Vijf vragen over het HvA-transitieplan
Werd het Transitieplan van de HvA afgelopen zomer nog door de Centrale Medezeggenschapsraad van tafel gestemd, deze week gaat de Hogeschool met een vernieuwde versie van het reorganisatieplan aan de slag. Wat houdt dit plan eigenlijk in, en wie worden erdoor beïnvloed?
Wat is het transitieplan?
In mei van dit jaar keurde het College van Bestuur een eerste versie goed van het Transitieplan: route naar een O&O gerichte ondersteuning. ‘Dat plan bestaat uit twee delen,’ zegt Conny Vermolen. Als Transitiedirecteur is zij verantwoordelijk voor de uitvoering van het plan, dat de organisatiestructuur van de HvA zal veranderen.
‘Aan de ene kant gaan we vanuit de leiding de ondersteunende functies aan de HvA opnieuw indelen. Aan de andere kant gaan we de samenwerking tussen medewerkers verbeteren, daarbij wordt iedereen zo veel mogelijk betrokken,’ aldus Vermolen.
De zeven HvA-domeinen die ooit uit verschillende samengevoegde onderwijsinstituten voortkwamen, kunnen beter op elkaar aansluiten, legt Vermolen uit.
‘In de HvA zoals we die nu kennen is het soms niet duidelijk wie het aanspreekpunt is op een bepaald niveau. Mensen vragen zich af en toe af: waartoe is diegene precies bevoegd?' In het voorwoord van het plan staat het concreet uitgelegd: hoe lossen we het uitvallen van een beamer tijdens het college op?
‘Stel, een afdeling moet regelmatig iets aanleveren aan een andere. Daarvoor moeten nu tien stappen gezet worden, maar het kan ook in vijf stappen: we willen zorgen dat iedereen op de HvA sneller resultaten ziet van wat ze doen.’
Een efficiëntieslag? Dat woord gebruikt Vermolen liever niet. Mogelijk is ze zich ervan bewust van dat het plan in het verleden als een technocratische, opgelegde set maatregelen is afgeschilderd.
Waarom werd het eerst weggestemd en nu goedgekeurd?
Het ondersteunend personeel van de HvA zou met de transitie beter in staat worden gesteld onderwijs en onderzoek te faciliteren, maar de Centrale Medenzeggenschapsraad van de HvA (CMR) miste de ‘menselijke kant’ van het plan.
In oktober is een aanvullend plan naar de raad gestuurd, waarin meer aandacht is voor transparantie tegenover werknemers, en opvang voor personeel dat consequenties van de reorganisatie gaat ondervinden.
De CMR stemde ditmaal in. Met een aantal kanttekeningen weliswaar. De hogeschool moest onder meer zorgen voor goede doorstroom van medewerkers.
Dat kan onder meer door een vacaturestop in te stellen, schreef de CMR aan het College van Bestuur, en zo alle vacatures indien mogelijk intern te vervullen. ‘De puntjes zijn op de "i" gezet,’ zegt Han Boels, vicevoorzitter van de CMR. In principe kunnen we nu met het plan aan de slag.’
Wie worden door het plan geraakt?
In de eerste plaats vooral ondersteunend medewerkers van de HvA, dus niet de studenten, onderzoekers en docenten (al moeten die laatsten wel de positieve gevolgen van het plan gaan merken). Dat zijn ongeveer 650 werknemers, vertelt Vermolen.
‘Ik schat in dat maximaal vijftien daarvan echt in hun rechtspositie getroffen worden door de reorganisatie, maar ik veronderstel dat het er minder zullen zijn.’ Met alle 650 medewerkers wordt een gesprek gevoerd over hun rol en eventuele gevolgen.
Wat gaat er nu gebeuren?
Voor de vijftien werknemers die waarschijnlijk boventallig zijn, is een Sociaal Plan gemaakt. Op individuele basis wordt met hen besproken of zij zich bijvoorbeeld willen omscholen. Vermolen: ‘Als werkgever zorgt de HvA dat de werknemers zo veel mogelijk direct van hun oude werk naar ander werk overgaan; dat kan intern of extern zijn.’
Over dat Sociaal Plan vergaderden de vakbonden van de HvA-werknemers donderdag met hun leden. De leden gingen unaniem akkoord.
Door de ondersteuning te hervormen, wil het Transitieteam uiteindelijk verantwoordelijkheden ‘lager’ in de organisatie onderbrengen, bij de opleidingen van de HvA. ‘Dat zal het College van Bestuur ook vertrouwen geven om meer verantwoordelijkheid los te laten, waardoor opleidingen beter en sneller op problemen kunnen reageren,’ zegt Vermolen.
Op dit moment worden de gesprekken met ondersteunende medewerkers gevoerd. ‘Voor 80 procent heeft het plan geen consequenties voor hun taken, maar vaak wel voor hun rol. Dan gaat het om samenwerken, het zogeheten lerend vermogen – andere manieren van werken dus. Ik zie om me heen dat iedereen op de HvA heel hard werkt en betrokken is, maar we zitten te veel in onze eigen hokjes.
We willen die muurtjes afbreken, zodat iedereen makkelijker in gesprek kan gaan met de buren. Dan blijven vragen ook niet te lang liggen.’
Is er met medewerkers genoeg over het transitieplan gecommuniceerd?
De kritiek van sommige medewerkers, dat het plan te weinig is gecommuniceerd, verbaast de Transitiedirecteur. ‘We hebben een transitie-website opgezet, en daar regelmatig in de HVA-nieuwsbrief naar verwezen, en steeds alles zo transparant mogelijk proberen toe te lichten.’
‘Ik hoor wel van medewerkers dat ze het gevoel hebben dat ze er ver van af staan,’ zegt Vermolen. ‘Daarom willen we de komende tijd de verbeteringen duidelijk maken voor alle medewerkers van de HvA, met verhalen van de mensen zelf.’ De eerste nieuwsbrief met interviews is inmiddels gepubliceerd.
Vermolen merkt ook dat medewerkers moeite hebben met het abstracte van de structuurverandering. ‘Het CvB blijft er verantwoordelijk voor dat ze de HvA zo goed mogelijk kunnen besturen; de verbetering van structuur is niet een democratisch proces.'
Ik wil dat de vijftigduizend nieuwe studenten die we binnenkrijgen niet alleen inhoudelijk veel meekrijgen, maar ook zien hoe goed de organisatie van de HvA hun opleiding aanpakt zodat dat ze daar ook in hun verdere werkende leven nog een voorbeeld aan hebben.’
