Vincent is nog op zoek naar de winnende nier
2015 was het jaar van de langstdurende Maagdenhuisbezetting in de geschiedenis van de UvA, maar ook van de invoering van het leenstelsel en de oplevering van het Wibauthuis. Nu de dagen op zijn kortst zijn en de deuren van de UvA en HvA een tijdje sluiten kijkt Folia terug op het grote en minder grote nieuws van 2015. Vandaag: heeft Vincent Moolenaar al een nier?
Dé match is er nog niet, vertelt HvA-alumnus gezondheidszorg & welzijn Vincent Moolenaar aan de telefoon. Hij is sinds begin 2015 op zoek naar een donor die bereid is bij leven een nier aan hem af te staan.
Moolenaar (28) is al 26 jaar afhankelijk van dialyse, sinds hij als peuter beide nieren verloor aan een infectie. In zijn jeugd is er twee keer geprobeerd een nier te transplanteren, beide keren mislukte dat. Maar sindsdien zijn de techniek en kennis zodanig ontwikkeld dat een nieuwe operatie meer kans van slagen heeft. Mits de juiste donor wordt gevonden, en daar zit hem de kneep. Begin 2015 zette Moolenaar een oproep op Facebook: Geef jij mij een gezond leven? waarin hij zichzelf omschrijft al een verpleegkundige in hart en nieren, ‘maar dat laatste alleen nog figuurlijk’. Er reageerden zo’n zevenhonderd mensen, van wie hij er een kleine vijftig ontmoette en van wie er uiteindelijk zes zijn getest in het ziekenhuis. ‘Helaas was niemand een match,’ vertelt Moolenaar. ‘Het is een technisch verhaal, maar het komt erop neer dat de donoren niet de juiste eiwittypering hadden.’ Een donornier zou Moolenaars levensverwachting niet alleen verlengen, maar hem ook een betere gezondheid en vooral ongekende vrijheid geven: niet meer vijf keer per week acht uur lang dialyse.
Moolenaar klinkt, ondanks het tot nu toe uitgebleven succes, opgewekt en strijdvaardig. Maar het is niet altijd makkelijk geweest, geeft hij toe. ‘Ik heb me er behoorlijk op verkeken,’ zegt hij over zijn zoektocht. ‘Het is zwaarder dan ik van tevoren had ingeschat. Ik stapte er heel positief in, maar de keerzijde van dit avontuur is dat je elke keer een teleurstelling te verwerken krijgt wanneer een serieuze donor geen match blijkt te zijn. De eerste drie keer was ik heel teleurgesteld, zo erg dat ik dacht: waar ben ik aan begonnen? Toen zei mijn transplantatie-arts: misschien sta je er verkeerd in. Zie het als een avontuur, en koester niet te hoge verwachtingen, want dan houd je dit niet vol. Daar heb ik veel aan gehad. Het gaat om je mindset.’ Moolenaar benadrukt ook juist veel kracht te hebben geput uit het afgelopen jaar: ‘Ik voelde me ontzettend gesteund door alle reacties. Daar heb ik heel veel nieuwe energie van gekregen.’ Energie die Moolenaar – zijn twittermotto is ‘Wees een rockster in je eigen klassement’ – voorlopig goed kwijt kan in het bedrijf voor het ontwikkelen van lesmethodes dat hij aan het opzetten is.
Het jaar eindigt voor Moolenaar hoe dan ook vol verwachting. Samen met de laatste potentiële donor, met wie hij geen match vormde, wil hij een zogeheten crossovertraject ingaan. Daarin worden orgaandonatiekoppels die een mismatch zijn gekoppeld aan koppels die dat ook zijn, in de hoop dat ze elkaars donor kunnen overnemen. ‘Elk kwartaal is er een ronde waarin alle duo’s die openstaan voor crossoverdonatie aan elkaar worden gekoppeld. Dat vergroot mijn kans op een geschikte match aanzienlijk. De eerste ronde is in januari, hopelijk kunnen we daaraan meedoen.’ Verder heeft zich onlangs nog iemand gemeld via Facebook die in januari getest gaat worden. ‘Ik ben optimistisch, ik heb er een goed gevoel over,’ besluit Moolenaar. ‘En als het onverhoopt niks wordt, ga ik door met zoeken. Dat is mijn enige optie.’
