stereotiep
En dan is er nog die zes procent 'roekelozen', de groep waaraan het beeld van 'de Amsterdamse fietser' zo graag wordt opgehangen, stelt Te Brömmelstroet: zij die de verkeersregels simpelweg negeren en daarbij niet zelden in conflict komen met andere weggebruikers.
Het is een fijn onderzoek, met woorden als zwermgedrag en monumentisten. Maar vooral interessant en herkenbaar is de zeer lezenswaardige opsomming van de manier waarop meer dan achttienduizend Amsterdamse fietsers zich medio februari gedroegen op negen kruispunten in de stad. Niet zomaar kruispunten, maar in een aantal gevallen zelfs redelijk beruchte kruispunten.
De Amsterdamse fietser is geen lieverdje, blijkt uit het onderzoek. Als het anders kan, dan gáát het vaak ook anders. Als de fietsinfrastructuur in de stad onder druk komt, verzint de Amsterdammer zelf wel een oplossing, meestal zonder daarbij de medeweggebruikers te hinderen.
Maar het beeld dat íedere fietser maar continu doet waar hij of zij zin in heeft, verdient bijstelling.
Tekst: Marc Kruyswijk
Het blijkt allemaal uit een onderzoek dat Marco te Brömmelstroet, onderzoeker aan de Universiteit van Amsterdam, deed in opdracht van de gemeente Amsterdam. Een onderzoek waarvan de conclusies, en misschien ook wel de uitgangspunten, een ander beeld geven van de Amsterdamse fietser dan het heersende gevoel over hun roekeloze rijgedrag.
Het staat er zwart op wit: 87 procent van de fietsers houdt zich aan de regels (de conformisten in het onderzoek). Daarnaast is er nog zeven procent die de regels een beetje bijbuigt: de groep mensen die door rood rijdt op het moment dat hij afslaat naar rechts en dus niets of niemand hindert.
Stereotiep
En dan is er nog die zes procent 'roekelozen', de groep waaraan het beeld van 'de Amsterdamse fietser' zo graag wordt opgehangen, stelt Te Brömmelstroet: zij die de verkeersregels simpelweg negeren en daarbij niet zelden in conflict komen met andere weggebruikers.
Het is een fijn onderzoek, met woorden als zwermgedrag en monumentisten. Maar vooral interessant en herkenbaar is de zeer lezenswaardige opsomming van de manier waarop meer dan achttienduizend Amsterdamse fietsers zich medio februari gedroegen op negen kruispunten in de stad. Niet zomaar kruispunten, maar in een aantal gevallen zelfs redelijk beruchte kruispunten.
De Amsterdamse fietser is geen lieverdje, blijkt uit het onderzoek. Als het anders kan, dan gáát het vaak ook anders. Als de fietsinfrastructuur in de stad onder druk komt, verzint de Amsterdammer zelf wel een oplossing, meestal zonder daarbij de medeweggebruikers te hinderen.
Maar het beeld dat íedere fietser maar continu doet waar hij of zij zin in heeft, verdient bijstelling.
Tekst: Marc Kruyswijk
