HvA-student en profvoetballer Bert Steltenpool: ‘Dat diploma is Plan B’
Hij scoorde twee hattricks op rij en bezorgde FC Volendam aan het begin van dit seizoen de periodetitel. Niet slecht voor iemand die twee jaar terug nog in de derde klasse voetbalde. Maar na de euforie, wachtte voor HvA-student Bert Steltenpool de terugval.
Veel jongens krijgen het besef, zo tegen het einde van hun jeugd. Het definitieve besef dat ze nooit profvoetballer zullen worden. Toen Bert Steltenpool 19 jaar was, had hij dat inzicht allang gehad. Hij speelde zijn wedstrijden voor derdeklasser Vooruitgang Vergt Wilskracht (VVW) in Wervershoof, en wist dat hij zijn vader Eric, ooit prof voor FC Volendam, nooit zou evenaren.
Maar soms neemt de realiteit een onverwachte wending. Bert scoort dat seizoen achttien doelpunten voor VVW en krijgt in de zomer van 2014 een telefoontje van FC Volendam. Of hij een keer een proefwedstrijd wil komen spelen. Daarna gaat het snel. Met elk doelpunt klimt Bert een plekje in hiërarchie. Hij weet zich op te werken naar het eerste elftal. Voor hij het beseft is hij profvoetballer.
Roze wolk
Een trefzekere zelfs. Met twee hattricksSteltenpool maakte drie goals in de wedstrijd tegen Almere City (3-1) en tegen Jong PSV (3-0). leidt hij Volendam begin dit seizoen naar de koppositie in de Jupiler League. De Telegraaf noemt hem de held van Volendam. ‘Ik leefde op een roze wolk,’ blikt Bert (21) nu terug. ‘Alles leek vanzelf te gaan. Ik speelde onbevangen. Elke bal vloog erin. Ik vond scoren bij de amateurs al geweldig, maar hier, in een stadion vol juichende mensen, is scoren nog mooier.’
Maar succes zaait de zaadjes voor teleurstelling. De buitenwereld rekent op nog meer goals, maar die komen niet. Bert voelt de druk toenemen. Mentaal en lichamelijk. ‘Al die jaren bij VVW had ik slechts twee keer per week getraind. Eigenlijk was ik fysiek niet klaar voor profvoetbal,’ bekent hij. Hij raakt overbelast en geblesseerd. Eenmaal terug op het veld blijven de doelpunten uit.
Geen enkele les
Bovendien heeft Bert andere zorgen aan zijn hoofd. Tentamens, papers, opdrachten. Tegelijk met zijn overstap naar FC Volendam, stapt hij van de HvA-studie commerciële economie over naar de topsportopleiding van de HvA: de Johan Cruyff University. Het wordt er niet makkelijker op. ‘Ik kan door mijn trainingsschema geen enkele les volgen. Ik moet alles zelf indelen, zelf uitzoeken, zelf deadlines opstellen. Na een zware training moet ik meteen weer de boeken er bij pakken. Er zijn momenten geweest waarop ik heb gedacht: waarom doe ik dit eigenlijk?’
Omdat zijn toekomst als profvoetballer hoogst onzeker is, weet hij. ‘Misschien word ik een succes, maar misschien ook niet. Dat papiertje is mijn back-up. Plan B.’ Zijn Plan A klinkt eenvoudiger, maar is dat niet. Doelpunten maken. Ballen over de lijn schieten of koppen. Volgens Bert is het een soort magie. ‘Ik moet terug naar dat vrije gevoel van het begin. Dan komen de doelpunten hopelijk weer vanzelf.’
‘Ik hoor mijn vader, altijd’
Doelpunten zullen bepalen of Bert de carrière van zijn vader zal overtreffen. Zijn grootste steun in dat streven is zijn vader zelf, zegt de HvA-student. ‘Zolang ik voetbal hoor ik zijn stem. Vroeger, langs de kant. Maar ook nu nog, in een vol stadion, zoals tegen Sparta onlangs, hoor ik hem boven iedereen uit schreeuwen als ik een fout maak. Hij heeft een grote mond en een luide stem.’
Alleen als Bert scoort wordt zijn kritische vader overstemd door het gejoel van het publiek. Dan weet Bert pas zeker dat hij goed bezig is.
