Pari Ibrahim - Strijd voor de waarheid
In 2016 keken HvA en UvA vooruit, maar welke visionairs zagen echt voorbij de waan van de dag? Folia lauwert aan het eind van 2016 wederom tien helden. Vandaag nummer 3: HvA-student Rechten Pari Ibrahim.
De schokkende stroom nieuwsberichten over vluchtelingen en moordpartijen door Islamitische Staat liet weinig mensen op de HvA en de UvA onberoerd; velen kwamen in actie, pakten de pen op of gingen aan de slag om te helpen. Zo organiseerde UvA-promovendus Laura Boerhout een hulpactie waardoor vluchtelingen door vrijwilligers werden opgevangen op Amsterdam Centraal. UvA-studenten zamelden vrachtwagens aan kleding in voor de gestrande vluchtelingen op het Griekse eiland Samos, anderen plannen reizen naar Griekenland om vluchtelingen te gaan helpen of halen.
En dan zijn er nog de studenten die het via de stichting UAF mogelijk maken dat vluchtelingen aan de HvA en UvA kunnen gaan studeren. Zij verdienen alle lof. Maar weinigen deden het zo grondig als Pari Ibrahim (27), de HvA-student rechten die haar strijd tegen de genocide op jezidi’s doorvocht tot aan de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties.
De jezidi’s vormen een religieuze minderheid in Noord-Irak; Ibrahim werd zelf in het gebied geboren en maakt deel uit van de bevolkingsgroep. In de jaren negentig vluchtte ze met haar ouders naar Nederland. Toen Pari Ibrahim twee jaar geleden hoorde dat haar familie in Irak werd uitgemoord en IS de vrouwen meenam als seksslaaf wilde ze weten wat er precies in haar geboortestreek gebeurde. Ze spitte het internet door, stroopte de nieuwswebsites af: journalisten schreven nauwelijks over de moordpartij. ‘Ik heb kranten en televisiejournaals in Nederland meteen een bericht gestuurd.’ De dag erop stond RTL voor de deur, om mee te gaan naar een demonstratie van jezidi’s in Nederland.
Free Yezidi
Ze was een onopvallende student rechten, die ervan droomde om rechter te worden. Nu is ze een van de meest vooraanstaande voorvechters van een betere toekomst voor de jezidi’s. Vanuit haar ouders’ huis richtte ze de stichting Free Yezidi op, omdat ze wilde dat de Verenigde Naties de genocide op haar volk erkenden. Al gauw zamelde ze zo’n tienduizend euro in om naar New York af te reizen. Nadat ze in een uitzending van BBC World gesproken had, zegde modeconcern Gucci nog eens 120.000 dollar toe.
Toen ging het snel: Ibrahim pleitte in het Britse Hogerhuis, in New York bij de VN, en vloog naar Noord-Irak om er een vrouwencentrum op te richten, waar trauma-experts en psychologen ontsnapte jezidi-vrouwen helpen bij de verwerking van hun trauma’s. Ibrahim laat zien dat je vanuit niets grote verandering kunt brengen in de wereld. In haar vrijwillgerswerk toont ze ondernemerschap. ‘Ik ben in mijn eentje begonnen,’ zei Ibrahim in Folia. ‘Nu heb ik tien board members verspreid over de hele wereld; ik heb elf, twaalf mensen in Irak en nog zes vrijwilligers.’
Sinds ze haar stichting twee jaar geleden begon, heeft ze geen dag vakantie gehad. Dit najaar vloog ze nog naar de Verenigde Staten voor het nieuwste project van de Free Yezidi Foundation: het Justice Project, waarmee ze IS strijders die misdaden tegen jezidi’s pleegden probeert te identificeren. Als ze een uurtje over heeft studeert ze: Pari Ibrahim hoopt eind dit jaar haar diploma te behalen.
