'Voordat ik hier heen ging dacht ik, dat ik absoluut niet in de politiek wilde werken. Maar door het verhaal van minister Ploumen lijkt dat me nu wél interessant.' Na anderhalf uur te hebben geluisterd is in ieder geval één toehoorder van de politicologenvereniging Machiavelli om. Lilianne Ploumen, minister voor Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking, heeft het met haar verhaal voor elkaar gekregen een aantal politicologen in spe voor zichzelf en het ministervak te winnen.
Daar is talent voor nodig. Want politicologen vinden politiek wel interessant, maar dat betekent niet dat ze er per se zelf actief in willen worden. De opmerking dat je als minister lekker zelf mag weten wat je doet en je eigen ideeën kan verwezenlijken terwijl je toch je idealen najaagt, maakte het vak voor menig student toch wel erg aantrekkelijk.
Grondstoffen en gelijkwaardigheid
Ploumen was gisteren te gast in danstheater de Doelenzaal aan de Kloveniersburgwal. Een deel van de veertig aanwezige studenten had vragen voor de minister voorbereid. Van pittig niveau, gaf de minister achteraf toe: 'We hebben een goed debat gehad met scherpe vragen.' Zo wilde een van de studenten weten hoe je de plaatselijke bevolking kon laten profiteren van de grondstoffen van een land. De minister wist overal antwoord op te geven en bleek haar zaken op orde te hebben, op een paar afkortingen en namen binnen haar ministerie na.
Over buitenlandse politiek en grenzen trekken wilde ze de zaal ook wel wat leren. 'De huidige tendens binnen samenwerking dat we arme landen als gelijkwaardige partners beschouwen. Maar soms, als je een disfunctionerende regering hebt binnen een land als Zuid-Soedan, wil ik daar geen zaken mee doen. Gelijkwaardigheid is prima, maar ik ga niet alles zomaar accepteren.'
Wouter Bos
Studievereniging Machiavelli organiseert dergelijke avonden om de studenten wat over de praktijk te leren. Voorzitter Maxim Sonnega geeft echter toe dat het wel lastig is dit soort grote namen binnen te krijgen. 'We hebben de mazzel gehad dat een van onze studenten familie is van de minister. Dit gaat altijd via-via. Binnenkort hebben we waarschijnlijk ook Wouter Bos voor een masterclass geregeld. Eveneens op die manier.'
Daar is talent voor nodig. Want politicologen vinden politiek wel interessant, maar dat betekent niet dat ze er per se zelf actief in willen worden. De opmerking dat je als minister lekker zelf mag weten wat je doet en je eigen ideeën kan verwezenlijken terwijl je toch je idealen najaagt, maakte het vak voor menig student toch wel erg aantrekkelijk.
Grondstoffen en gelijkwaardigheid
Ploumen was gisteren te gast in danstheater de Doelenzaal aan de Kloveniersburgwal. Een deel van de veertig aanwezige studenten had vragen voor de minister voorbereid. Van pittig niveau, gaf de minister achteraf toe: 'We hebben een goed debat gehad met scherpe vragen.' Zo wilde een van de studenten weten hoe je de plaatselijke bevolking kon laten profiteren van de grondstoffen van een land. De minister wist overal antwoord op te geven en bleek haar zaken op orde te hebben, op een paar afkortingen en namen binnen haar ministerie na.
Over buitenlandse politiek en grenzen trekken wilde ze de zaal ook wel wat leren. 'De huidige tendens binnen samenwerking dat we arme landen als gelijkwaardige partners beschouwen. Maar soms, als je een disfunctionerende regering hebt binnen een land als Zuid-Soedan, wil ik daar geen zaken mee doen. Gelijkwaardigheid is prima, maar ik ga niet alles zomaar accepteren.'
Wouter Bos
Studievereniging Machiavelli organiseert dergelijke avonden om de studenten wat over de praktijk te leren. Voorzitter Maxim Sonnega geeft echter toe dat het wel lastig is dit soort grote namen binnen te krijgen. 'We hebben de mazzel gehad dat een van onze studenten familie is van de minister. Dit gaat altijd via-via. Binnenkort hebben we waarschijnlijk ook Wouter Bos voor een masterclass geregeld. Eveneens op die manier.'
